Ruumte genog !?
Rieks van der Velde wör eigenlijk nooit bij zien echte naom nuumd. Op ’t dörp kende elkeneein hum as Rieks Uuterwiek. Het verhaol geeit, dat een vrouw v.d. Velde hum as kiend bij het trekken van de melkboot vonden het in een körfie in het riet aan de kaant van de Lange Wiek. Vandaor Rieks Uut - de - wiek.
In mai 1914 is Rieks met Annegie van Mans Druppie en Geesie Kniepstuver trouwd. Een van de buren har de kidde veur de waogen spaand en zo gung het in optocht richting Roon. Op de waogen hadden ze een paor pak stroo legd en daor zaten Rieks en Annegie op. Achter op de waogen zat een harmonikaospeuler en daor gung ’t hen. De rest van de buurt er lopend achteraan, het hoogste lied zingend. Een prachtig, bont gezelschap. Der waren zölfs bai, die een klein flessie in de binnenbuus hadden. Want waj ok van het veldvolk zeggen kunt, dörst lieden hebben ze altied een hekel aan had.
In ’t gemeeintehoes was ’t ok al een grote drokte. De gemeeintebode kun de zaok maor amper rustig holden.Op een gegeven moment vrag de börgemeester an Rieks :
“En Rieks, denk jij, dat je Annegie kunt onderhouden?”
“Nou”, zeg Rieks, “dat denk ik wel meneer. As ‘k heur eerst maor onder heb!”
Grote lol natuurlijk.
Oet het gemeeintehoes wör der geliek de straot overstoken en de kroeg in. Nao een paor uur gung ’t huile gezelschap mooi aanschoten weer op ’t veld aan. Je kunt je wel veurstellen, dat het der onderweg mooi tekeer gung met dat haalf dronken gezelschap. Annegie zeg tegen Rieks :
“Ik schaom mai wel een beetie veur de mensken, waor wai langs kommen. Wat zullen die wel zeggen!”
“Och”, zeg Rieks, “laot ze. Je moeten maor zo reken, je kunt makkelijker een mens zwart maoken, dan een gevel wit!”
Rieks was ongeveer twai maond trouwd. Op een mörgen kwam hij aol domnie tegen. Nou kwam Rieks nooit in de kerk, maor dat was veur aol domnie gien reden, om Rieks niet even an te spreken.
Domnie zeg :
“Rieks jong, je moeten het zo bekieken. Het huwelijk is net as twei scheepies. Die dobbern argens op de grote oceaon. Die twei scheepies treffen mekaor en vaoren dan saomen een veilige haoven binnen.”
“Dat klopt precies”, zeg Rieks. “Allein heb ik pech had, want ik heb een oorlogsschip troffen!!”
Haalf november har Rieks het nog al drok met de eerpels. Hij was bezig ze te zeven en dan bracht hij ze onder de bedstee. Op een gegeven moment komp Annegie bij hum op de achterdeel met een liekwit gezicht en zeg :
“Rieks jong, doe magst wel as de bliksem maoken, dast bij de dokter komst, want ik geleuf, dat het der op aan gaait. Ik geleuf, dat wai een kind kriegen!”
Rieks bedenkt zuch niet en springt zo in zien smerige overaal op de fiets en met een noodgang naor Roon om de dokter te waorschouwen. Nao een haalf uurtie was de dokter er ok aal. Annegie laag ondertussen al in de bedstee. De dokter gung heur direkt onderzuiken. Maor hij zee :
“Dit duurt nog wel even hör. Hier is nog lang gien ruumte genog. Ik kom mörgen wel ies weer. Mug het veraandern, dan moet Rieks maor even weer langs kommen.”
Tegen de aovend stun Rieks al weer bij de dokter op de stoep.
Hij zee :
“Dokter kin noou wel weer kommen. Der is nou ruumte genog. Ik heb de heule kaomer leeg haold. Dokter moet mij allein nog even helpen met een kaast, want die kin’k allein niet tillen…….!!
Aanderdaogs is der een klain Geesie geboren.