Peter Stokje is moeilijk af te remmen

Hartpatiënt uit Hoogkerk gaat marathon van Berlijn lopen

HOOGKERK – Voormalig wielercrack Peter Stokje gaat voor het eerst een marathon lopen. De marathon van Berlijn, die komende zondag wordt gehouden. Een prestatie op zich, maar voor hem is het een wereldprestatie, want de Hoogkerker heeft hartklachten. Stokje is echter moeilijk af te remmen. 

“Een risicovolle onderneming? Mijn cardioloog raadde het ook af. Ik heb al vanaf 1994 hartklachten; ik gebruik twee keer per dag hartremmers.  De cardioloog gaat ervan uit dat je je lichaam kent. Ze juichen het niet toe, dat is wel duidelijk.  Sporten met geremde hartslag is vergelijkbaar met een auto waarbij je steeds de handrem aantrekt. Twee keer per dag  moet ik een pil, om de hartslag stabiel te houden.  Tot nu toe gaat alles goed. Ik heb alleen last van mijn liezen. Ach, er zullen wel meer dan die halve gekken zijn. Een marathon is niet niks, daar ben ik wel achter gekomen. Ik loop bijna elk weekend. Dat doe ik al twee jaar lang. Ik  ben van nature helemaal geen hardloper”. Stokje staat bekend om het wielrennen.  “Hardlopen vergt minder kracht dan wielrennen. Ik kon goed fietsen en kan redelijk hardlopen. Over het algemeen hebben wielrenners een hekel aan hardlopen. Maar neem Jos Boonstra uit Peize. Die is ook gaan lopen. En ik kan je zeggen, het is een talent hoor. Ik heb helemaal geen soepele tred.  Ik moet het hebben van de kracht en karakter.  Twee jaar geleden ben ik weer een beetje begonnen met wat wielrennen. Dat ging aardig goed, maar dan wel in een lagere categorie, tegenwoordig ‘sportklasse’ geheten.  Tenminste dat was mijn bedoeling, maar voor een licentie moet je medisch gekeurd worden. Door mijn hartproblemen zou ik afgekeurd worden. Toen kwam ik op het idee voor hardlopen. Vreemd genoeg hoef je daar niet voor gekeurd worden, terwijl het zwaarder is dan fietsen. Ik kwam in contact met Ben Stellingwerf (topper uit Onderdendam red.), die schema’s voor mij maakte. Kijk, ik houd mijn beperking. Mijn tijden waren wel aardig: 20 minuten de 5 kilometer, 42 minuten de 10 kilometer en halve marathon 1 uur 36 minuten. Het ging steeds verder, van de 5 kilometer naar de halve marathon. Toen kwam ik op het idee van een hele marathon. En niet de eerste de beste, maar de marathon van Berlijn, waar veertigduizend lopers meedoen. Er staan een miljoen mensen langs de kant.  Een geweldige happening. Ik was net op tijd voor de inschrijving. Berlijn is een van de mooiste, zo niet de mooiste marathon van de wereld. Bovendien is het een mooie stad. We (samen met partner Erika) gaan vrijdag heen, bekijken zaterdag de stad en dan is zondag de dag. Waar Peter Stokje niet zo blij mee is het vroege tijdstip, kwart voor negen. “Ik ben geen ochtendmens. (Dat blijkt als de verslaggever rond die tijd aanbelt). De voorbereiding dan. “Ik heb onlangs meegedaan aan de Run van Winschoten, mijn laatste echte training. Nog even een trainingsloopje van 10 kilometer in Zuidhorn en dan rustig aan deze week. Doel een is uitlopen, als het goed gaat is een tijd van 3 uur 45 minuten haalbaar. Ik heb respect voor hardlopers. Die Kenianen halen 20 kilometer per uur. Dat is zo hard. Het is mijn allereerste marathon en denk ook mijn laatste”. Maar toch, het bloed kruipt…”Ja, New York is wel de ultieme marathon, maar die reis alleen al. Het kost zoveel tijd en geld”.  Terug naar het lopen. “Het is bij lopen heel anders dan bij wielrennen”. Stokje doelt op het in het wiel gaan zitten bij een demarrage. Je moet één tempo lopen. Ik heb de neiging om hard van start te gaan. Je moet een marathon rustig opbouwen. Anders kom je jezelf tegen.” , weet Stokje, die blij is met het voorspelde weer van veertien graden. Hoe dan ook Peter Stokje heeft hartremmers, maar is zelf moeilijk af te remmen.