’Snel oordelen is aan mij niet besteed. Ik ben benieuwd naar achterliggende gedachten ’

Afbeelding
actueel
Powervrouwen: Clarice Marike Rozema
RODEN/GRONINGEN - “Problemen? Die bestaan niet. Als er iets is, stuur ik gewoon bij.”  De lijfspreuk van onze volgende powervrouw Clarice Rozema laat geen ruimte open voor twijfel. Zich druk maken doet ze niet. Nooit. Ze denkt namelijk altijd in oplossingen.  Clarice is oprichter, eigenaresse en managing director van werving- en selectiebureau Hunter Select. “Kom je bij mij op kantoor in Groningen? Kun je meteen even zien wat we doen.”
Donderdagochtend 9:30, Ubbo Emmiussingel 69. Een uur hebben we. Om half elf staat de volgende afspraak gepland. Sinds 1998 runt Clarice (51) –geboren in ‘stad’, getogen en wonend in Roden- haar eigen recruitmentbureau,  dat HBO en WO opgeleide kandidaten in contact brengt met interessante opdrachtgevers, bedrijven die op zoek zijn naar een geknipte kandidaat voor een specifieke functie. Samen met haar collega’s is ze met niets anders bezig dan het vinden van die ene ‘perfecte match’. Een job waarmee ze fulltime bezig is. Stoom afblazen en uitwaaien doet Clarice op Ameland, waar ze samen met echtgenoot Alex een strandhuis bezit. “Een paar keer per maand stappen we vrijdagavond met z’n allen (dochters Esmée (17) en Sophie (15) en Alex’ dochters, red.) op de boot. Héérlijk. Quality time met elkaar.”
“Zal ik je eerst even rondleiden?”, vraagt Clarice terwijl ze de deur van de royale werkkamer op de begane grond openzwaait. Huiselijk, knus, koningsblauw zacht tapijt gecombineerd met strak vormgegeven bureaus en dito stoelen. De hoge ramen van de serre staan wijdwagen open, evenals de fraaie, geheel intacte oude schuifdeuren waarmee je de kamer op zou kunnen delen in twee vertrekken. De werkplekken zijn opgesteld in twee verschillende eilanden. Allemaal dames achter de bureaus valt op. “Waarom, vertel ik je straks.” De omgeving alleen al is inspirerend. Hoge plafonds met oude barokke ornamenten, uitzicht op de diepe stadstuin die ook bij het kantoor hoort. “Vroeger was het een woonhuis. Kijk, de eerste bewoners, de architect van de woning en zijn vrouw, hebben zich laten vereeuwigen in het pand”, zegt Clarice wijzend naar twee geboetseerde hoofden die halverwege aan weerskanten van de klassieke trap hangen. We lopen naar boven, naar één van de spreekkamers.
Zo vanzelfsprekend was het niet, dat Clarice Rozema zelfstandig onderneemster is geworden, worden we vrij snel gewaar. Ze komt namelijk uit een typisch onderwijsnest. Vader directeur van een grote basisschool, moeder voor de klas. “Het was min of meer logisch dat ik ook iets met onderwijs ging doen. Ik ben afgestudeerd als orthopedagoge, gericht op kinderen met leer- en gedragsstoornissen. Een studie die heel goed bij me paste met veel psychologie en diagnostiek. Later ontdekte ik, toen ik tijdens mijn studie in de front-office werkte bij Hotel Langewold in Roden, dat ik heel commercieel aangelegd ben.” ‘Een ongelooflijk leerzame tijd’, typeert Clarice haar hotelperiode. Als receptioniste boekte ze arrangementen voor (inter)nationale voetbalclubs, regelde zakelijke meetings en bezorgde gasten een fijn verblijf. “Door mijn ervaring in de horeca heb ik geleerd gastvrij, dienstverlenend en zakelijk te zijn. Maar ook om verantwoordelijkheid te nemen. Via het hotel kwam ik in contact met Randstad Uitzendbureau. ‘Wat doe jij als je klaar bent’, vroegen ze me. Of ik niet aan de slag wilde als intercedente. Dat leek me wel wat. Bij Randstad heb ik kennis gemaakt met de arbeidsmarkt en bezocht opdrachtgevers, besprak vacatures en bemiddelde tussen werkgevers en werkzoekenden. Een goed gefaciliteerde organisatie, maar wel top down aangestuurd. Heel anders was dat bij Start,  het uitzendbureau waar ik de kans kreeg zelfstandig een vestiging aan te sturen als manager. Niet volgens protocol, nee, Start was juist heel erg bottom up. ‘Ga het maar doen’, dát. Ik mocht er echt ondernemer zijn. Geweldig vond ik dat.”
Na zes jaar in dienst bij uitzendorganisaties was het tijd voor een nieuwe missie. “Ik dacht op een gegeven moment: leuk dat ik het voor een ander doe, maar dit kan ik ook voor mezelf. Alleen dan geen uitzendbanen, maar vaste banen op HBO/WO-niveau. Dat was –en is nog steeds- het idee achter Hunter Select.” Toen ging het snel. In 1998 huurde ze eerst een benedenetage van een monumentaal pand –een gewoon kantoor is zó saai- in hartje binnenstad en ging aan de slag. De zaak ontwikkelde zich en draaide al vlot als een tierelier. Werd een begrip in de noordelijke drie provincies en bouwde een prachtig netwerk op. “We zaten eerst een eindje verderop in de straat. Ik dacht zeven jaar geleden: ‘Ik ben ook gek.  De zaak draait prima. Ik ga niet langer huren. Die 45.000 euro per jaar kan ik net zo goed in mijn eigen holding stoppen.”
Clarice legt de lat hoog. Altijd. Een acht is niet goed genoeg. Wervingbureaus zijn er zat, vindt ze. Hoe onderscheid je je, waar ligt je toegevoegde waarde, dát is belangrijk. “Wij kijken niet alleen of het cv klopt met het functieprofiel. We kijken hier naar zoveel meer aspecten”, legt Clarice uit terwijl ze haar verhaal verduidelijkt met een mindmap die ze terplekke op een kladje tekent. “Je hebt een kandidaat  aan de ene kant, de opdrachtgever aan de andere kant. Die kandidaat heeft een cv, dat is zichtbaar. De opdrachtgever heeft een functieprofiel, ook zichtbaar. Op basis daarvan zoeken veel bureaus en jobsites een match. Maar andere, de niet zichtbare aspecten, zijn minstens zo belangrijk om goede keuze te kunnen maken. Een kandidaat heeft ook een opvoeding genoten, schoolkeuzes gemaakt, een carrièrepad bewandeld, ervaringen en overtuigingen opgedaan, zowel positief als negatief. Op basis daarvan maakt hij keuzes, soms vol overtuiging, soms uit twijfel of angst. ‘Kan ik de functie wel aan? Heb ik voldoende kennis? Al die dingen zijn niet zichtbaar, maar spelen wel een ongelofelijk belangrijke rol. De opdrachtgever aan de andere kant heeft precies hetzelfde. Die heeft een bepaalde cultuur in zijn bedrijf. Hij heeft speerpunten, maar ook pijnpunten. Vanuit daar stuurt hij bij: bepaalt beleid, strategieën en heeft een missie. Daar heeft hij ideeën en verwachtingen bij. Maar ook twijfel bij het invullen van vacatures: is het wel de juiste kandidaat? Kan hij de druk aan? Is –ie zwaar genoeg? Drijfveren, motivatie, karakter, dáár zitten wij! De gesprekken die we hier voeren zijn intens. En je wilde weten waarom hier alleen vrouwen werken toch? Vrouwen vragen meer door. Nooit: ‘Waarom’ heb je die keuze gemaakt? Dan schrikken kandidaten, hebben ze het idee dat ze zich moeten verantwoorden: ‘Is het niet goed dan?’ Wel: ‘Wat maakt dat je daar voor gekozen hebt? Het valt of staat met de juiste communicatie en een persoonlijke benadering. Als je niet in staat bent om verbinding te maken met de ander en niet doorvraagt, kom je niet achter de juiste informatie om de match tot stand te brengen. Ik ben niet van het snelle oordelen. Kort door de bocht is aan mij niet besteed. Ik ben benieuwd naar de achterliggende redenen van keuzes”, vertelt Clarice die benadrukt dat werk dat ook echt past bij je competenties ongelooflijk belangrijk is. Bijdraagt aan je levensgeluk.
“Werken is een onderdeel van wie we zijn. Bepaalt mede onze identiteit. Als je doet wat je leuk vindt, met aandacht werkt, geef je iets en ontvang je iets: je werk en inkomsten hebben zin en geven voldoening. Als je niet meer ziet wat je bijdrage is, niet meer ervaart dat het zinvol is waarmee je bezig bent, neemt je motivatie af. Dooft de arbeidsvreugde. En dit is meteen de kern van waar het bij Hunter Select omdraait: het vinden van een baan die zó goed bij iemand past, dat het bijdraagt aan het persoonlijk welbevinden. Want je werk, dat ben jij. Kandidaten die zich bij ons melden zijn meestal op zoek naar een nieuwe uitdaging. Ze hebben een nieuwe prikkel nodig. Dat zoeken wij samen met hen uit”, vertelt Clarice die zich gezegend voelt met haar fijne team. “Sámen zijn wij Hunter Select. Alleen ben je helemaal niets.”
Zelfstandig ondernemer zijn is leuk, vindt Clarice. “Dat je kunt zeggen: ‘jongens, ik heb even iets belangrijks. Ik moet om drie uur thuis zijn. Zelfstandig ondernemer zijn betekent snoeihard werken, maar verschaft ook vrijheid. En natuurlijk loop je weleens tegen dingen aan die minder leuk zijn. Een lastige was de krapte op de arbeidsmarkt, ten tijde van de economische crisis. Het maakt dat mensen zich niet gaan bewegen. Ze nemen geen risico’s. Daardoor is er nauwelijks jobroulatie. Nou, je kunt moeilijk tegen een opdrachtgever zeggen: Zo. En nu heb jij een vacature voor mij. Actief bezig zijn met je netwerk is het enige dat je kunt doen.”
Hoe ze haar drukke baan combineert met moeder zijn, een huishouden en een echtgenoot willen we nog graag weten. Want Clarice is vaak niet voor 6 uur thuis, vertelde ze tussen de bedrijven door. “De meiden zijn nu groot en zelfstandig. Zijn zelf ook druk met school, werk en vriendinnen. Dat scheelt een hoop. Toen ze nog op de basisschool zaten was dat lastiger. Aan de ene kant ben je bezig om je bedrijf vorm te geven, aan de andere kant heb je je gezin, je huishouden, de honden en een paard. Gelukkig hadden we goede hulptroepen. Dat scheelt enorm. Mijn moeder was er altijd, net als onze buurvrouw Berthie Bouwman. Daar hebben we veel aan te danken. Anders had het niet gekund. Nu hebben we rond zes uur altijd even onderling contact. Wat zijn de plannen? Eet iedereen mee? Dan rij ik -of Alex, wie maar het eerste thuis is- nog even langs de Albert Heijn.”
Het is bijna half elf. Heeft de zakenvrouw nog een missie, willen we tot slot weten. Die is er. “We krijgen steeds vaker opdrachten om commissariaten in te vullen of complete raden samen te stellen. Raad van Commissarissen, Raad van Advies. Ik ga nu zelf de Governance opleiding doen. Als ik voor commissariaten bemiddel, wil ik exact weten waarop ik moet letten bij het screenen.” En op het moment dat we de monumentale deurkruk in de hand hebben, staat de officemanager aan de andere kant van de deur. “Clarice, je volgende afspraak is er.”
 
 
 

UIT DE KRANT