Noordenvelder Tineke van der Veen is op zoek naar wol

PEIZE - Inmiddels woont ze alweer tien jaar, samen met haar man Egbert, aan De Groningerweg. Voor Tineke bijzonder, want dit is haar ouderlijk huis. Na drieëndertig jaar aan de Horst te hebben gewoond vond ze dat het tijd werd voor rust. ‘Het erf aan de Horst was groot en vergde veel tijd naast onze banen,’ vertelt Tineke. ‘Onze dochter had een aantal jaren daarvoor het huis van mijn ouders gekocht en volledig opgeknapt. Toen zij gingen verhuizen was het voor mij meteen duidelijk dat wij het zouden kopen. Bitter was het wel dat op de dag dat de makelaar mijn man belde om te zeggen dat de woonboerderij aan de Horst was verkocht, hij ook op diezelfde dag te horen kreeg dat hij geen baan meer had.’ Egbert heeft er zichtbaar nog steeds wel wat moeite mee . Tineke heeft, naar eigen zeggen, een mooie jeugd gehad aan de Groningerweg. ‘Het huisje was een keer zo klein en had drie slaapkamers en geen douche. Elke week in de tobbe dus! We hebben tegenwoordig ook vooral ruimte nodig voor onze extra troep. Vroeger had je dat gewoonweg niet. Ik ben nu ook niet zo van de “nieuwe” accessoires en geniet van de spulletjes die ik heb staan van mijn ouders en grootouders.’ 

Tineke en haar man hebben in het begin van hun relatie eerst zes jaar in Ubbena gewoond. ‘De vrouwen daar waren allemaal huisvrouw. Als we daar waren gebleven was dat ook vast en zeker mijn lot geworden. Toen we naar de Horst verhuisden viel op dat de vrouwen daar bijna allemaal werkten. We hadden de boerderij inmiddels verbouwd en ik begon mij te vervelen. Op een vrijdag heb ik mij gemeld bij het uitzendbureau en zij vertelden dat die maandag erop een cursus zou starten voor herintreedsters als administratief medewerkster. Nou, dat wilde ik wel proberen!’ Tineke begint te lachen, want deze spontane actie heeft er in geresulteerd dat ze uiteindelijk tweeëndertig jaar lang bij de KLM Luchtvaartschool heeft gewerkt, waar ze toentertijd haar stageplek vond. ‘De mooiste tijd ooit! Wat heb ik genoten! Er kon toen nog zoveel meer als nu, dat kun je je niet voorstellen. Onze dochter studeerde in Kerkrade en belde op dat ze ziek was. Ik heb toen geregeld dat er een vliegtuigje die kant op ging om haar op te halen. En ook zijn we eens met vier personen naar Venetië afgereisd, want de piloten moesten hun vlieguren maken. Daar heb ik gewoon een paar ansichtkaarten gekocht en toen zijn we weer teruggevlogen.’ Egbert geniet zichtelijk mee, wanneer Tineke verteld over deze tijd. ‘Motto was toen: “Doe maar gek, een ander doet wel gewoon.” Wat hebben we daar mooie feestjes gehad,’ zegt Egbert. 

Tot 2020 hebben ze nog veel door Europa gereisd, maar door corona beperkten ze zich tot Nederland. Dochter Lammy besloot in 2021 het Pieterpad te gaan lopen, samen met een vriend. Tineke en Egbert boden aan hen te volgen met tractor en pipowagen. ‘Ze had er helemaal niet bij stil gestaan dat de restaurants en hotels veelal gesloten waren. Door met de - zelfgemaakte - pipowagen achter hen aan te reizen konden wij onderdak en eten bieden. Dat was een heel avontuur hoor! We hebben bijna achtentwintig dagen lang slecht weer gehad en dan is een open tractor niet fijn hoor en ook het navigeren was lastig.’ Toch blijft Tineke lachen wanneer ze haar verhaal vervolgt. ‘We hadden geen navigatiesysteem op de tractor en deden dus alles met de telefoon. De snelwegen konden we omzeilen, maar tachtig kilometerwegen werden niet altijd aangegeven, waardoor we op het laatste moment pas een bord zagen “verboden voor tractoren” en dan was het een hele tour om weer te moeten keren of een alternatieve weg te vinden.’ De tocht had hen wel geïnspireerd en ze besloten hem uiteindelijk zelf ook nog een keer te lopen, samen met vrienden. Aankomend jaar willen ze weer Europa bezoeken, maar een echte planning is daar nog niet voor. 

Tot die tijd verveelt Tineke zich zeker niet. ‘Ik heb inmiddels drie boeken geschreven over de familie van mijn vader, de familie van mijn moeder én één voor mijn kleinkinderen waarin ik vertel over mijzelf. Misschien komt er nog een keer een boek, maar nu ben ik vooral bezig met andere dingen. Ik pas één keer in de twee weken op het kindje van onze pleegdochter en ik zet mij in voor het Seniorenbelang in Peize. Daarnaast ben ik samen met een groepje van vijftien dames aan het haken sinds korte tijd. We zijn bezig met meerdere projectjes en hopen daar over enige tijd één groot project van te kunnen maken voor de Rodermarktparade. We zoeken nog wol! Dus mocht iemand vrolijke kleuren over hebben dan hoor ik het graag! Het mag ingeleverd worden aan de Groningerweg 18a in Peize en mensen mogen mij altijd bellen, dan haal ik het op : 06-21650048