Relaties, dáár haal ik mijn voldoening uit. Niet van: kijk eens hoe cool ik ben’
actueel
Powervrouwen: Minka Zaal
PEIZE- “Jaaaaa! Leuk dat je me vraagt! Doe ik!’, reageert artiest, muzikant en zangcoach Minka Zaal op de uitnodiging van de Krant om de nieuwe Powervrouw te zijn enthousiast. “Maar wat is de definitie van een powervrouw? Wat ben je dan, wat doe je dan?”, koppelt ze in dezelfde zin terug. Wat is die van jou, willen we weten. “Mijn eerste gedachte is: een powervrouw staat altijd aan. Ze gaat altijd. Kent geen standby en tegelijkertijd is er wel een off.”
Interessant. Hoe bedoel je Minka? Sta jij altijd ‘aan’? “Ik ga áltijd. Dat is ook een beetje inherent aan het artiest zijn. Je hebt geen vast salaris, daarom pak je alles aan. En dan heb je ineens heel veel ballen hoog te houden. Sommige mensen kunnen heel goed grenzen bewaken. Nee zeggen op z’n tijd. Dat zie ik als de standby. Heel nuttig. Want in die standby-modus heb je tijd om op jezelf te reflecteren. Even bewust stilstaan bij hetgeen waar je mee bezig bent. Bezinning is zinvol. Dat kunstje beheers ik nog niet zo. Niet dat ik uitgeblust ben of tegen een burn-out aanhang, wel: ik moet ermee aan de slag, balans brengen.”
Duizendpoot Minka Zaal (34) heeft haar eigen orkest, de Vintage Jazz Orchestra, speelt in een band, leert kinderen zingen met haar zangschool Stempalet, geeft zangworkshops, verzorgt tv- en podiumpresentaties, doet theatertours met niemand minder dan de Groningse cabaretier Bert Visscher, is het gezicht van een aantal tv-commercials, speelt een belangrijke rol in cultuurstimulering binnen de gemeente Noordenveld en o ja, zorgt er ook voor dat zoon Mats (12) en dochter Liese (8) niets tekort komen. “Heel even hoor”, onderbreekt Minka het interview als haar iPhone overgaat. “Nee lieverd, ik kan het niet brengen nu. Kun je appjes ontvangen? Dan maak ik er een foto van.” Mats. Of z’n moeder even z’n gemaakte huiswerk kan komen brengen. “Hij vergeet echt alles”, lacht Minka die ter plekke met haar mobiel een foto maakt van het huiswerk dat keurig uitgewerkt op het beeldscherm van een witte Macbook te lezen valt.
Minka groeide op in een vrij traditioneel nest: vader kapitein op de grote vaart, moeder was er voor de thee en koekjes. Twee zussen heeft ze. De rollen waren voor Minka al vroeg bepaald. “Ik had één knappe zus, één slimme en ik was de creatieve. Mijn mooie zusje reisde als model al op haar 17e de hele wereld over en mijn andere zus was gymnast. Echt super slim. Ik was geen hoogvlieger op school. Deed daarentegen een hele hoop: zat op paardrijden, tennis, karate en zang. En alles even fanatiek. Ik ben vreselijk slecht in het maken van keuzes.” Eén ding stond in ieder geval als een paal boven water: Minka wilde zangeres worden. Want zingen kon ze als de beste. Dus ging ze, heel logisch, naar het conservatorium om zang te studeren. Maar al vrij snel raakte ze zwanger, verwachtte ze een kind. Plotseling kreeg het leven een andere wending. “Ik ben onmiddellijk het traditionele pad gaan volgen. Koos voor stabiliteit. Gelukkig ben ik nooit mijn doel uit het oog verloren.”
Toen Minka als twintigjarige jongedame aan de slag ging bij de kaartverkoop (later als hostess, presentatrice en zangeres, red.) bij de Lawei in Drachten en in aanraking kwam met het Noordpool orkest droomde ze: ‘stel je nou eens voor dat ik op dát niveau kan meedraaien.. .’ Zij zijn zó ongelofelijk goed, stel dat ik daar nou onderdeel van zou kunnen zijn, daar fantaseerde ik gewoon over. Niet dat ik beroemd wilde worden hoor, zeker dat niet. Intensief kunnen samenwerken met professionals, dát leek me het einde. Je kunt me vergelijken met een Kameleon, ik kan me gemakkelijk voegen. Lekker blenden in een groep, een rol hebben in een orkest vind ik véél leuker dan alle aandacht voor mezelf.”
Minka’s droom kwam uit. Ze werd gebeld door het Noordpool-orkest met de uitnodiging of ze een keer mee wilde spelen. Zo het geschiedde. En met succes. Of ze ook niet een duet wilde zingen met Bert Visscher, voor zijn theatertour Visscher & Violen. Minka, die behalve in het orkest speelde ook hele avonden aan elkaar kletste als podiumpresentator viel op. “Het ging allemaal vanzelf. Die dingen kwamen op m’n pad. Het was echt niet zo dat ik drie keer gesolliciteerd had of zo. Natuurlijk voelde dat geweldig! Samen met Bert Visscher, zo’n professional! En tegelijkertijd vond ik het ontzettend spannend. Voelde de onzekerheid opkomen. Gelukkig pakte het goed uit. Die tour werd de doorbraak. Zo’n 30 shows door heel Nederland hebben we gedaan.” Die theatershows gaven haar zangschool een enorme boost. Binnen een mum van tijd had ze honderden kinderen op les. “Weet je”, schakelt Minka over, “Ik sprak laatst met Harry Broekman, hij zat net als ik in de jury van regiopop. Hij zei: ‘jij bent eigenlijk net als Bert Visscher. Je komt onzeker over maar zodra je de microfoon pakt is het weg.’ Dat is zó waar. Ik vergelijk artiest zijn een beetje het opvoeden van kinderen en ondernemerschap. Als je er middenin zit, is het best ingewikkeld en als je later terug kijkt denk je: ach, ik heb het best goed gedaan. En daarom denk ik dat die standby-modus ook zo goed is. Om even te reflecteren op jezelf. Voelt het goed, zit ik nog op de juiste weg, waar moet het beter, dát.”
Hoewel Minka de lat hoog legt, alleen gaat voor professie, vindt ze niet dat ze overal zelfverzekerd in moet stappen. In tegendeel zelfs. “Je wilt alle ballen in de lucht houden, maar er valt ook wel eens één. En hoe erg is dat? Ik vind het belangrijk dat je durft te zijn wie je bent. Anders ben je niet transparant, maak je geen verbinding met anderen. Dat is ook wel mijn sterke kant.” Die verbinding en relaties met mensen blijken, wanneer we daar even over doorpraten, zelfs het allerbelangrijkst voor haar. Relaties met haar pupillen, haar orkest en docenten, dáár haalt ze haar voldoening uit. “Met mensen werken vind ik fantastisch. Probeer ze iets extra’s te geven. Daar krijg ik zóveel voor terug. Als ik dan hoor: ´het is zo fijn om bij je te zijn´, tja… dat levert gigantisch veel positieve energie op. Ik denk wel eens: wat is het geheim dat mensen bij je blijven? Natuurlijk is dat kennis, maar ook de relatie die je met ze opbouwt. Dat het snel lukt om iemand het vertrouwen te geven dat –ie het kan. Dat gaat véél verder dan natuurlijk leiderschap. Door er gewoon te zijn, connectie te hebben, in combinatie met enthousiasme is de sleutel van succes. De maatschappelijke, cultuur stimulerende rol die ik in gemeente vervul, vind ik geweldig. Op CBS de Hoeksteen in Roden ben ik gevraagd om als vaste partner het muziekonderwijs te stimuleren. Ik zie kinderen die zo enthousiast worden dat ze na schooltijd nog bezig zijn met muziek, zingend op de fiets zitten, dat is zo’n ontdekking! Commercieel misschien niet altijd even handig, dat weet ik. Met gemak zou ik met het stempalet in no time heel Nederland kunnen vullen als ik de boer op zou gaan met mijn concept (Minka geeft zangworkshops en –cursussen, red.). Maar dat voelt als ontrouw aan mezelf. Rijk worden is geen droom, met passie m’n vak kunnen uitoefenen des te meer. Ik wil mezelf gewoon lekker kunnen redden. In de supermarkt kunnen kopen waar ik zin in heb. Als dat niet lukt, wat ook wel eens voorkomt, baal ik. Dan heb ik even niet een handige keuze gemaakt.” En dan: “Weet je wat ik hoop? Dat het relationele naar voren komt, en niet zo van: ‘kijk eens hoe cool ik ben’.”
PEIZE- “Jaaaaa! Leuk dat je me vraagt! Doe ik!’, reageert artiest, muzikant en zangcoach Minka Zaal op de uitnodiging van de Krant om de nieuwe Powervrouw te zijn enthousiast. “Maar wat is de definitie van een powervrouw? Wat ben je dan, wat doe je dan?”, koppelt ze in dezelfde zin terug. Wat is die van jou, willen we weten. “Mijn eerste gedachte is: een powervrouw staat altijd aan. Ze gaat altijd. Kent geen standby en tegelijkertijd is er wel een off.”
Interessant. Hoe bedoel je Minka? Sta jij altijd ‘aan’? “Ik ga áltijd. Dat is ook een beetje inherent aan het artiest zijn. Je hebt geen vast salaris, daarom pak je alles aan. En dan heb je ineens heel veel ballen hoog te houden. Sommige mensen kunnen heel goed grenzen bewaken. Nee zeggen op z’n tijd. Dat zie ik als de standby. Heel nuttig. Want in die standby-modus heb je tijd om op jezelf te reflecteren. Even bewust stilstaan bij hetgeen waar je mee bezig bent. Bezinning is zinvol. Dat kunstje beheers ik nog niet zo. Niet dat ik uitgeblust ben of tegen een burn-out aanhang, wel: ik moet ermee aan de slag, balans brengen.”
Duizendpoot Minka Zaal (34) heeft haar eigen orkest, de Vintage Jazz Orchestra, speelt in een band, leert kinderen zingen met haar zangschool Stempalet, geeft zangworkshops, verzorgt tv- en podiumpresentaties, doet theatertours met niemand minder dan de Groningse cabaretier Bert Visscher, is het gezicht van een aantal tv-commercials, speelt een belangrijke rol in cultuurstimulering binnen de gemeente Noordenveld en o ja, zorgt er ook voor dat zoon Mats (12) en dochter Liese (8) niets tekort komen. “Heel even hoor”, onderbreekt Minka het interview als haar iPhone overgaat. “Nee lieverd, ik kan het niet brengen nu. Kun je appjes ontvangen? Dan maak ik er een foto van.” Mats. Of z’n moeder even z’n gemaakte huiswerk kan komen brengen. “Hij vergeet echt alles”, lacht Minka die ter plekke met haar mobiel een foto maakt van het huiswerk dat keurig uitgewerkt op het beeldscherm van een witte Macbook te lezen valt.
Minka groeide op in een vrij traditioneel nest: vader kapitein op de grote vaart, moeder was er voor de thee en koekjes. Twee zussen heeft ze. De rollen waren voor Minka al vroeg bepaald. “Ik had één knappe zus, één slimme en ik was de creatieve. Mijn mooie zusje reisde als model al op haar 17e de hele wereld over en mijn andere zus was gymnast. Echt super slim. Ik was geen hoogvlieger op school. Deed daarentegen een hele hoop: zat op paardrijden, tennis, karate en zang. En alles even fanatiek. Ik ben vreselijk slecht in het maken van keuzes.” Eén ding stond in ieder geval als een paal boven water: Minka wilde zangeres worden. Want zingen kon ze als de beste. Dus ging ze, heel logisch, naar het conservatorium om zang te studeren. Maar al vrij snel raakte ze zwanger, verwachtte ze een kind. Plotseling kreeg het leven een andere wending. “Ik ben onmiddellijk het traditionele pad gaan volgen. Koos voor stabiliteit. Gelukkig ben ik nooit mijn doel uit het oog verloren.”
Toen Minka als twintigjarige jongedame aan de slag ging bij de kaartverkoop (later als hostess, presentatrice en zangeres, red.) bij de Lawei in Drachten en in aanraking kwam met het Noordpool orkest droomde ze: ‘stel je nou eens voor dat ik op dát niveau kan meedraaien.. .’ Zij zijn zó ongelofelijk goed, stel dat ik daar nou onderdeel van zou kunnen zijn, daar fantaseerde ik gewoon over. Niet dat ik beroemd wilde worden hoor, zeker dat niet. Intensief kunnen samenwerken met professionals, dát leek me het einde. Je kunt me vergelijken met een Kameleon, ik kan me gemakkelijk voegen. Lekker blenden in een groep, een rol hebben in een orkest vind ik véél leuker dan alle aandacht voor mezelf.”
Minka’s droom kwam uit. Ze werd gebeld door het Noordpool-orkest met de uitnodiging of ze een keer mee wilde spelen. Zo het geschiedde. En met succes. Of ze ook niet een duet wilde zingen met Bert Visscher, voor zijn theatertour Visscher & Violen. Minka, die behalve in het orkest speelde ook hele avonden aan elkaar kletste als podiumpresentator viel op. “Het ging allemaal vanzelf. Die dingen kwamen op m’n pad. Het was echt niet zo dat ik drie keer gesolliciteerd had of zo. Natuurlijk voelde dat geweldig! Samen met Bert Visscher, zo’n professional! En tegelijkertijd vond ik het ontzettend spannend. Voelde de onzekerheid opkomen. Gelukkig pakte het goed uit. Die tour werd de doorbraak. Zo’n 30 shows door heel Nederland hebben we gedaan.” Die theatershows gaven haar zangschool een enorme boost. Binnen een mum van tijd had ze honderden kinderen op les. “Weet je”, schakelt Minka over, “Ik sprak laatst met Harry Broekman, hij zat net als ik in de jury van regiopop. Hij zei: ‘jij bent eigenlijk net als Bert Visscher. Je komt onzeker over maar zodra je de microfoon pakt is het weg.’ Dat is zó waar. Ik vergelijk artiest zijn een beetje het opvoeden van kinderen en ondernemerschap. Als je er middenin zit, is het best ingewikkeld en als je later terug kijkt denk je: ach, ik heb het best goed gedaan. En daarom denk ik dat die standby-modus ook zo goed is. Om even te reflecteren op jezelf. Voelt het goed, zit ik nog op de juiste weg, waar moet het beter, dát.”
Hoewel Minka de lat hoog legt, alleen gaat voor professie, vindt ze niet dat ze overal zelfverzekerd in moet stappen. In tegendeel zelfs. “Je wilt alle ballen in de lucht houden, maar er valt ook wel eens één. En hoe erg is dat? Ik vind het belangrijk dat je durft te zijn wie je bent. Anders ben je niet transparant, maak je geen verbinding met anderen. Dat is ook wel mijn sterke kant.” Die verbinding en relaties met mensen blijken, wanneer we daar even over doorpraten, zelfs het allerbelangrijkst voor haar. Relaties met haar pupillen, haar orkest en docenten, dáár haalt ze haar voldoening uit. “Met mensen werken vind ik fantastisch. Probeer ze iets extra’s te geven. Daar krijg ik zóveel voor terug. Als ik dan hoor: ´het is zo fijn om bij je te zijn´, tja… dat levert gigantisch veel positieve energie op. Ik denk wel eens: wat is het geheim dat mensen bij je blijven? Natuurlijk is dat kennis, maar ook de relatie die je met ze opbouwt. Dat het snel lukt om iemand het vertrouwen te geven dat –ie het kan. Dat gaat véél verder dan natuurlijk leiderschap. Door er gewoon te zijn, connectie te hebben, in combinatie met enthousiasme is de sleutel van succes. De maatschappelijke, cultuur stimulerende rol die ik in gemeente vervul, vind ik geweldig. Op CBS de Hoeksteen in Roden ben ik gevraagd om als vaste partner het muziekonderwijs te stimuleren. Ik zie kinderen die zo enthousiast worden dat ze na schooltijd nog bezig zijn met muziek, zingend op de fiets zitten, dat is zo’n ontdekking! Commercieel misschien niet altijd even handig, dat weet ik. Met gemak zou ik met het stempalet in no time heel Nederland kunnen vullen als ik de boer op zou gaan met mijn concept (Minka geeft zangworkshops en –cursussen, red.). Maar dat voelt als ontrouw aan mezelf. Rijk worden is geen droom, met passie m’n vak kunnen uitoefenen des te meer. Ik wil mezelf gewoon lekker kunnen redden. In de supermarkt kunnen kopen waar ik zin in heb. Als dat niet lukt, wat ook wel eens voorkomt, baal ik. Dan heb ik even niet een handige keuze gemaakt.” En dan: “Weet je wat ik hoop? Dat het relationele naar voren komt, en niet zo van: ‘kijk eens hoe cool ik ben’.”
