Politieke bevlogenheid moet kleinzoon legendarische burgemeester naar de Tweede Kamer loodsen
RODERWOLDE – Met een beetje geluk zetelt er vanaf dit voorjaar een oud-Rowolmer in de Tweede Kamer. De 23-jarige Julian Bushoff kan namens de PvdA het pluche bestijgen, mits zijn partij een goede verkiezingsuitslag behaalt. Bushoff zelf bekleedt de dertiende plaats op de kieslijst en maakt daarmee serieus kans op een plek in Den Haag. In de week dat Lodewijk Asscher zich terugtrok als lijsttrekker, sprak De Krant met Bushoff op het kantoor van de PvdA in Groningen. Het werd een interessant onderhoud met een ambitieus politiek dier.
‘Iets meer Noordelijke nuchterheid in Den Haag lijkt me geen overbodige luxe’
De zon schijnt in de Haddingestraat. Fietsende studenten, kromgebogen ouderen en snel benende zakenlui vormen een potpourri aan Stadjers. De één loopt richting Vismarkt, de ander komt er net vandaan. Onder hen Julian Bushoff, die er in een eerder stadium nog werkte. Hij parkeert zijn fiets tegen het pand van zijn partij, om – gestoken in overhemd, nette broek en dito schoenen – de zware deur van het gebouw open te duwen.
Het journaille volgt op de voet. Een druk op de bel later opent Bushoff met een glimlach de deur. ‘Kom verder’, klinkt het, terwijl de jonge partijleider voorgaat richting een open ruimte met kleine tafels en stoelen. Het heeft iets van een aardrijkskundelokaal, maar dan zonder de grote wereldkaarten en globes. Het pand voelt leeg aan en wordt in deze coronatijd maar mondjesmaat gebruikt. Waar het anders bruist van de energie, is het nu stil. De vuilniszakken vol koffiebekers verraden dat de sociaaldemocraten wel een bakkie lusten.
Bushoff zelf ook. Hij is er wel aan toe. Hij stroopt de mouwen van zijn overhemd op en neemt een teug. De verkiezingstijd eist zijn tol, ook in een periode waarin campagne welhaast onmogelijk is. Langs de deuren met een mooie rode roos zit er dit jaar even niet in. En toch is het druk. Klagen doet Bushoff niet. Allerminst. Hij geniet van het politieke spel en alles wat daar bij komt kijken. Als kleinzoon van een burgemeester zou je dat ook van hem mogen verwachten. ‘Ik word niet heel veel met het verleden van mijn opa geconfronteerd’, zegt Bushoff, die dondersgoed weet wat zijn opa voor de voormalige gemeente Roden heeft betekend.
Op 33-jarige leeftijd kwam Marten Bushoff van Tilburg naar Roden, om daar de jongste burgemeester op dat moment in heel Nederland te worden. Onder zijn hoede floreerde de Roner industrie en verschafte hij veel mensen werk. Zijn naam gonst onder oudere inwoners nog steeds rond en natuurlijk is er de straat in Nieuw-Roden die naar de oud-burgemeester is vernoemd.
Anno 2021 maakt een nieuwe generatie Bushoff furore. Kleinzoon Julian, die vanaf zijn tiende in Roderwolde woonde. ‘Daar hoorde ik af en toe wat over mijn opa’, zegt hij. ‘Maar hier in Groningen hoor ik er eigenlijk nooit iemand over. Dat is niet zo gek natuurlijk: buiten Roden was mijn opa gewoon niet zo bekend.’
Ondertussen lijkt het een kwestie van tijd voor Julian landelijke bekendheid gaat verwerven. Want wie op zijn 23ste al hoog op de PvdA-lijst staat voor de Tweede Kamerverkiezingen, mag hopen op een plek in Den Haag. ‘Je weet het natuurlijk nooit zeker’, zegt Bushoff met enige aarzeling. ‘Maar ik ga er enerzijds wel van uit dat ik straks naar Den Haag ga.’
Het lijkt nu allemaal zo vanzelfsprekend dat de kleinzoon van een burgemeester de politiek in gaat, maar dat is niet altijd het plan geweest. ‘Ik vond vroeger hele andere dingen leuk’, zegt Bushoff. ‘Als je me als kind vroeg wat ik wilde worden, zei ik dat ik kok of profvoetballer zou worden. Politicus kwam niet in mij op, ook omdat het thuis niet vaak over politiek ging. Mijn ouders waren en zijn wel maatschappelijk betrokken. Ze protesteerden vroeger tegen de komst van kernwapens en kernenergie in Nederland. Die maatschappelijke betrokkenheid en dat wereldbeeld heb ik zeker van hen meegekregen. Maar over politiek ging het aan de keukentafel zelden.’ Bushoff neemt een slok koffie en lacht. ‘Blijkbaar slaat het een generatie over.’
Hoewel zijn grootvader carrière maakte binnen de PvdA en Bushoff zelf ook voor de sociaaldemocraten heeft gekozen, claimt hij niet uit een rood nest te komen. ‘Zeker niet. Mijn ouders wisten wat er speelde in de wereld, maar duwden mij niet een bepaalde politieke kant op. Dat heb ik altijd zelf mogen beslissen.’
Pas toen hij in 2014 een politieke stage volgde in aanloop naar de Europese Verkiezingen, begon Bushoff steeds meer voor de partij te voelen. Hij kwam bij de Jonge Socialisten terecht, om later het strijdtoneel van de gemeentelijke politiek te betreden. De ambitieuze Bushoff viel op door zijn arbeidsethos en hart voor de politieke zaak. Dit resulteerde in het fractievoorzitterschap van de PvdA Groningen. En dat op 21-jarige leeftijd. ‘Daar had ik deels geluk mee’, blikt hij ruim tweeënhalf jaar later terug. ‘Maar ik ben ook met een reden op die plek gekomen. Natuurlijk heb ik best getwijfeld of ze zo’n snotneus van 21 jaar wel serieus zouden nemen. Nu nog stel ik mezelf die vraag wel eens. Gezonde twijfel, denk ik dan.’
Deze twijfel maakte dat Bushoff zich uit de naad werkte. ‘Ik wilde laten zien dat ik het kan. Men moest niet om mij heen kunnen, dat was de insteek. En dat is gelukt, denk ik. Ik voelde me in ieder geval altijd serieus genomen.’
Binnen de Groningse politiek is Bushoff dan ook een ‘rising star’. En misschien blijkt hij dat straks ook op het Binnenhof te zijn. Toch ziet de jongeling zelf geen reden om naast zijn schoenen te gaan lopen. ‘Buiten de gemeentelijke politiek kennen niet veel mensen mij’, zegt hij. ‘Dat komt ook omdat het overgrote deel van de mensen zich niet interesseert voor de gemeenteraad. Zeker onder jongeren is dat een gegeven. Ik zie het deels als mijn taak om jongeren te interesseren voor de gemeenteraad en ze in ieder geval te stimuleren om te gaan stemmen. Misschien lukt mij dat beter omdat ik ook jong ben en men daar een stukje herkenning in vindt. Het is goed om duidelijk te maken dat politiek om wezenlijke onderwerpen draait.’
Mocht Bushoff binnenkort gekozen worden in het Nederlandse parlement, dan maakt hij zijn reputatie als politiek in ieder geval al waar. Overvleugeld hij daarmee direct zijn grootvader? ‘Zo ben ik er niet mee bezig’, zegt hij. ‘Bovendien wil ik afgerekend worden op hetgeen wat ik doe en wat ik beteken voor de gemeenschap. Alleen door in de Tweede Kamer te worden verkozen, overvleugel ik mijn opa niet. Hij heeft veel voor de industrie en de werkgelegenheid in Roden betekend en ik hoop dat hij daarom herinnerd zal worden. Net zoals ik hoop dat ik uiteindelijk wordt herinnerd om hetgeen ik bereikt heb. Of ik net als mijn opa burgemeester wil worden? Wie weet wat er in de toekomst op mijn pad komt. In ieder geval wil ik geen plucheplakker worden en als ik zeg dat ik ooit nog voor het burgemeesterschap ga, dan kom ik wel zo over. Ik weet nog niet eens of ik mijn hele leven in de politiek wil. Ooit mijn eigen cafeetje hebben lijkt me ook wel wat. Maar dat is nu koffiedik kijken.’
Momenteel heeft Bushoff het druk zat met de Tweede Kamerverkiezingen en zijn twee studies. ‘Het studeren is er de laatste tijd een beetje bij ingeschoten’, geeft Bushoff toe. ‘Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik de politiek momenteel gewoon leuker vind dan studeren. Maar ik hoop binnenkort alvast één studie af te ronden. Dan heb ik in ieder geval het papiertje op zak.’
Bushoff checkt zijn mobiel. Het gesprek is uitgelopen, niet in de laatste plaats vanwege de bevlogenheid van de ondervraagde. De jonge politicus heeft nog een lange weg te gaan om in de voetsporen van helden als Barack Obama (of dichterbij huis: Max van en Berg) te treden. ‘Maar het kan gek lopen’, zoals hij het zelf mooi verwoord. ‘Misschien zit ik straks in Den Haag. Iets meer Noordelijke nuchterheid in Den Haag lijkt me geen overbodige luxe. Ik hoop het.’
