Sierlijke nieuwkomer
Tijdens vakanties ‘in den vreemde’ is er altijd veel aandacht voor onze gevederde vrienden. Deze keer was dat ‘in den vreemde’ niet al te ver weg, namelijk Zeeland, en konden er maar weinig ‘vreemde vogels’ worden genoteerd. Om die reden heb ik me daar vooral bezig gehouden met de flora, want op dat gebied valt er in het maritieme Zeeland heel wat te beleven. Vanwege het zilte milieu prijkten er meer dan vijftig soorten op mijn lijstje die je in onze omgeving niet aantreft.
Wil je echt andere vogelsoorten zien dan moet je het een stuk verder zoeken dan Zeeland. De meeste soorten die ik er zag zijn ook in eigen omgeving te zien en anders wel in het Lauwersmeergebied. Maar ook naar ‘gewone’ soorten kun je met veel plezier kijken, soms vanwege het fraaie uiterlijk, maar ook door het gedrag dat ze vertonen in een groep en anders wel als reactie op mensen. In het natuurreservaat Middelplaten (Veerse Meer) waren opvallend veel Brandganzen met jongen te bewonderen. Het is bekend dat deze soort steeds meer in Nederland broedt, wat niet zo verwonderlijk is, want waarom zou je helemaal naar Nova Zembla vliegen als je ook hier met succes kunt broeden. Kennelijk vallen de Middelplaten goed in de smaak, want er liepen tientallen paartjes met jongen rond. Het leek me wel wat om een paar kiekjes van een familie te maken die dicht bij de weg aan het grazen was. Wanneer je vanuit de auto ernaar kijkt blijven ze rustig doorgaan met hun bezigheden, maar wanneer je uitstapt vertrouwen ze het niet meer en gaan ze aan de sjouw om zo gauw mogelijk een zekere distantie te creëren. Het gevolg was dat ze alweer te ver van me verwijderd waren voordat ik mijn apparatuur er goed en wel op kon richten. Ik zag er daarom maar vanaf; bovendien zijn het niet de mooiste kiekjes: het achterste van wegwaggelende ganzen.
Het fotograferen van vogels is bepaald geen sinecure en van mensen die er mee bezig zijn weet ik dat de meeste foto’s in de prullenmand terechtkomen. Veelal kunnen slechts enkele foto’s de toets der (zelf)kritiek doorstaan. Vanwege de beperktheden van mijn apparatuur laat ik het maken van vogelfoto’s dan ook graag over aan anderen, zeker wanneer ik een mooi plaatje boven deze column nodig heb. Terug van vakantie las ik over de vestiging van de Witvleugelstern in de Oostpolder bij het Zuidlaarderveen. Al eerder had de Witwangstern zich aan de boorden van het Zuidlaardermeer gevestigd, wat best bijzonder was, maar in tegenstelling tot de Witvleugelstern is dat een West-Europese soort. De Witvleugelstern echter is een Oost-Europese soort en niemand had vooraf kunnen bevroeden dat ze hier zouden gaan broeden. De beheerder van het gebied, Het Gronings Landschap, is er dan ook maar wat trots op en alle media-aandacht leidde tot een grote stroom belangstellenden die vanaf de randen dit plas-drasgebied, waar zeven paartjes broeden, goed kunnen overzien. Nou ben ik niet iemand die op stel en sprong een bijzondere vogel wil zien, maar na een vakantie zonder spetterende waarnemingen op vogelgebied toog ik een dag na terugkomst met een vriendin naar de Oostpolder om het wonder te aanschouwen.
Ik kijk sowieso graag naar sternen en de Dwergstern was altijd mijn favoriet. Dat is een driftkikkertje tot en met die met veel bravoure het water induikt om prooien te bemachtigen. Maar na het zien van de Witvleugelstern (foto: Minte Mulder) moet hij deze positie delen, want wat is dat een prachtige vogel om te zien. Niet alleen door het mooi zwart(grijs)wit contrasterende verenkleed, maar vooral ook door de vliegtechniek, waarbij de vogels mensen totaal negeren en rakelings langs je heen vliegen. Ze zijn enorm wendbaar en plukken met gemak insecten uit de vegetatie en visjes uit het water; het was een lust voor het oog. Het bezoek aan dit gebied was meer dan de moeite waard; we hoorden en zagen er nog tal van andere vogels. Heel bijzonder was een Porseleinhoen die op slechts enkele meters zijn kenmerkende roep (als een zweepslag) liet horen. Ook heel dichtbij ging een Waterral als een keffend hondje tekeer. En naast diverse eenden- en ganzensoorten zagen we heel veel Kemphanen, enkele Bosruiters, Lepelaars, de Zwarte ruiter, Zilverplevier, Geoorde fuut en hoorden zo’n beetje alle rietzangers. We hadden moeite om terug naar huis te gaan. Het gaf aanleiding om afgelopen zondagochtend een extra excursie voor IVN-leden te organiseren. Ook zij waren onder de indruk van de sierlijke Witvleugelstern. Daarnaast vloog een eindje verderop nog de Witwangstern en waren er tal van andere vogels te zien. Het kon niet op.
