Plaats: Leuringslaan, Leek

Plaats: Leuringslaan, Leek
Datum: 19 november
Tijd: 10.00 uur
LEEK – De Stichting Natuur-, Duurzaamheids- en CultuurEducatie (NDCE) Westerkwartier houdt en hield voor de basisscholen in het Westerkwartier het wilgenknotten onder het motto ‘met de klas de boom in’. Donderdag was groep 7 van de SWS school in Leek – voorheen De Tweesprong- aan de beurt. Met storm, met helm en met meester Jan (Rooks).

Van veel meer scholen doen de groepen 7 en 8 mee aan dit milieu-educatieve project. Op diverse locaties in het Westerkwartier. Vrijwilligers van de NDCE gaven ter plaatse een korte uitleg over het belang van de wilgen in het landschap en waarom het belangrijk is om de wilgen regelmatig te knotten. Daarna volgde uitleg over het gebruik van de diverse gereedschappen die beschikbaar werden gesteld door Landschapsbeheer Groningen. In de praktijk: slecht weer. Goed gereedschap. Regen. Slagregens zelfs. Wind en een nogal drassige ondergrond. En de wilgen? Die stonden er buitengewoon treurig bij. Het weerhield de dappere leerlingen – twintig stuks- er niet van fanatiek aan de slag te gaan. Daarbij werden ze geholpen door meester Jan – met camera- wat opa’s en een moeder. En een vader. Die papa was maar wat blij met de activiteit. ‘Weten de kinderen ook weer wat een boom is. Vraag je ze naar het geheugen van hun computer en de processor, dan weten ze dat meteen. Een wilg herkennen ze niet. Nu dus wel. Heel leuk dus.’
De kinderen namen het advies om zo dicht mogelijk langs de stam af te knippen, ter harte. Dat knippen of knotten was het minst lastige onderdeel van de activiteit. Lastiger was het de ladder stevig tegen de wilg te zetten en balans te vinden en houden. De ladder zakte namelijk weg, de wind deed de rest. Gillende meisjes dus soms, al viel uiteindelijk niemand in de modder. De locatie was overigens bij Natuurspeelterrein Sintmaheerdt, onlangs geopend, en mogelijk gemaakt door de Rotary Roden/leek. Ook dat terrein deed wat donderdag treurig aan. Natuur is mooi. Modder en drek is een ander verhaal. Zand wordt modder. Zijn vooral moeders altijd erg blij mee.
Met gele helmpjes, fluorescerende hesjes – waarom eigenlijk?- en een zaag gingen de kinderen liefst twee uur lang aan de slag. Zonder morren. Niemand die om de iPad smeekte. De takken en takjes die sneuvelden, werden niet zomaar op een bult gegooid en afgevoerd. Nee, die gingen mee naar de school. ‘ Op ons schoolplein hebben we een soort van natuurhut. De takken waren aan vervanging toe. Komt dus heel goed uit’, zei de altijd enthousiaste Jan Rooks, voorheen werkzaam op De Hoeksteen in Roden. ‘Ik vind dit sowieso een top activiteit. We doen elk jaar mee. Weet je, één van de leerlingen riep net ‘snoeien doet bloeien’. En zo is het natuurlijk ook. Een leuk stukje milieueducatie. Bovendien weten de kinderen nu alles over de wilg. Zelfs over de geschiedenis. Kun je nagaan.’
Zelf fotografeerde Jan vooral. En zag toe dat zijn leerlingen niet te snel werkten. ‘We hebben twee uur tijd. Dat is best veel. Vanmiddag moet de andere groep 7 ook nog twee uur aan de slag. Dan moet er natuurlijk nog wel wat te doen zijn.’ De kinderen hadden in elk geval een hoop lol. Bob de Bouwers noemde een passant – een oudere heer van stand gezien de aardappel in de keel- de kinderen. De meneer hielp niet, maar wist precies wat de kinderen verkeerd deden. Wat er niet goed ging en welke nadelige gevolgen het niet goed knotten van een wilg zou kunnen helpen. De ongenode gast zag echter een enthousiaste klas, die alle bomen met respect en liefde van de overtollige takken ontdeed. Over de Ongenode gast gesproken. Voor hem eindigde de ochtend in mineur. Zijn vierwieler wilde – geparkeerd op een zompig grasveldje- noch voor-, noch achteruit. Pas na een uur, een poging of 43 én hulp van een collega kon hij zich uit de benarder positie redden. Soms is natuur ook niet zo leuk. Gras wordt modder.