Roden, Alberts Hoveniersbedrijf
Datum: 2 mei
Tijd: 16.00 uur
RODEN – ‘Koop elders niet, wat eigen dorp u biedt’. Zo moet Zakenkring Roden gedacht hebben toen ze het tijdens een vergadering over de hanging baskets kregen. U weet wel, de bloembakken aan de lantaarnpalen in Roden, 150 in totaal. Voorheen werden de bakken en het ophangen verzorgd en verricht door bedrijven van buiten Roden. Gelukkig is dat nu niet meer het geval. Alberts Hoveniersbedrijf en Flowers & Lifestyle (Henk Nijhof) kregen de klus. Vrijdagmiddag startten ze er mee.
Over de Zakenkring gesproken, sinds enige tijd is Nijhof één van de belangrijkste gezichten geworden. Ga maar na: hij is en bestuurslid én maakt – alsof hij tijd genoeg heeft- deel uit van de activiteitencommissie. Volgende week staat de ledenvergadering gepland en zullen tal van bestuurswisselingen aan de orde komen. Nijhof blijft gelukkig wel. ‘Welke bloemen dit zijn’, zegt Nijhof lachend, pal voordat hij grijnzend allerlei veel te moeilijke bloemennamen oplepelt. Zeker is dat de hanging baskets mooi gevuld zijn. Onder meer met geraniums en een grijze plant, die – aldus Nijhof- zeker tot november mooi blijft. De naam van die plant is te lastig. Voor informatie kunnen geïnteresseerden zich bij Nijhof melden.
De samenwerking tussen Rene Alberts en Henk Nijhof liep gesmeerd. De potgrond was van Rene, de bloemen van Henk. Rene hing maandag en dinsdag de 150 hanging baskets aan de lantaarnpalen in Roden waardoor het dorp er toch weer fleurig uitziet. Ondanks alles. ‘Onafhankelijk van elkaar vonden we de bakken vorig jaar niet mooi. Dat kunnen wij ook, hebben we laten weten. En nu mogen we het waarmaken.’
De bloembakken blijven op dezelfde hoogte als vorig jaar. Ondanks dat veel mensen ze eigenlijk te laag vinden hangen. ‘Dat heeft te maken met vandalisme’, weet Nijhof. Zelfs bloembakken zijn tegenwoordig niet meer veilig. Vroeger was alles beter. Wat vroeger ook zo was, was dat het hele gezin de man des huizes hielp. Bij Alberts is dat nog zo. Zoon Brian en dochter Francis moeten er aan geloven, vrouw Marianne ook. ‘Ik help mijn vader wel vaker’, zegt Alberts junior. ‘Kijk maar, ik heb mijn eigen bedrijfskleding al.’ Francis heeft die kleding niet, hip als ze wil zijn. En toch steekt ze wel degelijk de handen uit de mouwen. Alberts praat en werkt tegelijk, hét bewijs dat dit niet alleen voor vrouwen weggelegd is. ‘Morgen spelen we met het meidenteam van VV Roden een belangrijke wedstrijd tegen Harkstede. Harkstede uit is altijd lastig’, weet Alberts. Hij en dochter verheugen zich overigens al op het hemelvaartsweekend, want dan speelt de ploeg van trainer/coach/regelneef Alberts een toernooi in Landgraaf. ‘De meiden hebben zelf geld ingezameld. Met de verkoop van oud-ijzer, tulpen en loten. Het wordt een leuk weekendje’, denkt Rene. Francis daarentegen ziet nu al op tegen een weekend met alleen pa. Het zal de leeftijd wel zijn.
Ondertussen is Nijhof nog de enige die echt werkt. Als een bezetene gaat hij maar door. En het moet gezegd: op voortreffelijke wijze worden de bakken gevuld. Mooi, kundig, vol en fleurig. Nijhof laat zien waarom hij als vakman te boek staat. Roden zal een fleurig dorp worden. Dat staat vast. Nu de Zakenkring dus nog. Het verdient overigens alle lof dat dit soort projecten uitbesteed worden aan plaatselijke ondernemers, want ook zij hebben het gewoon lastig in deze tijd. Wat de Zakenkring zelf betreft wordt het ook tijd voor rustig vaarwater. Opvallend; voor het eerst zal dinsdag vergaderd worden bij Merry Gold. ‘Mooi man. Ik heb nu al honger’, besluit Nijhof, de handen inktzwart van de potgrond.
