Overtreffende trap
Puur natuur
Afgelopen zaterdag vond aan de Gedempte Haven in Roden in de ’skihut’ van Snow&Co de presentatie plaats van de al lang van tevoren aangekondigde ‘Veldgids Paddenstoelen in Noordenveld’ (zie elders in dit weekblad). In het kader van het 60-jarig jubileum van IVN Roden was bedacht dat dit een passend cadeau zou zijn voor de leden en donateurs van de vereniging, waarvan ook de leden van de zusterverenigingen IVN Norg en IVN Peize mee profiteren.
Volgens planning zou het cadeau al eerder worden uitgepakt, namelijk in mei, maar net zoals bij andere projecten waren er enkele tegenvallers en moest de presentatie nog eens twee keer worden uitgesteld. Maar uiteindelijk was het zaterdag dan zover dat ik samen met de door mij zeer gewaardeerde co-auteurs Inge Somhorst, Henk Pras, corrector (en IVN-voorzitter) Henk van den Brink en manusje van alles Janny Mulder het boek mocht presenteren in de gezellige ambiance van Snow&Co. Uiteraard waren daar veel mensen op afgekomen, waaronder velen die op de een of andere wijze aan het boek hebben meegewerkt, bijvoorbeeld door het aanleveren van foto’s. Eén van hen, Roeland Enzlin, klampte me aan, want hij vond het erg jammer dat een bepaalde foto van hem niet was geplaatst. Die foto ziet u nu hierboven afgebeeld. Daarop ziet u een Nevelzwam met daarbovenop nog een exemplaar en, het houdt niet op, daarbovenop nog één. Zelf heb ik zo’n misvorming ook wel gefotografeerd, maar kwam dan niet verder dan dubbeldekkers. Dit is dus de overtreffende trap. Het was de bedoeling om in het boek summier iets te zeggen over afwijkingen als deze en dan had zo’n passende foto als die van Roeland zeker niet misstaan. Maar om de inleiding zo kort mogelijk te houden zijn er bepaalde afwegingen gemaakt en daarbij is dit onderdeel gesneuveld. Zeer tot spijt van Roeland dus, maar om het een beetje goed te maken besteed ik er op deze plek toch nog aandacht aan.
Nadat ik zaterdagmiddag enige woorden ter inleiding mocht zeggen volgde een filmpje waarin een zeer toepasselijk liedje ten gehore werd gebracht, gezongen door Rob Chrispijn met vocale ondersteuning van drie dames. Dat heet ’Paddenstoelengeluk’ en is door hem bedacht ter ere van zijn boek met de gelijknamige titel dat deze maand uitkwam (bij Nijgh & Van Ditmar). Daarna vertelde ik iets over mijn keuze van de cover. Daarop prijkt een jeugdige Brokkelzakamaniet die toen ik in 2000 begon met paddenstoelen nog een uiterst zeldzame soort was in Nederland. Sterker, de enige bekende plek waar hij was gevonden was het Natuurschoonbos. Dat wetende werd het voor mij een wenssoort, een soort waar je naar uitkijkt. Dat gebeurde later, maar dat was wel op een andere plek, namelijk in De Braak bij Paterswolde. Ik herkende hem toen al van pakweg 10 meter afstand, zo karakteristiek is hij. Later vond ik hem nog een keer en nu wel in het Natuurschoonbos. Inmiddels is hij op nog 10 andere plekken elders in Nederland gevonden, maar blijft daarmee een uiterst zeldzame soort. Nadat mijn co-auteurs een korte inleiding hadden verzorgd mocht rasverteller (en natuurfotograaf) Geert de Vries na de pauze zijn verhaal vertellen. Dat was een prachtig verhaal, gelardeerd met schitterende foto’s en ging vooral over de Beuk en de daaraan verbonden paddenstoelen. Hij en de andere inleiders kregen als dank een overheerlijke Drentse krentenbol voor hun bijdrage. Tijdens de borrel na afloop vroegen enkele mensen bezorgd hoe ik mijn tijd nu moet vullen. Daaraan heb ik juist gebrek, want door alle IVN-beslommeringen ben ik een paar jaar achterop geraakt met andere zaken en ik zit alweer te denken aan een ander (groots) project…
Volgens planning zou het cadeau al eerder worden uitgepakt, namelijk in mei, maar net zoals bij andere projecten waren er enkele tegenvallers en moest de presentatie nog eens twee keer worden uitgesteld. Maar uiteindelijk was het zaterdag dan zover dat ik samen met de door mij zeer gewaardeerde co-auteurs Inge Somhorst, Henk Pras, corrector (en IVN-voorzitter) Henk van den Brink en manusje van alles Janny Mulder het boek mocht presenteren in de gezellige ambiance van Snow&Co. Uiteraard waren daar veel mensen op afgekomen, waaronder velen die op de een of andere wijze aan het boek hebben meegewerkt, bijvoorbeeld door het aanleveren van foto’s. Eén van hen, Roeland Enzlin, klampte me aan, want hij vond het erg jammer dat een bepaalde foto van hem niet was geplaatst. Die foto ziet u nu hierboven afgebeeld. Daarop ziet u een Nevelzwam met daarbovenop nog een exemplaar en, het houdt niet op, daarbovenop nog één. Zelf heb ik zo’n misvorming ook wel gefotografeerd, maar kwam dan niet verder dan dubbeldekkers. Dit is dus de overtreffende trap. Het was de bedoeling om in het boek summier iets te zeggen over afwijkingen als deze en dan had zo’n passende foto als die van Roeland zeker niet misstaan. Maar om de inleiding zo kort mogelijk te houden zijn er bepaalde afwegingen gemaakt en daarbij is dit onderdeel gesneuveld. Zeer tot spijt van Roeland dus, maar om het een beetje goed te maken besteed ik er op deze plek toch nog aandacht aan.
Nadat ik zaterdagmiddag enige woorden ter inleiding mocht zeggen volgde een filmpje waarin een zeer toepasselijk liedje ten gehore werd gebracht, gezongen door Rob Chrispijn met vocale ondersteuning van drie dames. Dat heet ’Paddenstoelengeluk’ en is door hem bedacht ter ere van zijn boek met de gelijknamige titel dat deze maand uitkwam (bij Nijgh & Van Ditmar). Daarna vertelde ik iets over mijn keuze van de cover. Daarop prijkt een jeugdige Brokkelzakamaniet die toen ik in 2000 begon met paddenstoelen nog een uiterst zeldzame soort was in Nederland. Sterker, de enige bekende plek waar hij was gevonden was het Natuurschoonbos. Dat wetende werd het voor mij een wenssoort, een soort waar je naar uitkijkt. Dat gebeurde later, maar dat was wel op een andere plek, namelijk in De Braak bij Paterswolde. Ik herkende hem toen al van pakweg 10 meter afstand, zo karakteristiek is hij. Later vond ik hem nog een keer en nu wel in het Natuurschoonbos. Inmiddels is hij op nog 10 andere plekken elders in Nederland gevonden, maar blijft daarmee een uiterst zeldzame soort. Nadat mijn co-auteurs een korte inleiding hadden verzorgd mocht rasverteller (en natuurfotograaf) Geert de Vries na de pauze zijn verhaal vertellen. Dat was een prachtig verhaal, gelardeerd met schitterende foto’s en ging vooral over de Beuk en de daaraan verbonden paddenstoelen. Hij en de andere inleiders kregen als dank een overheerlijke Drentse krentenbol voor hun bijdrage. Tijdens de borrel na afloop vroegen enkele mensen bezorgd hoe ik mijn tijd nu moet vullen. Daaraan heb ik juist gebrek, want door alle IVN-beslommeringen ben ik een paar jaar achterop geraakt met andere zaken en ik zit alweer te denken aan een ander (groots) project…