‘Pauperparadijs’ gedwarsboomd

Zeepkist

Er is in dit land toch wel iets heel erg mis, als één individu in staat is om extra voorstellingen van ‘Het Pauperparadijs’ tegen te houden. Het artikel in het Dagblad van het Noorden van woensdag 13 juli waarin dit werd aangegeven, heb ik vol afgrijzen gelezen. Je zou je bijna schamen dat je in Nederland woont. Het is echter helaas voor ons land onderhand symptomatisch dat minderheden (en dan bedoel ik in aantal) meer te zeggen hebben dan de (zwijgende) meerderheid. De democratische rechtstaat schiet z’n doel voorbij. In een democratische rechtstaat als de onze houdt de meerderheid rekening met de minderheid. De realiteit is echter anders. In ons land wordt zo langzamerhand de meerderheid onderdrukt door de minderheid. Al langer is duidelijk dat wij Nederlanders een angstig, bang en traumatisch volkje zijn. We hebben in principe overal last van, hebben overal iets over te zeuren en we moeten vooral alles tot in den treure bediscussieren. U kunt de thema’s van de afgelopen jaren zelf wel opnoemen. Door dit gezever zijn we druk bezig om alle franje in de maatschappij weg te nemen. Het Pauperparadijs dat niet alleen een historisch verhaal vertelt, maar ook een link legt naar onze huidige maatschappelijke thema’s, en ons daardoor een spiegel voorhoudt, verdient het om voor een zo groot mogelijk publiek te worden opgevoerd. Blijkbaar wordt niet begrepen dat een maatschappij zonder cultuur een leven zonder ziel is. De situatie in Veenhuizen in ogenschouw nemend, is het bijna onvoorstelbaar dat iemand last heeft van de voorstellingen. Geluidsoverlast en overlast van het verkeer, kan ik mij niet voorstellen. Ik heb ook nog nooit een theaterspektakel meegemaakt, waarbij de randzaken zo ordentelijk en vlotjes werden afgewikkeld als in dit geval. Hulde aan de vele vrijwilligers. Meer gratis reclame door deze voorstellingen kan Veenhuizen niet krijgen. Of het nou leuk is of niet, Veenhuizen moet het voor een groot deel hebben van het toerisme. Als het toerisme wegblijft wordt Veenhuizen wellicht zelf een Pauperparadijs. Wellicht dat dit individu hier op uit is. Als ik inwoner van Veenhuizen was, zou ik m’n stem laten horen en deze unieke kans niet verloren laten gaan. Het is buiten gewoon betreurenswaardig, simpel en sneu dat één individu dit op z’n geweten wil hebben.

K.R. Klaassens, Roden