FC Groningen doelman Hidde Jurjus is blij met alle support in moeilijke tijden
GRONINGEN - Hij werkte samen met grote namen als Jeroen Zoet en Remco Pasveer en kwam afgelopen zomer over van De Graafschap. Lange tijd moest de ‘Superboer’ genoegen nemen met een plaats op de bank, maar hij heeft zich inmiddels tussen de palen geknokt. De bijna 30-jarige Hidde Jurjus is een lichtpuntje in de Groningse duisternis. Tegen Emmen maakte de Achterhoeker zijn debuut en zorgde voor andere energie tussen de palen. Daarnaast bewees de doelman in het verleden ook nog eens goed te zijn in ballen tegenhouden. Hoe goed hij ook met reservedoelman Verrips overweg kan, weer op de bank terecht komen is eigenlijk geen optie. ‘Hier ben ik voor gekomen’, grijnst Jurjus in een hoekje van een oud Bruin Café ergens in de buurt van Corpus den Hoorn. ‘Natuurlijk wist ik dat Verrips zou blijven, maar ik vind ons behoorlijk gelijkwaardig en was vast van plan de strijd vol aan te gaan. Dat heb ik gedaan.’
Al eerder toonde FC Groningen interesse in de diensten van Jurjus die tweemaal het doel van Jong Oranje verdedigde. Hij werd nadrukkelijk genoemd als vervanger van Sergio Padt. Uiteindelijk koos Fledderus voor Leeuwenburgh. Dat werd geen succes en ook Verrips kon de verwachtingen in de Euroborg niet waarmaken. Jurjus draaide een goede voorbereiding en Verrips kwam terug van een blessure en sloot pas later aan. Toch koos trainer Lukkien voor Verrips. Een teleurstelling voor de sluitpost die echter niet bij de pakken neer ging zitten. ‘Zo zit ik niet in elkaar. Ik had de pest wel een beetje in omdat ik echt het idee had dat ik als eerste keeper zou beginnen. De feiten waren echter anders en dan is er één ding wat mij te doen staat en dat is knokken voor mijn plek.’
Het publiek heet de debutant met een luid applaus welkom voor de wedstrijd in de Euroborg tegen Emmen en support de doelman 90 minuten lang. Veel krijgt hij niet te doen. Maar dat wat gedaan moet worden, wordt met frisse energie en adequaat afgehandeld. Er staat iemand tussen de palen met zelfvertrouwen. Die nadrukkelijk coacht. Snel opbouwt als het kan en lang speelt indien nodig. De spelstijl doet een beetje denken aan Luciano da Silva. De oud-Braziliaanse doelman die jaren het doel van FC Groningen verdedigde. Niet de allerlangste, soms wat druistig, maar moedig, betrokken en met goede reflexen op de lijn.
Een zelfverzekerde doelman is van cruciaal belang voor ieder elftal. Maar wanneer een team ook nog eens ieder spoor van vertrouwen ontbeert is de rol tussen de palen nog bepalender. Het legt de keeper geen extra druk op, maar hij had ook niet verwacht in deze situatie terecht te komen. ‘Fortuna Sittard had serieuze interesse maar ik twijfelde. Toen FC Groningen zich meldde was er helemaal geen aarzeling. Dat is natuurlijk een geweldige club met een grote historie. Ik ben met Roda JC en De Graafschap gedegradeerd. Dat is niet fijn. Ik wil onderdeel zijn van het herrijzen van FC Groningen. Met deze ploeg promoveren. Met dat idee heb ik ook getekend. Een volle Euroborg, mooie overwinningen en strijden voor promotie. Ik kan niet anders dan toegeven dat ik dit niet had zien aankomen. Het legt me geen extra druk op. Het motiveert me juist. Ik wil winnen. Iedere wedstrijd tot het uiterste gaan. Voor mezelf en met het hele team. Want één ding staat vast, we moeten en gaan uit dit diepe dal komen.’
Wat de oorzaak is van de vrije val van de ‘Trots van het Noorden’ weet de doelman niet precies. Hij staat in ieder geval pal achter zijn trainer. ‘Ik denk niet dat Lukkien hier veel aan kan doen. We trainen goed, er ligt een prima strijdplan waar iedereen achter staat, maar op de één of andere manier loopt het gewoon nog niet. Ik heb veel vertrouwen in Lukkien. Dat hij trainer werd bij Groningen is één van de redenen dat ik hier heb getekend. Ook toen ik op de bank zat is dat niet veranderd.’
Het is gezellig in het café en Jurjus wordt regelmatig aangesproken door de stamgasten. Allemaal mannen op leeftijd. Hun betrokkenheid bij FC Groningen is groot. Jurjus ondervindt het aan den lijve. Jurjus wrijft aan zijn baardje: ‘Ik weet niet waar de problemen aan liggen. Zou het met verwachtingen in de loop van de jaren te maken kunnen hebben? Die misschien soms hoger waren dan mogelijk was? Met teleurstellingen die daar dan op volgden? Er staat altijd veel druk op deze club en dat is niet altijd even makkelijk. Duidelijk is dat Groningen in een neerwaartse spiraal terecht gekomen is en dat we daar nu mee te maken hebben.’
Sympathiek, no-nonsens, alles geven als basishouding en het woord sterallures kent hij niet. Zijn Oosterse accent verraad dat hij het niet is, maar hij had zomaar Groninger kunnen zijn. Een ‘Superboer’ met een beetje groen/wit DNA. De 1.88 meter lange doelman kijkt met een glimlach het café rond en geniet zichtbaar van de betrokkenheid van de gasten bij FC Groningen en hem als persoon. ‘Dit is toch eigenlijk wat FC Groningen is. Een club van het volk. Ik zeg altijd dat je ambities moet afstemmen op je identiteit. FC Groningen is een volksclub. Daarin horen jongens uit je eigen opleiding te spelen. In mijn beleving doe je pas een aankoop wanneer die speler echt aantoonbaar beter is dan je eigen speler. Dat geeft ook veel binding met je achterban en die is zo belangrijk. Daarom is het echt geweldig dat de supporters ons zo steunen. De teleurstelling van de supporters is zo invoelbaar. Slechts een enkeling uit zijn emoties op een kwetsende manier. Over het algemeen ervaar ik enorme steun, zowel in thuis- als in uitwedstrijden. Wij als spelers kunnen niet anders dan alles geven voor deze club. Benaderbaar zijn voor media en supporters. Gewoon normaal doen en trots uitstralen dat we voor deze mooie club mogen spelen. Dus blijf vooral achter ons staan. Ik wil met al die trouwe supporters samen kunnen verliezen en hopelijk de komende tijd heel veel winnen om uiteindelijk terug te keren waar we horen.’
