Het is niet de vraag wie wint, maar met hoeveel goals verschil er gewonnen wordt

Geen verrassingen en geen spektakel op gala

LEEK – Toegegeven: het Leekster Voetbalgala leeft. Een kleine 1500 mensen brachten zaterdag een bezoek aan de tweede ronde, waarin kwalificatie voor de Gala Avond bewerkstelligd kon worden. Het publiek was in tachtig procent van de gevallen echter oorverdovend stil. Reden? De voorspelbaarheid van de wedstrijden. De favorieten konden op halve kracht spelen en nóg was het klassenverschil vaak enorm. Daardoor kwam er nooit sfeer en was het eigenlijk nooit spannend. Een zorgelijke ontwikkeling.

Roden viel weer eens tegen. Na een hoopvolle eerste ronde leken de Roners het toernooi weer serieus aan te pakken. Dat was een misvatting, want al na twee wedstrijden lag de ploeg van trainer Harry Zwiers er uit. Daar kon de ruime zege op Gomos niets meer aan veranderen. Roden speelde ongeïnspireerd en viel ook voetbaltechnisch bitter tegen. Trainer Zwiers had wat dat betreft beter zelfs de sportschoentjes nog even uit het vet kunnen halen. Marum? Mwah. Kan beter. Kailola is weer de stabiele factor. Bandringa ook, al speelt hij iets minder sterks als tijdens de vorige editie. Harke Kalfsbeek gedroeg zich wel als vedette, maar speelde niet zo. Vooral hij zal zich behoorlijk moeten verbeteren wil Marum kans maken op de eindzege. HFC’15 zaterdag plaatste zich ook voor de finale. Wonderen hoeven van die ploeg niet verwacht te worden. VEV’67? Prima ploeg. Breed ook en fanatiek bijgestaan door Age Wim van der Zee. Voetbaltechnisch mankeert er niets aan. Maar de druk. Hoe gaan de spelers daar zaterdag mee om? Enrico Wardenier is daar vaak een mooi voorbeeld van. In de voorrondes vaak ongrijpbaar, in de finale overmand door stress. Overigens speelt Wardenier tot dusver onopvallend mee. De wedstrijden van FC Grootegast waren het aanzien waard. Playing Captain Ite Hoolsema lijkt zich voorgenomen te hebben de zege te pakken. Grootegast speelt geconcentreerd en volgens vaste patronen. Mooi om te zien, net als de soms nog verbluffende acties van Hoolsema zelf. En verder? Middelmaat. Gomos nam het toernooi nu wel eens serieus, maar kwam simpelweg klasse te kort. Wel legde de ploeg van trainer Wim Bakering Marum het vuur na aan de schenen: 2-3. De Griffioen en DIO Oosterwolde? Zij spelen zaterdag ook in de finale. Met name De Griffioen is nog zo’n veldploeg in de zaal. Keihard werken. Soms een hoge bal. Keer een kopballetje en bikkelen maar. Geen ploeg voor de fijnproever. VAKO ook al niet, al plaatste ook die ploeg zich voor de Gala Avond. ONR viel al helemaal tegen. De ploeg liet niets zien en ging feitelijk af als een gieter. Boerakker ging wel door, maar is bepaald niet de dynamische vechtmachine van weleer. Ook conditioneel lijkt de ploeg soms kwetsbaar.
Kortom: of Grootegast, of VEV’67 of Marum gaat het toernooi winnen. Of de wonderen moeten de wereld inderdaad nog niet uit zijn. Bij het gros van de wedstrijden – zelfs dus in de tweede ronde- was het niet de vraag wie won, maar vooral met hoeveel. En dat is wel eens anders geweest. Dan was het spannend, schudde het oude Sportcentrum op haar grondvesten. Nu niet. Gelaten liet het publiek de wedstrijdjes aan zich voorbij gaan. Neutrale liefhebbers hadden het al snel gezien en keerden vroegtijdig huiswaarts. Zij zagen later op internet wel of het nou 5- of 6-0 geworden was.
Aan het immense kwaliteitsverschil – al het gehele toernooi- kan de organisatie niets doen. Of het A- en B-toernooi wellicht kleiner maken, zodat beide toernooien sterker en evenwichtiger worden. Een half uur kijken naar een wedstrijd waarvan je op voorhand al weet hoe het gaat aflopen, is een lange zit. Uiteraard was het daarnaast afgelopen zaterdag vooral weer bijkletsen, elkaar de hand schudden op het nieuwe jaar en alvast vooruitkijken op de tweede helft van de competitie. Meer niet. Het echte spektakel moet zaterdag komen van de drie favorieten. Van Harke Kalfsbeek, Noël Kailola, Ite Hoolsema en Rense Dijk. De passing van Tjoelker, de goaltjes van Hazenberg; de dribbels van Laturiuw. En hoewel verboden: dit toernooi mist een smaakmaker. Een club waartegen elke andere ploeg zich op kan richten, met maximale inzet speelt. Dit toernooi mist de winnaar van vorig jaar: Pelikaan S. Dat is geen verwijt aan iets of iemand, maar een simpele constatering.