Maria’s Mooie Mensen 415
In de categorie ‘alles wat ’s ochtends mis kan gaan’ hebben wij al aardig wat opties de revue zien passeren. Het geijkte nét iets te laat op staan, keuzestress bij de kledingkast en een hond die in een onbewaakt ogenblik een slipper te pakken krijgt, dáárgelaten, blijkt er nogal wat mis te kunnen gaan die eerste anderhalf uur van de dag. De hond is daarbij een ernstige hindernis gebleken die niet alleen graag slippers eet tijdens de ochtendspits, maar ook af en aan Duplo-poppetjes pikt en de kat zit te pesten. Ook altijd fijn dat meneer dat laatste rondje voor wij écht de deur uit moeten en hij dus voor een paar uurtjes zijn bench in gaat, niet wil plassen. Alle aanmoedigingen ten spijt heeft meneer bij tijden geen enkele behoefte vlot te gaan plassen terwijl intussen voor ons het moment om de deur uit te stappen daar is. Het is gebleken dat we in de haast om dan toch echt het huis te verlaten nog wel eens wat vergeten. De gymspullen van oudste dochterlief blijven wel eens staan en de knuffels die onze jongste dochters graag meenemen als troost bij spannende momenten, blijven ook vaker in huis achter dan dat ze mee gaan. Heel soms maken we het echt te bont; zo stapten we vorige week uit de auto bij school en vroeg oudste dochterlief: ‘mama, waar is mijn tas eigenlijk?’. Nou ik hoefde geen drie keer te raden. Ik hees ze zonder pardon allemaal de auto in, reed als een ware coureur vlot terug naar huis, sprintte aldaar naar de voordeur, greep de tas, terug de auto in en stipt half negen stond het hele spul mét tassen bij de juf. De klas van oudste dochterlief vertrok net naar binnen en ze kon zo achteraan sluiten. De klas van de jongste twee hoorde al binnen te zijn, maar gelukkig heb ik dan toch wat credits opgebouwd bij de juf die concludeerde dat het niks voor ons was om te laat te zijn en besloot even op ons te wachten. Ik kon ze zo overdragen en alsnog redelijk op tijd, ware het niet ietwat verhit, naar kantoor vertrekken. Inmiddels is het me ook al gelukt ’s ochtends de broodjes in precies de verkeerde bakjes te stoppen. Het kwam me op een klaagzang na schooltijd te staan. Dat de dames simpelweg hun bakjes konden omruilen, aangezien ze toch in dezelfde klas zitten, hadden ze niet bedacht. Beide hadden met lange tanden elkaars brood zitten eten, ondertussen ongetwijfeld tegen elkaar aan mopperend hoe onhandig dit van hun moeder was. Hoogtepunt in de ochtend is toch wel als het tijd is schoenen en jassen aan te doen en dan blijkt dat deze niet te vinden zijn. Regelmatig zet ik het halve huis op de kop voor onvindbare schoenen. Niet zelden vind ik die uiteindelijk in de mand van de hond terug, maar de dames hebben ook wel eens gepresteerd schoenen in de wc achter te laten of onder hun bed te schuiven. Tot op heden lukte het nog altijd iedereen óp schoenen de deur uit te krijgen. Wie zijn jas de dag ervoor op school heeft achtergelaten heeft minder geluk; dat wordt een rondje kou lijden. De ochtendstond heeft bij ons écht niet altijd goud in de mond.