Plaats: Hema Roden

|||||||||||||||||
||||||||||||||||| Foto: |||||||||||||||||
[on] genode gast

Plaats: Hema Roden

Datum: 22 december

Tijd: 15:30

RODEN – Massa’s mensen moest de ongenode gast passeren voordat hij eindelijk op de plaats van bestemming arriveerde. Dat de weekmarkt op dinsdag bijna de volledige de Heerestraat in beslag nam, en dat die markt zo vlak voor kerst drommen bezoekers trok, daar had –ie even helemaal geen rekening mee gehouden. Eenmaal in de Hema was het al niet veel beter. Tjokvol was het in het warenhuis dat bekend staat om haar voortreffelijk lekkere rookworst. Bij de ingang stonden ze al te wachten, twee Syrische families met hun kroost. Een beetje onwennig koekeloerden ze om zich heen. Want niemand kon ze echt duidelijk maken wat nou precies helemaal de bedoeling was van de date in de Hema. En omdat de ongenode gast ook de Syrische taal niet machtig is, zat er niets anders op dan wachten op tolk Lubna.

Gastfamilie Brunt uit Leek was er, net gastouder Janet Mosselaar al wel. De beide Syrische families, gevlucht voor de ellende en geweld in hun eigen land, bivakkeren namelijk tijdens de kerstdagen bij verschillende gezinnen uit Leek. Samen gaan ze lekker kokkerellen en genieten van elkaar. Syrische kip staat er vanavond op het menu. Met abrikoos en amandel. Receptje van Albert Heijn, lacht Janet. De contacten zijn gelegd tijdens het verblijf van de vluchtelingen in de Topstorthal in Leek, weet Harders Brunt te vertellen. Omdat zijn zoons Manuel en Adam de gelukkige winnaars van De Krant-hartenwens zijn en warme kleding en speelgoed wensten voor hun kleine gastjes, stond iedereen dinsdagmiddag in de Hema. Tanaa, Sylin en Michel werden met de minuut ongeduldiger. Waren niet meer te houden. En logisch ook, de hummels hadden er namelijk al een aardig reisje opzitten. Vanuit het tentenkamp in Nijmegen vertrokken ze dinsdagochtend naar Leek. En vanuit Leek, hup, in de auto naar Roden. Lubna bracht met haar verschijning de verlossing. Voor totaal 125 euro mochten de kinderen naar hartenlust shoppen. Dat is 41,66 euro per kind, rekende Mees Huizinga -die omdat hij kerstvakantie heeft even mee mocht met de ongenode gast- handig voor. Michel had zijn grote donkerbruine oogjes laten vallen op een emmer met gekleurde kleistaven. Het jochie dribbelde met de pot door alle gangpaden. Adam en Manuel glunderen. “Het geeft zo’n fijn gevoel dat we ze dit kunnen geven”, roepen de jongens. Taana en Sylin lieten de schappen met speelgoed links liggen. Zij renden hard door naar de kinderkledingafdeling helemaal achterin de winkel. Terwijl de meisjes driftig draaiden aan het molentje met gekleurde haarspeldjes en oorbelletjes, doken hun ouders in de rekken met herenslips. Ze konden nog wel wat ondergoed gebruiken, zo werd de ongenode gast gewaar. Lubna legde hen uit dat de prijs toch echt voor de kinderen bedoeld is. Het een cadeau van kind naar kind is. En dat zou best eens een vreemd gevoel kunnen oproepen bij de ouders van de kinderen, bedachten de ongenode gast en fotograaf Erik Veenstra zich ter plekke. Want hoe vreemd is het dat kinderen bepalen hoe het geld besteed wordt? Voor ons misschien volstrekt normaal, prima uit te leggen in dit geval. Maar voor hen? Een familie die hier in Nederland niet meer heeft dan een mobiel en een zak met kleren? Het zou kunnen zijn dat zij daar toch wat anders over denken. Maar goed, dat is een aanname, een veronderstelling. Gelukkig is bij Nederlands oudste en bekendste warenhuis nagenoeg alles te koop. Van de herenslips naar de kinderkleding. Tanaa ziet een lekker zacht, roze joggingpak. De verzamelde spulletjes mogen op de toonbank tussen de klantenservice en kassa 1 gedropt worden, vertelt bedrijfsleidster van het warenhuis Ali Bakker. Zij heeft ook nog een leuke verrassing voor de familie uit Damascus. Ze heeft een kerstpakket vol leuke en lekkere spulletjes onder de arm. Cadeautje van Hema-eigenaar Offringa. Terwijl de fotograaf de boel bij elkaar probeert te krijgen voor een groepsportretje, barst Michel in tranen uit. Niet meer te troosten. Wild maait hij met zijn armpjes om zich heen. Uiteindelijk snapt zijn oma wat de bedoeling van het kereltje is. De staven klei moeten uit de emmer. Hij wil ermee spelen. En dat mag ook. Als de laatste spulletjes verzameld zijn, vertrekt de ongenode gast naar de redactie. Met een goed gevoel.

|||||||||||||||||
|||||||||||||||||
|||||||||||||||||
|||||||||||||||||
|||||||||||||||||
|||||||||||||||||
|||||||||||||||||
|||||||||||||||||
|||||||||||||||||
|||||||||||||||||
|||||||||||||||||
|||||||||||||||||
|||||||||||||||||
|||||||||||||||||
|||||||||||||||||

UIT DE KRANT