Persoonlijk, maar toch ook weer universeel
Nog tot zondag in K38: ‘Verlies en Verlangen’
RODEN – Wat is verlies? Wat is verlangen? En: hoe verbind en verbeeld je dat? Op die vraag geven twaalf kunstenaars nog tot en met zondag antwoord in Kunstencentrum K38 in Roden. ‘Thema is verlies in brede zin. Verlies van een geliefde, van schoonheid, jeugd en van gezondheid. Afscheid van zekerheden. Verlangen naar wat eens was. Verdriet om dingen die voorbij zijn, maar ook vreugde door de herinnering aan goede en waardevolle mensen en gebeurtenissen’, zegt Monique Stienstra, een van de exposanten op de door Verkuno georganiseerde tentoonstelling. De Krant bekeek de tentoonstelling met Monique, maar ook met Gea Koopman en Hiltje Koopmans, die beiden ook een geheel eigen interpretatie gaven aan het onderwerp.
Maar eerst nog even over K38. Want ‘we’ zijn er inmiddels aardig aan gewend geraakt. Van Koetshuis naar Kanaalstraat. Dat leek in alles een achteruitgang. Nu blijkt dat toch wel anders te liggen. Natuurlijk, er zijn nog steeds mensen die het Koetshuis elke dag missen. K38 blijkt in elk geval praktischer. Je parkeert bij wijze van spreken op de stoep. De drempel lijkt toch wat lager. En bovendien komen mensen gericht naar K38. Voorheen kwamen er nog wel eens mensen het Koetshuis binnen die eigenlijk wilden wandelen op het landgoed, terwijl het net begon te regenen. Zij schuilden in het paleisje van Verkuno, en kwamen veel minder voor de kunst. En dus lijkt de verhuizing naar het centrum van Roden achteraf best goed uit te pakken. Wat gebleven is, is de altijd weer perfecte inrichting van een tentoonstelling. Ook nu weer. De inrichting is een kunstwerk op zich. Een compositie. Over kunstwerken gesproken, bijzonder zijn de verschillende interpretaties van het thema. Neem Monique. Haar werk is bijzonder persoonlijk. Gaat ondermeer over New York, de plek waar ze ooit woonde. ‘En toch is het ook weer universeel’, haast Monique te zeggen, die de prijzen voor haar prachtige werken bewust laag hiel. ‘Deze kunstwerken zijn voor een deel ook gemaakt uit verwerking. En dus moeten ze ook eens de deur eens uit. Anders blijf ik er tegenaan kijken en aan denken’, zegt de bescheiden kunstenares uit Roden, altijd bang dat ze teveel genoemd wordt of te vaak op de foto komt. Een kunstenaar met rode wangetjes. Het kan nog.
Hiltje Koopmans dan. Zij maakte foto’s op verschillende begraafplaatsen. Foto’s van woorden. Woorden van nabestaanden. ‘Door de woorden los van de oorsprong te presenteren, wordt er weer ‘nieuw’ naar gekeken. Een nieuw begin. Ik heb de woorden ontdaan van de vertrouwde context’, zegt ze, alsof het heel normaal is dit te bedenken en zo mooi te presenteren. Alsof je een halfje bruin bij de bakker haalt. Gea Koopman is ook al iemand die kennelijk in een handomdraai thema’s kan verbeelden. Zo ook nu. De in Midlaren woonachtige kunstenares ging aan de slag met skeletjes van gesneuvelde dieren, vogels in het bijzonder. Ooit had ze plannen met een blauwe reiger, die ergens langs de kant van de weg in Grijpskerk lag. Ze maakte de vogel schoon en bewaarde het skelet in een doosje. Gaandeweg volgden meer botjes. En nu, nu heeft ze van die botjes nieuwe beestjes gemaakt. Met het hoofd van een uil als lichaam van een gecreëerde vogel. Prachtig! Verder laat Gea, geïnspireerd door Mexicaanse rouwrituelen, bezoekers een woord borduren op een zakdoekje, een woord waarmee de herinnering aan een dode levend wordt gehouden. Zondag doet ze dat ook overigens, op de slotdag van de expositie. En zo hebben alle twaalf kunstenaars iets heel bijzonders te bieden. Helaas maar tot en met zondag.
Nog even weer over K38. Koopman exposeerde al eens in het Koetshuis en nu dus hier, aan de Kanaalstraat. ‘Toen ik aankwam dacht ik van ‘oh dus, weer een oud schoolgebouw’. Eenmaal binnen ben ik toch wel onder de indruk van de ruimte. Wellicht zou er iets aan de buitenkant gedaan kunnen worden om het nóg beter neer te zetten’. Die suggestie is overigens al gedaan. ‘Ik heb begrepen dat men daar inderdaad mee bezig is’, zegt Stienstra. Kortom: met én een prachtige tentoonstelling én een schitterend onderkomen staat K38 op de kaart. Gaan dus, het kan nog tot en met zondag.
