Project van het jaar..werken zonder loon in Veenhuizen

Zelden heeft een gemeentelijk project zo de tongen losgemaakt als dit. Ik heb het over een groep bijstanders, die verplicht moesten werken voor hun uitkering. Hoe is het hun vergaan in hun verdere loopbaan? Bestaat het project nog? Zijn de condities veranderd? Zo maar wat vragen... daar zal toch antwoord op te krijgen moeten zijn...In totaal heb ik in de rubriek Politiek Noordenveld hier driemaal aandacht aan besteed. Het begon naar aanleiding van Koekoek van LGN’s reactie op krantenartikelen over dit project. Het bleek op 1 april gestart te zijn door het vorige college. Aanvankelijk zonder ruchtbaarheid. Door de toenmalige wethouder Oeds Keizer van de PvdA. Beetje merkwaardig, waarom hij er plotseling wat in zag. Hij liet blijken altijd tegen het verplicht werken voor de uitkering te zijn. Waarom hij vlak voor zijn aftreden toch door de bocht ging? Een raadsel. Navraag bij hem leerde mij dat het vooral kwam door de positieve klank van een vaag begrip als reintegratietraject... Dit zijn nou typisch van die nietszeggende begrippen, die het inzicht in het werk in het sociale domein vertroebelen. In het begin had ik zijn opvolger Alex Wekema er voor aangezien. Hij nam tenslotte wel de verantwoordelijkheid en zocht na mijn eerste publicatie de “werkers in het veld” op. Vergezeld van een serie hoogwaardigheidsbekleders, die ik daarop omdoopte in hotemetoten. De werkers voor hun uitkering in het groen schrokken zich een hoedje. Dit leek op intimidatie, vanwege hun loslippigheid...Was dit het gevolg van die aandacht van die Willems. Nee ze hadden onder die omstandigheden weinig te melden. Ze riepen mij er weer bij... Voor twee dingen bleken ze bang. Voor de strafkorting, waar schriftelijk mee gedreigd werd. En voor de teken in de bomen “die zich bloeddorstig storten op het bloed van de tewerkgestelden...” de uit het keukenkastje opgeborgen tekentang moest enig soelaas bieden. Alex, hevig geschrokken van deze negatieve publiciteit verweerde zich tegen die dreigende taal in de brieven met “maar dit zijn standaardbrieven, zo moet je ze zien...” Ik: “Ook nog standaard deze onzin, dat moet er ook nog bijkomen.” Hoe reageerde het gemeente bestuur? Wel uitstekend. Zoals een bestuur in het nauw betaamt. Eendrachtig werden de gelederen gesloten en men wees een man aan, wethouder Reint Jan Auwema, om met een tegemoettreding te komen... in het kader van de BOR (Beheer Openbare Ruimte) zouden er uit het bestand van de Sociale Dienst mensen geworven worden voor werken in het groen. Reint Jan: Speciaal voor die meneer op de publieke tribune melden wij: niet voor de uitkering maar voor een gewoon loon. Ik weet nog, dat ik er een brok van in de keel kreeg. Benieuwd hoe het er momenteel voor staat met dit project en met die toezegging...
Wel het is het beste je ter plaatse te begeven naar de werkplek. Gestart word er 3 dagen in de week aan het Werkplein tegenover AH in Roden. Met een  wit busje van Staatsbosbeheer, de opdrachtgever worden de tewerkgestelden vervoerd. Het zijn er momenteel 14, waarvan de helft gedwongen wordt mee te doen. De andere helft valt onder de term vrijwillig. Matthijs Dulfer uit Peize valt onder die laatste categorie. Maakt het veel uit? Nee zegt Mathijs... “Wij krijgen precies de zelfde standaard dreigbrieven, dan de verplichten”. Namelijk, dat als men zich terugtrekt van het werk, “dit tot consequenties voor de uitkering kan leiden”... Ik zegde ze toe om met Alex Wekema, de wethouder langs te komen. Had ik beter niet kunnen doen. De betrokkenen keken me ook een beetje ongelovig aan. Alex, was hun ervaring, kwam alleen omringd door hoogwaardigheidsbekleders. Niet met een luis in de pels. Ze bleken gelijk te krijgen. Met Alex viel geen afspraak te maken. Druk, druk, druk Geert bracht ie uit. Ben ik zelf maar eerst met de auto van Sietze de Boer er heen gereden. Naar Oosterwolde. Bleken ze niet te vinden. Dan maar op de fiets. Besefte al gauw, dat Alex geluk had met zijn drukte. Het busje was bij Huis ter Heide nog wel te vinden. Daarna door de blubber een kilometer diep het Tonckensbos in en dan onder een draad door naar de keet. Die stond op glibberige moerasachtige grond, die door de deelnemende tewerkgestelden van berkenopschot bekapt moest worden. Toen ik over Alex afwezigheid begon steeg er een  homerisch gelach op... Nee ze waren niet gevraagd voor een BOR baan. Nooit iets over gehoord. Over een kleine vergoeding wel. Dat mocht geen vergoeding heten, maar bonus. Want officieel zijn er geen vrijwilligers, om zo’n vergoeding te kunnen claimen. Niemand had nog iets gehad... Ook kreeg ieder gelijk uit de bonuspot. Terwijl, de een actiever, dan wel vrijwilliger werkt. Het merkwaardige is, dat terwijl er officieel kort voor kerst was besloten het project voort te zetten er met geen woord werd gerept over het gedwongen karakter van het werk. Aldus een communique kort voor de kerst. De deelnemers wisten daarvoor dus nog niet of ze nog wel moesten werken na nieuwjaar... hoe het zit met sancties. Met de vergoeding. Om over weer aan het werk maar te zwijgen. Zo is er een wegenbouwbedrijf uit Veendam. Werkt veel voor Noordenveld. De begeleiding vanuit het Werkplein bleek minimaal. De andere mensen die er werkten wisten al veel eerder dat ze 1 december ontslag kregen, dat die betrokkenen uit het project, die aangenomen waren. Die werkten inmiddels weer gedesillusioneerd in het bos. terwijl de gemeente Noordenveld goeie sier maakte met de vermelding dat er nogal wat mensen waren die een baan hadden gevonden. Jaja wegwerpwerknemers, die willen de bedrijven wel. Voor ze d’r erg in hebben zijn ze weer terug bij af. Dat kan toch niet de bedoeling zijn?