Pierre Berghuis

Afbeelding
man/vrouw met de hamer

NIEUW RODEN - ‘Ik ben voorzitter van toneelvereniging E.O.D.S. Die letters staan voor Eerst Oefenen Dan spelen. E.O.D.S. is in het seizoen van 1946-1947 opgericht. Ik ben voorzitter sinds twaalf jaar. Tot twee jaar geleden speelde ik zelf ook nog mee, maar dat doe ik nu niet meer. Dat heeft als reden dat ik zelf veel met mijn rol van voorzitter, het decor en andere zaken bezig ben. En we hebben genoeg spelers, momenteel hebben we twintig spelende leden.  We beginnen de eerste dinsdag in september met repeteren, uitvoering op vrijdag- en zaterdagavond de laatste twee weekenden van januari. Vier voorstellingen dus. Er kunnen per avond zo’n 120 mensen in de zaal. De spelers gaan van te voren de boer op met donateurskaarten. De donateurs betalen op dat moment al hun kaarten, die ze later kunnen  ophalen aan de zaal. Dat heeft als voordeel dat we precies weten wanneer een avond vol is
Hoewel we een amateurvereniging zijn, proberen we toch mooi toneel neer te zetten. We hebben dan ook een goede regisseur, Anja Mellema uit Zevenhuizen. Zij weet elke stuk een mooie twist te geven. Zo hadden we afgelopen seizoen een stuk over een cruiseschip. De spelers speelden op het podium, dat het zonnedek voorstelde, terwijl het publiek in de zaal, het benedendek, zat. Ook de mensen achter de bar en de obers waren in de rol van matroos. Dit soort vondsten worden enorm gewaardeerd door het publiek. We hebben zelfs eens een trouwerij in een stuk gehad, waarbij we burgemeester Klaas Smid hadden gevraagd het stel te trouwen in de raadszaal. Dat wilde hij wel. We hebben er een filmpje van gemaakt, en in het stuk loopt het stel het podium af, zo het filmpje in. Dus ja, hoewel de gezelligheid ook erg belangrijk is, leggen we de lat zeker hoog. Over het algemeen spelen we grappige stukken. Een tijd geleden hebben we wel eens een drama gespeeld. Dat viel wel goed bij het publiek, maar mensen vinden het ook fijn om te lachen, dus spelen we vooral grappige stukken. Ik kom bij elke repetitie kijken. En elke keer schiet ik dan, hoe vaak ik een grappige scène ook zie, toch weer in de lach. Zelf weer de planken op gaan kriebelt niet, nee. Er is genoeg te doen en dat vind ik leuk genoeg!’

UIT DE KRANT

Lees ook