Powervrouw Maria Wijnands: ‘Moeders hebben meer in hun mars dan luiers verschonen’
[on] genode gast
LIEVEREN – Zo met het aanbreken van de vakantie, de ambtenaren achterover leunen, het nieuws naar de achtergrond verdwijnt en er verder weinig te beleven valt, is er ruimte voor verhalen in de Krant. Powervrouwen is zo’n onderwerp, waar we als redactie al tijden iets mee willen. De meeste kennen er wel één: zo’n stoer wijf die met het grootste gemak 10 ballen tegelijk in de lucht houdt. Een zaak runt, haar kroost altijd een gezonde prak voorschotelt, heen en weer sjeest tussen crèche, sportclub, school, werk en de Appie, een huishouden draaiende houdt en zo af en toe ook nog de ideale echtgenote/minnares uithangt. Voor de allereerste powervrouw zochten we het dichtbij: Maria Wijnands-Hovingh, opperhoofd van onze eigen ‘de Krant’!
We bezoeken Maria thuis, in Lieveren. Onvermijdelijk nummer 8. Roze vlaggetjes voor de ramen. Sinds een paar maanden is ze moeder van de tweelingzusjes Rachel en Georgia en heeft officieel zwangerschapsverlof. Met één baby tegen haar lijf gedrukt zwaait Maria de voordeur open. “Nog even een boertje hoor, dan ben ik er.” Een drukke boel in huize Wijnands. Peuter Oliva scharrelt vrolijk rond, de tweeling baby’s huilen, drinken en poepen per toerbeurt. Na de boertjes en schone luiers moet het nu echt tijd zijn voor een dutje, vindt Maria. ‘Mamaaaaaa! Ik heb spinazie op mijn sok’, brult Olivia terwijl ze met een soepstengel op de bank naar de avonturen van Peppa Big koekeloert. “Geeft niet meid. Komt goed.”
Het bureau dat midden in de kamer staat ligt bezaaid met ordners, stapels uitgeprinte mails, overzichten en kranten. Het riante Philips beeldscherm en het onderliggende toetsenbord zijn het lijntje met de zaak. ’s Morgensvroeg, uurtje of 6, als de voltallige familie nog in coma ligt, drukt ze de knop aan. “Het lekkerste moment van de dag. Even helemaal rust. Zen. Met een kop koffie typ ik op maandagochtend allereerst mijn column voor de Streekkrant.” De Streekkrant is één van de vijf huis-aan-huiskranten die Uitgeverij Media-Totaal uitgeeft. Daarnaast doet het familiebedrijf nog een hoop voor de Emmer voetbalclub, geeft een magazine en een zakenblad uit. Hebben we het nog niet eens over speciale uitgaven als de theatergids, Noordenveld Plus en de Werkkrant. Allemaal gemaakt door een club van zo’n 25 man inmiddels. Maria blijft er rustig onder. Functioneert prima in een beetje hectiek. “Ik ben opgegroeid met kranten. Adem ze bijna. Het is een beetje een tweede natuur. En bovendien: vlak m’n vader niet uit hè (uitgever Henk Hovingh, red.) en Wildo, mijn man. Zij zijn mijn steun en toeverlaat. We zitten altijd op één lijn. Gaan blind voor elkaar. Koffie?” Een stuk of wat roze speenflessen en een pak snoetenpoetsers worden aan de kant geveegd en maken plaats voor een grote mok cappuccino en een glas water. “Best even wennen hoor, aan de andere kant van de tafel.”
Verlof of niet, de zaak draait door. Maria vindt het niet erg. Ze is gek op haar werk. Alleen maar moeder en huisvrouw zijn, nee zeg, dank je de koekoek. Moeders hebben meer in hun mars dan luiers verschonen, vindt ze. “Bij ons ons is het: ‘Ik werk dus ik besta’. Natuurlijk ben je beperkter. Als ik Wildo ’s ochtends de deur uit zie lopen, denk ik wel eens: kon ik ook maar. Dat gaat natuurlijk niet. Het komt wel weer. Tijd en aandacht voor de meiden staan nu met stip op één. Bij de eerste vond ik het nog wat lastig om de balans te vinden. Zag m’n vader en Wildo nauwelijks. Dat was echt wennen. Met de tweeling erbij gaat het toch meer vanzelf. Maak me minder druk. Het is wat het is. Het fijne is dat ik zelf mijn eigen tijd in kan delen. Dat is het voordeel van zelf ondernemer zijn. Vaste werktijden heb ik niet, vaste vrije dagen ook niet. Ieder vrij uurtje wordt benut.” Maria regelt onder andere de bankzaken binnen het bedrijf –‘ik weet altijd precies waar het geld zit’-, houdt nauwlettend de mailbox -‘de rode ader van ons bedrijf’- en Twitter in de gaten. Er ontgaat haar niets. Terwijl de redactie achter de computer zit te tikken, floept er regelmatig een mailtje of een doorgestuurd Twitterbericht van Maria binnen. Of we het wel gezien hebben. Zit mogelijk een verhaal in.
Straks is ze van plan om op vrijdag vanuit kantoor te werken. De tweeling gaat gewoon mee. Net als dochter Olivia, toen ze nog niet op de peuterspeelzaal zat. Kan prima. Worden het makkelijke kinderen van, weet ze. “Al is met een tweeling alles wel nét even anders. O, ik heb al hysterische momenten beleefd zeg. Met elkaar Olivia naar de peuterschool brengen was er zo één. Ik kreeg de kar niet uitgeklapt, het stroomde van de regen, de tweeling zette het op een oorverdovende serenade terwijl Olivia per se een hand van me wilde. Pffff… dat is even heftig ja. Maar ik heb echt ontdekt: hoe rustiger ik iets doe, hoe beter het gaat. Hoe meer ik ga lopen stressen, hoe erger het wordt. Het gaat er bovendien niet eens sneller van.” Maria staat te popelen om aan de slag te gaan. Weer een klein beetje ritme te krijgen. “We zijn met mooie dingen bezig. Daar ben ik trots op. Dit jaar maken we alweer 15 jaar de Krant. Als ik uit het raam kijk en zie die 20 auto’s staan, voel ik de enorme verantwoordelijkheid die ook op mijn schouders rust. De boel even laten vieren is geen optie. Dat doen we wel wanneer we met vakantie gaan. Dan zijn we gewoon Wildo en Maria. En dat is ook best eens lekker.”
Ken jij ook zo’n typische powervrouw? Tip de redactie en stuur een mailtje naar: dekrant@media-totaal.nl
We bezoeken Maria thuis, in Lieveren. Onvermijdelijk nummer 8. Roze vlaggetjes voor de ramen. Sinds een paar maanden is ze moeder van de tweelingzusjes Rachel en Georgia en heeft officieel zwangerschapsverlof. Met één baby tegen haar lijf gedrukt zwaait Maria de voordeur open. “Nog even een boertje hoor, dan ben ik er.” Een drukke boel in huize Wijnands. Peuter Oliva scharrelt vrolijk rond, de tweeling baby’s huilen, drinken en poepen per toerbeurt. Na de boertjes en schone luiers moet het nu echt tijd zijn voor een dutje, vindt Maria. ‘Mamaaaaaa! Ik heb spinazie op mijn sok’, brult Olivia terwijl ze met een soepstengel op de bank naar de avonturen van Peppa Big koekeloert. “Geeft niet meid. Komt goed.”
Het bureau dat midden in de kamer staat ligt bezaaid met ordners, stapels uitgeprinte mails, overzichten en kranten. Het riante Philips beeldscherm en het onderliggende toetsenbord zijn het lijntje met de zaak. ’s Morgensvroeg, uurtje of 6, als de voltallige familie nog in coma ligt, drukt ze de knop aan. “Het lekkerste moment van de dag. Even helemaal rust. Zen. Met een kop koffie typ ik op maandagochtend allereerst mijn column voor de Streekkrant.” De Streekkrant is één van de vijf huis-aan-huiskranten die Uitgeverij Media-Totaal uitgeeft. Daarnaast doet het familiebedrijf nog een hoop voor de Emmer voetbalclub, geeft een magazine en een zakenblad uit. Hebben we het nog niet eens over speciale uitgaven als de theatergids, Noordenveld Plus en de Werkkrant. Allemaal gemaakt door een club van zo’n 25 man inmiddels. Maria blijft er rustig onder. Functioneert prima in een beetje hectiek. “Ik ben opgegroeid met kranten. Adem ze bijna. Het is een beetje een tweede natuur. En bovendien: vlak m’n vader niet uit hè (uitgever Henk Hovingh, red.) en Wildo, mijn man. Zij zijn mijn steun en toeverlaat. We zitten altijd op één lijn. Gaan blind voor elkaar. Koffie?” Een stuk of wat roze speenflessen en een pak snoetenpoetsers worden aan de kant geveegd en maken plaats voor een grote mok cappuccino en een glas water. “Best even wennen hoor, aan de andere kant van de tafel.”
Verlof of niet, de zaak draait door. Maria vindt het niet erg. Ze is gek op haar werk. Alleen maar moeder en huisvrouw zijn, nee zeg, dank je de koekoek. Moeders hebben meer in hun mars dan luiers verschonen, vindt ze. “Bij ons ons is het: ‘Ik werk dus ik besta’. Natuurlijk ben je beperkter. Als ik Wildo ’s ochtends de deur uit zie lopen, denk ik wel eens: kon ik ook maar. Dat gaat natuurlijk niet. Het komt wel weer. Tijd en aandacht voor de meiden staan nu met stip op één. Bij de eerste vond ik het nog wat lastig om de balans te vinden. Zag m’n vader en Wildo nauwelijks. Dat was echt wennen. Met de tweeling erbij gaat het toch meer vanzelf. Maak me minder druk. Het is wat het is. Het fijne is dat ik zelf mijn eigen tijd in kan delen. Dat is het voordeel van zelf ondernemer zijn. Vaste werktijden heb ik niet, vaste vrije dagen ook niet. Ieder vrij uurtje wordt benut.” Maria regelt onder andere de bankzaken binnen het bedrijf –‘ik weet altijd precies waar het geld zit’-, houdt nauwlettend de mailbox -‘de rode ader van ons bedrijf’- en Twitter in de gaten. Er ontgaat haar niets. Terwijl de redactie achter de computer zit te tikken, floept er regelmatig een mailtje of een doorgestuurd Twitterbericht van Maria binnen. Of we het wel gezien hebben. Zit mogelijk een verhaal in.
Straks is ze van plan om op vrijdag vanuit kantoor te werken. De tweeling gaat gewoon mee. Net als dochter Olivia, toen ze nog niet op de peuterspeelzaal zat. Kan prima. Worden het makkelijke kinderen van, weet ze. “Al is met een tweeling alles wel nét even anders. O, ik heb al hysterische momenten beleefd zeg. Met elkaar Olivia naar de peuterschool brengen was er zo één. Ik kreeg de kar niet uitgeklapt, het stroomde van de regen, de tweeling zette het op een oorverdovende serenade terwijl Olivia per se een hand van me wilde. Pffff… dat is even heftig ja. Maar ik heb echt ontdekt: hoe rustiger ik iets doe, hoe beter het gaat. Hoe meer ik ga lopen stressen, hoe erger het wordt. Het gaat er bovendien niet eens sneller van.” Maria staat te popelen om aan de slag te gaan. Weer een klein beetje ritme te krijgen. “We zijn met mooie dingen bezig. Daar ben ik trots op. Dit jaar maken we alweer 15 jaar de Krant. Als ik uit het raam kijk en zie die 20 auto’s staan, voel ik de enorme verantwoordelijkheid die ook op mijn schouders rust. De boel even laten vieren is geen optie. Dat doen we wel wanneer we met vakantie gaan. Dan zijn we gewoon Wildo en Maria. En dat is ook best eens lekker.”
Ken jij ook zo’n typische powervrouw? Tip de redactie en stuur een mailtje naar: dekrant@media-totaal.nl