Reunie in teken van ontmoeting en gesprek
actueel
De Borgen bestaat vijftig jaar
LEEK – Scholengemeenschap de Borgen bestaat vijftig jaar. De verjaardag wordt zaterdag (5 november) gevierd met een reünie. Een bijeenkomst van oud-leerlingen en medewerkers van de school die in het teken zal staan van ontmoeting en gesprek. Vijftig jaar de Borgen. Van Waezenburg en Nienoord tot de alom gerespecteerde en hoog aangeschreven scholengemeenschap, die op dit moment onderwijs biedt aan liefst 2800 leerlingen. Gert van Dijken, Wybe de Boer en Klaas Kort vertellen over de reünie, de school en over het onderwijs. Het trio geldt als cultuurbewakers. Gedrieën hebben ze samen namelijk zo’n honderd jaar ervaring in het onderwijs.
Gert, Wybe en Klaas werken allen meer dan dertig jaar in het onderwijs. Op de Borgen of één van haar rechtsvoorgangers. ‘ Men neemt je het bijna kwalijk als je zo lang op één en dezelfde plek werkzaam bent’, zegt Kort. ‘Honkvast houdt beslist niet in dat je geen ambities hebt. Zeker niet. Ik heb die ambities hier altijd in kunnen vullen.’ Van Dijken zegt dat ‘de vaste baan’ nog steeds wel een beetje bij het onderwijs hoort. ‘De vraag is wel hoe lang nog. De flexwet bijvoorbeeld, wat gaat dat voor het onderwijs betekenen?’ Ook Wybe is een routinier, ondertussen bezig aan zijn 36e schooljaar. ‘ Dit is mijn school. Ik heb de groei letterlijk met eigen ogen gezien. Ik voel me thuis, ik hoor hier.’
Zo. De toon is gezet. ‘Ik kreeg’, zegt Van Dijken, ‘vanuit de directie het verzoek of ik de reünie wilde coördineren. Daar voelde ik wel voor, mits ik een groep mensen om me heen mocht verzamelen om te helpen. Wybe en Klaas zijn daar twee van. We hebben vervolgens zitten praten. Wat doe je? Wat wil je? Voor ons was al snel duidelijk dat het om ontmoeting en gesprek moet draaien. Ja, misschien ook wel als soort van reactie op de hedendaagse communicatie, die veelal via de telefoon loopt. Via de digitale snelweg hebben oud-klasgenoten elkaar vaak al lang weer gevonden. Laten we hier dan zaterdag met elkaar praten. Samen herinneringen ophalen. Met een biertje en een wijntje en een heerlijk buffet. En willen de mensen feest en muziek? Prima, dan gaan ze na afloop toch samen naar de kroeg. Zo zien we het voor ons. Uiteraard bieden we houvast voor mensen die toch ‘vreemd’ binnenkomen. We bieden echter geen strak programma met lange speeches. Integendeel zelfs. Ontmoet elkaar weer eens echt, na zoveel jaar. Ga met elkaar in gesprek. Dat is wat we met de reünie beogen. Op dit moment hebben zo’n zevenhonderd mensen zich aangemeld. We hopen op duizend. Aanmelden kan nog steeds en voor mensen die zaterdag ineens besluiten toch te willen komen, is de deur niet dicht.’
Zet Kort, van Dijken en De Boer aan tafel en je krijgt de meest prachtige verhalen over de Borgen, Nienoord, Waezenburg. Over vreugde en verdriet. Over de saamhorigheid die heerst. Over de veranderingen waaraan het onderwijs telkens weer onderhevig is. ‘Het is en blijft een dynamisch vak’, zegt Kort. ‘We hebben samen fusies meegemaakt, de invoering van de geflopte Basisvorming, het Studiehuis en ook het hele gebeuren rond het VMBO meegemaakt, zoals binnen het VMBO nu wéér van alles gaat veranderen. En elke keer moet je weer flexibel zijn. Wat mij vooral aanspreekt hier is de sfeer. De mensen. En als het er écht op aankomt, zijn we er voor elkaar. Zijn we écht één team. En dan bedoel in Borgen-breed.’
Dat de Borgen ooit geboren werd, is met terugwerkende kracht van enorme waarde geweest. ‘ Was dat niet gebeurd en waren de scholen niet over het verschil tussen openbaar- en protestants christelijk onderwijs gestapt, dan had Leek qua onderwijs nu lang niet zoveel te bieden gehad. Dan was het aanbod echt veel minder geweest. Later bleken de principes weer (even) belangrijker dan de kinderen en gingen bepaalde deuren toch even weer op slot. Enfin, ondertussen staat hier een prima regioschool. Leek is daardoor ook een interessante vestigingsplek geworden. En tegen de krimp in blijft het leerlingenaantal groeien’, zegt De Boer.
Vroeger was alles beter. Toch? ‘Ik durf te zeggen dat de leerling van nu niet anders is dan het kind van vijfentwintig jaar geleden. Misschien dat er ietsje minder respect is, maar dat is te verwaarlozen. Kinderen beleven het onderwijs wel minder intens. Dat heeft te maken met alle andere mogelijkheden die er zijn. Maar verder? Ik zie amper verschil. Ja, wel wat betreft het nuttigen van alcohol, haha. Voorheen mochten de leerlingen tijdens een werkweek één biertje met ons drinken. Waren ze vijftien, zestien jaar. Nu mag dat dus niet meer, haha. En verder? Leerlingen zijn nog gewoon op afwijkend gedrag aan te spreken en hoewel ze onze voornaam allemaal kennen, gebruiken ze die niet of slechts zelden.’
Mooie herinneringen. De heren kunnen er boeken vol mee schrijven. Nu de reünie op de agenda staat, komen ook de minder mooie zaken nog eens voorbij. Collega’s die plotseling overleden. Een meisje dat zelfmoord pleegde, pal voor haar examen. De MH17, de moord op Annemieke van Dijk. ‘Statistisch is het logisch dat als je met grote groepen mensen werkt, je ook vaker met dit soort zaken te maken krijgt. Het went nooit. Je vergeet het ook nooit. Hoe dan te handelen staat in geen enkel boekje. Alle drie hebben we zeker met dit soort voorvallen gemerkt hoe hecht de band hier is. Juist dan waren we als team altijd sterk genoeg om de zaken weer op te pakken. Hoe moeilijk ook. Hoe kapot we ook zaten’
In het kader van de verjaardag van de Borgen komt er nog een glossy uit, die in Leek huis-aan-huis verspreid wordt. Ondertussen organiseren klassen van weleer zelf activiteiten, ook voor na de reünie. Aan stoppen denken Gert, Klaas en Wybe niet. Daarvoor hebben ze het veel te goed naar de zin. Ze zijn niet voor niets cultuurbewakers. Ze proberen die cultuur, die uitgesproken Borgen sfeer over te brengen op de nieuwe generatie docenten. ‘Klopt. Wij zijn drie oude mannen die vertellen over vroeger. Mooi allemaal, maar laten we ook naar de toekomst kijken. We beschikken ondertussen over een nieuwe lichting kundige docenten. Heel talentvol allemaal. Dat is de toekomst van deze scholengemeenschap en dat wilde ik toch nog even gezegd hebben’, besluit Van Dijken, als Wybe ondertussen mijmert over vroeger. Over de toneel- en zangavonden en over de in totaal 365 dagen die ze met leerlingen op pad zijn geweest…
Aanmelden voor de reünie kan nog steeds via www.reuniersgdeborgen.nl. De reünie begint zaterdag om 15.00 uur. En nogmaals; de deur blijft voor niemand dicht.
LEEK – Scholengemeenschap de Borgen bestaat vijftig jaar. De verjaardag wordt zaterdag (5 november) gevierd met een reünie. Een bijeenkomst van oud-leerlingen en medewerkers van de school die in het teken zal staan van ontmoeting en gesprek. Vijftig jaar de Borgen. Van Waezenburg en Nienoord tot de alom gerespecteerde en hoog aangeschreven scholengemeenschap, die op dit moment onderwijs biedt aan liefst 2800 leerlingen. Gert van Dijken, Wybe de Boer en Klaas Kort vertellen over de reünie, de school en over het onderwijs. Het trio geldt als cultuurbewakers. Gedrieën hebben ze samen namelijk zo’n honderd jaar ervaring in het onderwijs.
Gert, Wybe en Klaas werken allen meer dan dertig jaar in het onderwijs. Op de Borgen of één van haar rechtsvoorgangers. ‘ Men neemt je het bijna kwalijk als je zo lang op één en dezelfde plek werkzaam bent’, zegt Kort. ‘Honkvast houdt beslist niet in dat je geen ambities hebt. Zeker niet. Ik heb die ambities hier altijd in kunnen vullen.’ Van Dijken zegt dat ‘de vaste baan’ nog steeds wel een beetje bij het onderwijs hoort. ‘De vraag is wel hoe lang nog. De flexwet bijvoorbeeld, wat gaat dat voor het onderwijs betekenen?’ Ook Wybe is een routinier, ondertussen bezig aan zijn 36e schooljaar. ‘ Dit is mijn school. Ik heb de groei letterlijk met eigen ogen gezien. Ik voel me thuis, ik hoor hier.’
Zo. De toon is gezet. ‘Ik kreeg’, zegt Van Dijken, ‘vanuit de directie het verzoek of ik de reünie wilde coördineren. Daar voelde ik wel voor, mits ik een groep mensen om me heen mocht verzamelen om te helpen. Wybe en Klaas zijn daar twee van. We hebben vervolgens zitten praten. Wat doe je? Wat wil je? Voor ons was al snel duidelijk dat het om ontmoeting en gesprek moet draaien. Ja, misschien ook wel als soort van reactie op de hedendaagse communicatie, die veelal via de telefoon loopt. Via de digitale snelweg hebben oud-klasgenoten elkaar vaak al lang weer gevonden. Laten we hier dan zaterdag met elkaar praten. Samen herinneringen ophalen. Met een biertje en een wijntje en een heerlijk buffet. En willen de mensen feest en muziek? Prima, dan gaan ze na afloop toch samen naar de kroeg. Zo zien we het voor ons. Uiteraard bieden we houvast voor mensen die toch ‘vreemd’ binnenkomen. We bieden echter geen strak programma met lange speeches. Integendeel zelfs. Ontmoet elkaar weer eens echt, na zoveel jaar. Ga met elkaar in gesprek. Dat is wat we met de reünie beogen. Op dit moment hebben zo’n zevenhonderd mensen zich aangemeld. We hopen op duizend. Aanmelden kan nog steeds en voor mensen die zaterdag ineens besluiten toch te willen komen, is de deur niet dicht.’
Zet Kort, van Dijken en De Boer aan tafel en je krijgt de meest prachtige verhalen over de Borgen, Nienoord, Waezenburg. Over vreugde en verdriet. Over de saamhorigheid die heerst. Over de veranderingen waaraan het onderwijs telkens weer onderhevig is. ‘Het is en blijft een dynamisch vak’, zegt Kort. ‘We hebben samen fusies meegemaakt, de invoering van de geflopte Basisvorming, het Studiehuis en ook het hele gebeuren rond het VMBO meegemaakt, zoals binnen het VMBO nu wéér van alles gaat veranderen. En elke keer moet je weer flexibel zijn. Wat mij vooral aanspreekt hier is de sfeer. De mensen. En als het er écht op aankomt, zijn we er voor elkaar. Zijn we écht één team. En dan bedoel in Borgen-breed.’
Dat de Borgen ooit geboren werd, is met terugwerkende kracht van enorme waarde geweest. ‘ Was dat niet gebeurd en waren de scholen niet over het verschil tussen openbaar- en protestants christelijk onderwijs gestapt, dan had Leek qua onderwijs nu lang niet zoveel te bieden gehad. Dan was het aanbod echt veel minder geweest. Later bleken de principes weer (even) belangrijker dan de kinderen en gingen bepaalde deuren toch even weer op slot. Enfin, ondertussen staat hier een prima regioschool. Leek is daardoor ook een interessante vestigingsplek geworden. En tegen de krimp in blijft het leerlingenaantal groeien’, zegt De Boer.
Vroeger was alles beter. Toch? ‘Ik durf te zeggen dat de leerling van nu niet anders is dan het kind van vijfentwintig jaar geleden. Misschien dat er ietsje minder respect is, maar dat is te verwaarlozen. Kinderen beleven het onderwijs wel minder intens. Dat heeft te maken met alle andere mogelijkheden die er zijn. Maar verder? Ik zie amper verschil. Ja, wel wat betreft het nuttigen van alcohol, haha. Voorheen mochten de leerlingen tijdens een werkweek één biertje met ons drinken. Waren ze vijftien, zestien jaar. Nu mag dat dus niet meer, haha. En verder? Leerlingen zijn nog gewoon op afwijkend gedrag aan te spreken en hoewel ze onze voornaam allemaal kennen, gebruiken ze die niet of slechts zelden.’
Mooie herinneringen. De heren kunnen er boeken vol mee schrijven. Nu de reünie op de agenda staat, komen ook de minder mooie zaken nog eens voorbij. Collega’s die plotseling overleden. Een meisje dat zelfmoord pleegde, pal voor haar examen. De MH17, de moord op Annemieke van Dijk. ‘Statistisch is het logisch dat als je met grote groepen mensen werkt, je ook vaker met dit soort zaken te maken krijgt. Het went nooit. Je vergeet het ook nooit. Hoe dan te handelen staat in geen enkel boekje. Alle drie hebben we zeker met dit soort voorvallen gemerkt hoe hecht de band hier is. Juist dan waren we als team altijd sterk genoeg om de zaken weer op te pakken. Hoe moeilijk ook. Hoe kapot we ook zaten’
In het kader van de verjaardag van de Borgen komt er nog een glossy uit, die in Leek huis-aan-huis verspreid wordt. Ondertussen organiseren klassen van weleer zelf activiteiten, ook voor na de reünie. Aan stoppen denken Gert, Klaas en Wybe niet. Daarvoor hebben ze het veel te goed naar de zin. Ze zijn niet voor niets cultuurbewakers. Ze proberen die cultuur, die uitgesproken Borgen sfeer over te brengen op de nieuwe generatie docenten. ‘Klopt. Wij zijn drie oude mannen die vertellen over vroeger. Mooi allemaal, maar laten we ook naar de toekomst kijken. We beschikken ondertussen over een nieuwe lichting kundige docenten. Heel talentvol allemaal. Dat is de toekomst van deze scholengemeenschap en dat wilde ik toch nog even gezegd hebben’, besluit Van Dijken, als Wybe ondertussen mijmert over vroeger. Over de toneel- en zangavonden en over de in totaal 365 dagen die ze met leerlingen op pad zijn geweest…
Aanmelden voor de reünie kan nog steeds via www.reuniersgdeborgen.nl. De reünie begint zaterdag om 15.00 uur. En nogmaals; de deur blijft voor niemand dicht.
