Plaats: Peize

||
|| Foto: ||
[on] genode gast
Klootschietcompetitie Peize
Plaats: Peize
Tijd: 18.30 uur
Locatie: Café Ensing
PEIZE – Afgelopen vrijdag was er de finale van de Peizer Klootschietcompetitie. Een jarenlang succesnummer (26e editie!) van Volksvermaken Peize.  De ongenode gast doet ook mee aan deze prestigieuze strijd en tussen het ‘schieten met de kloot’ door maakte hij notities.
Doorgaans gaat alles heel gestructureerd. Laat dat maar aan Volksvermaken over. Maar vrijdag liep het allemaal even anders. Secretaris Dolf Venhuizen stuurt een mailtje naar alle ploegleiders:  ‘Vanwege de vroeg invallende duisternis worden alle teams verzocht op tijd aanwezig te zijn’.  Dat zijn wij ook, als altijd. Dan komt Volksvermaken-veurzitter Richard Veurman aan fietsen. “We beginnen een half uur later”, grapt hij.  ‘Wij’ is team – houd u vast- ‘De Bus naar Beerta via Brusselseweg’ (naar Bitterbal).  Meestal uitgebreid met Zevenhuizen en  De Punt (buschauffeur is ‘TT’ en haar dochter Bianca van het stukadoorsbedrijf Van Wijk). De verklaring voor de naam laten we achterwege, want dat kost een hele pagina. Het zijn toch al illustere teamnamen, maar liefst 18 in totaal.  Van Radjetoe,  De Klojo’s,  Tjonge Jonge,  Eiser Sterk, tot VAL (Van Alle Leeftijden). Vertrekpunt is Café Ensing. Kroeghouder Reinder Ensing zit in team Ensing, maar staat buitenspel. “Gepasseerd? De sterksten moeten spelen”, zegt Ensing met een serieuze blik. Hoe serieus moeten we deze competitie nemen? Bloedserieus. Teams zijn gewapend met harken, klotenvangers en een trap (!?) “Zo kan ik kieken of er ook koelen in de weg zitten”, zegt Jacob Bezema, van de Polmer Noabers, tevens voorzitter Historische Vereniging Pezie Peize. Molenzicht zoekt zelfs kloten met een metaaldetector. Team Ensing valt op door een grote oranje (!?) ‘klotenafveger’.  En daar zit op het terras de ‘Road Bowlers’. Het is de grote titelkandidaat, met als aanjager Bert Kruijer. De onverslaanbare. Teamlid Roelof Talens toont hun klotenvanger, die ze normaal niet nodig hebben, zo strak over de weg gooien ze. Maar vanavond gaat het even anders.  We kunnen het rustig aan doen, want de wedstrijd BBB-De Deurzetters staat als nummer 7 op het papier. Ineens worden we opgeroepen. Doordat het eerste team niet compleet is, mogen we als eerste starten. Dit wordt met gejuich ontvangen, want dan zijn we wat eerder bij de bitterballen en bier. Omdat het gras nogal groen is en dus gauw zoek raakt, heeft Bé ‘Blues’ Rabbers de kloot fluorescerend groen gespoten. De route gaat via de Woerd, met gevaarlijk geparkeerde auto’s, door het Bosplan. De kunst van het klootschieten is om de kloot op de weg te houden. Vlak bij de ingang van het bos, raken we aan de praat met een nieuwsgierige vrouw. Een nieuwe deelnemer voor de competitie? Nee, ze wil met het bedrijf klootschieten en zoekt een route. We spelen tegen De Deurzetters. Dit team is voortgekomen uit de teams Polmer Noabers Super en Polmer Noaber Diesel.  “Je moest steeds achter de mensen aan. Daar houd ik niet van”, zegt Lammert Venekamp van het gelijknamige timmerbedrijf. Hij doet mee, samen met zijn zoon Erwin, die de speciaal door ‘Herman met de rode muts’ gemaakte klotenvanger draagt. Het is een familiestrijd, want in ons team zitten ook Venekampies (bijgenaamd ‘Pippen’): Jannes en Els. Els is de vrouw van Jan van der Wal, de bakker van Ons Belang, maar weer niet zittend in het team Ons Belangers.  Bij klootschieten is het zaak op te letten. De één praat over koetjes en kalfjes en de ‘moeilijke hooizomer’, de ander belt (“het kan laat worden”).  Een kloot wil nog wel eens doorschieten, opstuiten of overvliegen, zoals de dames merken als mijn kloot  10 centimeter over hun hoofden scheert. Na een slechte worp volgt steevast een smoes. “Een mug zat in de weg”, gaat we erg ver.  Op het Achterstewold  is het spitsuur. Met auto’s, halve auto’s, een zwarte kat- en dus ongeluk-,  motor, hardlopers en wielrenners.  En telefoontjes. Het is Dolf. Of we even een seintje willen geven als we bij ‘Klooster’ zijn.  Als de genode gast ‘uit zijn kloot schiet’ (geweldige worp) moeten de net aan komen fietsende Volksvermakers als een haas terug, want de kloot komt eraan. Dan komt het moeilijkste. Het uitgooien (voor het aantal meters) op het zandpad. We halen alles uit de kast.  Be probeert het zelfs met een handschoen aan. Voor meer grip. “Rabbers gooit wel oet”,  wordt  geroepen. Dat wordt al gauw: Be gooit d’r oet”.  Van de weg dus. De spanning is om te snijden.   Uiteindelijk wint onze tegenstander: 71 tegen 72 worpen. We zijn wel mooi op tijd binnen. Voor het  donker en voor de bui. In Café Ensing worden de bitterballen aangeprezen op een groot bord, evenals de indrukwekkende lijst sponsoren van Volksvermaken, maar dan op een ander bord.  Alle teams druppelen letterlijk binnen. Vier teams hebben moeten schuilen voor het onweer dat niet was voorspeld en werden zelfs met een veewagen vervoerd naar het café.  Ons team zit dan allang en breed aan het ‘B, B en B’. Dan rollen de Road Bowlers de zaal binnen. Normaal geven ze het aantal worpen niet prijs, nu wel. Zand in de ogen? “We zaten te lang in het bosplan en kwamen er niet uit”, uit Bert Kruijer zijn teleurstelling. De bekers worden nog uit het plastic gehaald. “Het weer had invloed, maar niet op de top vijf”, geeft Veurman aan. Iedereen wacht met spanning op de einduitslag. “Er staat een ‘wisselwisselbokaal’ op het spel. Onze wisselbokaal stond nog op Schiermonnikoog. Maar is toch nog gekomen. Dit na een oproep op facebook. Iemand die ik niet ken. En hij is afgeleverd op het Achterstewold. Is dat bijzonder of niet?”.  Kampioen 2016 wordt dan toch De Road Bowlers. Ze stoten De Klojo’s, die twee jaar achtereen hebben gewonnen, van de troon. Het geheim van de Road Bowlers? Bowlen, één keer in de veertien dagen. En team de Bus naar Beerta via Brusselseweg (naar Bitterbal), dat  nog net in de top tien eindigt? Dat gaat de transfermarkt op en overweegt een trainingskamp. Op ‘Biermonnikoog’.
||
||

UIT DE KRANT

Lees ook