De boodschap van Roner Jan Belga: heb respect, dat hebben we met elkaar toch veel te veel laten gaan
RODEN – Jan Belga groeide op met de vrachtwagen. Hij zat nog op de lagere school toen hij ’s ochtends al meeging om te helpen kunstmest te lossen. ‘Ik mocht de zakken toen alleen maar draaien hoor. Als jonge tiener wilde ik me stilletjes graag bewijzen in deze wereld, het bedrijf van mijn vader én moeder.’
De Belga’s, ze zitten al vanaf halverwege de 19e eeuw in het transport, al was dit eerst met de boot. ‘M’n opa nam het in 1912 over van zijn vader, en kocht z’n eerste vrachtauto begin jaren ‘30, aldus Jan. Na de oorlog kwamen Jan’s vader en twee broers in het bedrijf. ‘In de jaren ’70 kocht m’n vader z’n broers uit.’
Jan kiest na het atheneum voor de studie geografie aan de universiteit. ‘Waarom? Omdat het vak aardrijkskunde mij het meest aansprak. Het is tastbaar. Regiologie bijvoorbeeld, de ruimtelijke neerslag van het menselijk handelen. We hebben veel grote huizen gebouwd en nu is er een schreeuwend tekort aan kleinere bewoning. We gaan wel heel gemakkelijk in ons uppie verder, wat zorgt voor een huizentekort. Helaas moet ik zelf ook in de spiegel kijken’, lacht Jan, die als alleenstaande in het ouderlijk huis woont.
Na z’n studie is Jan in afwachting van de oproep voor dienst. Een periode die hij gebruikt om volledig aan het werk te gaan in het bedrijf van z’n vader. Toen hij buitengewoon dienstplichtig bleek, is hij gebleven. ‘Geïnspireerd door meer en ingewikkelder regelgeving en tja, ik had nu eenmaal diesel in m’n bloed.’ Had hij van te voren geweten dat de Nederlandse chauffeurs in het buitenland te duur zouden worden, had hij misschien gekozen voor een andere invulling van zijn werkzame leven. Jan is er trots op dat het hen, ook ten tijde van de crisis in 2008, toch gelukt is op de been te blijven. 25 jaar zit hij samen met z’n broer in het bedrijf, tot hij Fokko in 2017 uitkoopt.
Het is de periode dat Jan probeert te herstellen na een incomplete dwarslaesie waar hij twee jaar eerder mee werd geconfronteerd. ‘Ik lag goed in de kreukels met ernstige zenuwpijnen.’ Hij hoopte op volledig herstel maar moest met blijvende schade verder leven. Hoe hij daarmee omgaat? ‘Ik kan niet doen alsof het er niet is, ik heb gevoelsstoornissen en wordt hier regelmatig aan herinnerd.’ Het hielp Jan om afleiding te zoeken en dat vond hij in z’n werk. Hij ging volle bak en werd wel eens als workaholic betiteld. ‘Ja, ik heb wel wat roofbouw op mijn lijf gepleegd.’
In 2021 voelde hij dat het anders moest. Hij wilde continuïteit garanderen en niet meer zo vreselijk hard werken. Jan deed het werk en de chauffeurs over aan ColliCare en handelt nu verder onder JBT, Jan Belga Transport. Drukke werkweken worden meer en meer afgewisseld met rust.
‘Waar ik vandaag de dag gelukkig van wordt? Afgelopen week nog, toen ik ’s nachts moest rijden. Wat kan ik dan gelukkig worden van muziek uit m’n radio, dat ik verrast word door een mooi nummer. Of dat ik tijdens een stop met een willekeurige collega in gesprek kom en we elkaar een goede nacht wensen.’ De kleine dingen in het leven.
Jan mag graag documentaires kijken en lezen, maar dat komt ook omdat hij alle fysieke hobby’s niet meer kan uitoefenen. Schaatsen en hardlopen, het zit er niet meer in. Zo nu en dan pakt hij nog de fiets. Het moet heftig zijn voor een sportliefhebber. Toen hij 15 jaar was werd hij nog sportman van Roden. ‘Ik was met ‘scheufelen’ 2e van Nederland.’ Hij was een getalenteerd ‘scheufelloper’ die te weinig rust nam. ‘Ik had een aardige prestatiedrang. Maar had dit ook op het atheneum en in mijn werk. Ik vond dat ik, waar mogelijk, m’n best moest doen en daar heb ik mijzelf niet altijd het meeste plezier mee gedaan’, moet Jan toegeven.
Het is tijd om het gesprek af te ronden. Jan heeft afgesproken in het pand wat hij en z’n broer zojuist verkocht hebben. ‘Ik moet vanmiddag opruimen, maar ga daarna vooral met m’n vrienden in de loods gezellig nog een biertje drinken. M’n leven is relaxter, maar ik blijf het jammer vinden dat het bedrijf er niet meer is, zoals het ooit was.’
Rest hem om ons nog een boodschap mee te geven. ‘Heb aandacht voor elkaar, hou in de gaten hoe het met de ander gaat. En, heb respect, dat hebben we met elkaar toch veel te veel laten gaan.’
