Politiek Noordenveld aan het woord: Christine Stille
Naar aanloop van de gemeenteraadsverkiezingen is op de plek van de rubriek ‘Noordenvelders’ het woord aan de politici. De eerste in deze serie is Christine Stille van Lijst Groen Noordenveld.
Christine Stille (37) loopt al vijf jaar mee met Lijst Groen Noordenveld (LGN). Eerst zat ze in de steunfractie, later woonde ze de oordeelsvormende vergaderingen bij. Nu zit ze als nummer drie in de fractie van LGN. Een dame met stevige standpunten die weet waar ze naar toe wil. Christine gaat graag op inhoud het debat in. Zo was er op het gebied van AVG werk aan de winkel in de gemeente Noordenveld. Met een IT-recht studie in afrondende fase en de nodige expertise als juridisch adviseur zocht Christine uit hoe het ervoor stond met de veiligheid van de persoonsgegevens in de gemeente. ‘Gemeenten, grotere bedrijven en organisaties zijn verplicht om een privacy officer aan te stellen. In Noordenveld is dat een externe privacy officer. Die werkt met een ‘strippenkaart’. Uurtje factuurtje zeg maar. Het lastige hieraan is dat we hier niet precies de vinger achter krijgen. Wat doet hij en hoeveel uren staan er tegenover. Binnen de gemeente zit er een interne uitvoerende ambtenaar voor AVG. Maar die ambtenaar heeft ook een andere functie. Daar zit de spagaat: als je ook nog iemands collega bent ligt vriendjespolitiek op de loer. Ik zeg niet dát het gebeurt, maar je zet wel de deur open. Wij pleiten voor een andere vorm die betrouwbaarder en veiliger is. Daar ga ik me de komende tijd zeker op toespitsen.’ Toch heeft de politica al wel een succesje geboekt. ‘We hebben het voor elkaar gekregen dat de accountant controle houdt op de informatieveiligheid van de gemeente. Hij houdt de vinger aan de pols op het gebied van AVG. Of dat voldoende is? Ik denk het niet. Maar het is in ieder geval een startpunt. En ik blijf ze wakker houden als het gaat om privacy van de inwoners en de medewerkers van de gemeente.’
Een ander punt waar Christine zich op gaat richten is het participatiebeleid van de gemeente, iets waar geen enkele gemeente meer omheen kan. ‘De Omgevingswet is de grootste wetswijziging van de eeuw. Participatiebeleid is daar een belangrijk onderdeel van. Om inwoners ook echt te betrekken bij besluitvorming pleit ik ervoor om een participatieadviesraad in te stellen waarin inwoners zitting nemen. Zij kunnen gevraagd en ongevraagd advies geven. Participatiebeleid wordt opgesteld naar inzichten van de gemeente Noordenveld. Maar situaties veranderen. Een participatieraad kan advies geven dat is afgestemd op de huidige situatie. Op deze manier houd je een levendig document. Zo’n raad is hard nodig om mensen bij de hand te houden.’ Nog iets wat gaat veranderen is de Wet openbaarheid van bestuur (Wob), die wet wordt vervangen door Wet openbaarheid (Wo). Ook dat betekent een tamelijke aardverschuiving voor het ambtelijk apparaat, weet Christine. ‘De gemeente is straks verplicht om volledige openheid te geven over besluitvorming. Inwoners moeten alles kunnen opzoeken. Dat betekent dat er een archief moet worden bijgehouden met alles wat ze doen. Van e-mails tot besluiten over iets. Besluitstukken moeten gemakkelijk online vindbaar zijn, e-mails moeten kunnen worden opgevraagd ter verdieping.’
Lijs Groen Noordenveld wordt vaak weggezet als de partij die tegen woningbouw is. Ten onrechte, vindt de politica. ‘Dat beeld is door de coalitie neergezet. Maar het is niet waar. Wel vragen wij: voor wie bouwen we? We moeten ons eerst afvragen wie en wat we als gemeente willen zijn. En: hoe staat de inwoner erin? Daarvoor moet je een visie opstellen. Die leg je vervolgens voor aan de inwoners. Willen we een voorstad van Groningen worden of willen we de landelijke, groene gemeente met het ‘dorpsgevoel’ zijn? Die visie ontbreekt. Bouwen we ook voor mensen uit Groningen of Assen? Of geven we Noordenvelders voorrang? Er is momenteel een achterstand van acht jaar voor sociale huurwoningen. Dat is veel te lang. Starters komen in onze gemeente niet of nauwelijks aan een woning. En omdat ouderen blijven zitten zit er geen doorstroming in de woningmarkt. Er is nu krapte, maar hoe de vlag er over twintig jaar bijhangt weten we niet.
Erfwonen zou een goede oplossing zijn. Daarmee maak je meer mogelijk voor een bredere groep. Niet alleen voor ouderen, maar ook voor kinderen of voor broers en zussen. Verplaatsbare woningen zijn dé oplossing. Tiny houses of duurzame, circulaire woningen kunnen eenvoudig prefab gemaakt worden. Je zou er een regiocarrousel van kunnen maken: zijn ze niet meer nodig, verplaats je ze naar een gemeente waar ze wel nodig zijn. Hiermee los je een acuut probleem op en je behoudt het groene karakter in de gemeente.’
Christine is ambitieus en gedreven. Vastbesloten om dingen die beter kunnen aan te pakken. Ze komt uit een ondernemersnest. ‘Die ondernemer zit in mij. Ondernemers moet je omarmen. Als gemeente moet je initiatieven faciliteren, ondersteunen en samenbrengen. Initiatieven maken de wereld mooier. Zet inwoners op een voetstuk en houd de overheid zo klein mogelijk.’