Stichting Culturele Raad Leek is niet meer
actueel
Wim de Haas speelt voor even Sinterklaas
LEEK – De Stichting Culturele Raad Leek is per afgelopen week officieel opgeheven. Na vijftig jaar boordevol culturele activiteiten en evenementen, is het tijd dat om er mee te stoppen. Wim de Haas, al meer dan tien jaar voorzitter van de Culturele Raad, vindt het spijtig maar tegelijkertijd ook goed dat de culturele raad wordt opgeheven. ‘Cultuur in Leek is nog steeds springlevend, dus de activiteiten worden nog steeds wel georganiseerd. Zonder ons gaat het gewoon door’, zegt hij. ‘De Culturele Raad werd zo’n vijftig jaar geleden in samenwerking met de gemeente Leek opgericht. De gemeente krijgt namelijk ontzettend veel subsidieaanvragen binnen, zeker op het gebied van cultuur. De Culturele Raad werd opgericht, zodat zij zich hierover konden buigen en de gemeente hier niet mee belast werd. De Raad keek dan welke instellingen een subsidie verdienden’, zegt Wim. De Stichting, want dat is de Culturele Raad, was geboren. Zij zetten zich sindsdien in voor alles op het gebied van cultuur in de gemeente. ‘De Stichting coördineerde niet alleen de subsidies, maar verenigde ook de instanties die onder de overkoepelende Culturele Raad vielen. De Culturele Raad werd vaak ‘de koepel’ genoemd, omdat wij als een koepel boven de culturele instellingen in de gemeente opereerden. Zaken die wij coördineerden was bijvoorbeeld de beeldende kunst in de gemeente, maar ook Podium Nienoord en het culturele erfgoed in de gemeente. Vroeger, tot zo’n vijftien jaar geleden, waren we zelfs nauw betrokken bij de bibliotheek. Bij iedere vergadering schoof iemand van de bieb bij ons aan’, zegt Wim, waarmee hij de invloed van de Culturele Raad benadrukt. Wim is zelf inmiddels al zo’n twintig jaar actief in de Culturele Raad. ‘Of het moeilijk wordt om afscheid te nemen van de Culturele Raad? Voor mij is het een dubbel gevoel. Aan de ene kant vind ik het jammer. Het is namelijk een deel van je leven. Eens per maand kwamen wij bij elkaar voor een vergadering, en dat was steevast erg interessant, leuk en boeiend. Maar de laatste jaren heeft de Culturele Raad gewoon minder te doen gekregen. Dan kun je wel zeggen: we blijven vergaderen omdat het zo leuk is en omdat we dan gezellig een kopje koffie met elkaar kunnen blijven drinken, maar daar doe je het niet voor. In dat opzicht is het dan ook goed dat de Culturele Raad wordt opgeheven.’ De oorzaak dat de Culturele Raad door de jaren heen minder te doen heeft gekregen, ligt bij de gemeente. ‘De gemeente kwam financieel in zwaar weer terecht en bezuinigde op cultuur. Hierdoor werden wij als Stichting niet meer gesubsidieerd en konden wij dus niets meer organiseren. Daarnaast waren de subsidies voor cultuur helemaal geschrapt en hoefden wij dus ook niet meer te beslissen aan welke culturele instanties er wel of niet een subsidie werd verstrekt. Eigenlijk was toen onze rol al helemaal uitgespeeld’, zegt Wim. Dat is nu ongeveer vijf jaar geleden, en tot op de dag van vandaag worden er nog steeds nauwelijks subsidies verstrekt. ‘De houding van de overheid is sowieso veranderd. Zij rekenen steeds meer op de zelfredzaamheid van de mensen zelf. Of ze ooit nog een Culturele Raad gaan opzetten? Ik denk het niet.’ Volgens Wim is dat ook niet per se nodig. ‘De andere leden van de Culturele Raad zullen het wellicht met me oneens zijn, maar de mensen kunnen zelf best een en ander regelen. Daarnaast is het goed gesteld met de cultuur in de gemeente. Alles komt op zijn pootjes terecht, denk ik.’ Ondanks dat de Culturele Raad al vijf jaar geen subsidies meer ontvingen, gingen ze toch nog een tijdje door. ‘Ons takenpakket werd flink kleiner en we vergaderden lang niet meer iedere maand. Activiteiten die voorheen door onze stichting werden georganiseerd, worden nu deels overgenomen door nieuwe initiatiefnemers. Eén van de redenen om nog even door te gaan, was de Werkgroep Podium Nienoord die onder onze hoede viel. Als wij stopten als Stichting, zouden zij zelf verantwoordelijk worden voor de concerten en hierdoor ook aansprakelijk worden. Hier moest een oplossing voor komen, want anders sta je niet sterk bij het organiseren van concerten. Om puur administratieve redenen, was het dus beter dat wij nog even door zouden gaan. Momenteel is Podium Nienoord ondergebracht bij een aparte Stichting, en nu kunnen wij dus ‘de stekker eruit trekken’’, zegt Wim. Dat laatste doet de Stichting nu ook, maar niet zonder eerst het resterende saldo te verdelen. Wim: ‘Ik vind het zeker in deze tijd passend om voor Sinterklaas te spelen.’ Het overgebleven saldo wordt verdeeld onder culturele instellingen in de regio. Hierover is erg lang nagedacht. ‘We hebben een aantal criteria opgesteld, waaraan de instellingen moesten voldoen. We hadden kunnen besluiten om iedere stichting iets te geven, maar dan kreeg eenieder een paar tientjes en daar heb je niets aan. Vandaar dat wij lang hebben vergaderd over hoe wij het geld gingen besteden’, zegt Wim. ‘We wilden het geld niet zomaar weggeven, het moest een weloverwogen besluit zijn. Eén van de criteria was, dat een instelling nog actief is. Oftewel: de culturele instelling moet regelmatig dingen organiseren. Daarnaast was het van belang dat zij een deugdelijke boekhouding hadden. Aan de hand van die criteria zijn uiteindelijk vijf instellingen door ons gekozen.’ Zo krijgt de Stichting Leek Klassiek, Speelgroep Leek, Stichting Podium Leek en de rederijkerskamers Vredewold en Ons Genoegen ‘Sinterklaascadeau’ van de –inmiddels voormalige- Stichting Culturele Raad Leek. Beide rederijkerskamers kregen in de Raadzaal te Leek een cheque van zeshonderd euro uitgereikt. Wim vond het maar al te logisch dat zij een bijdrage ontvingen. ‘Het zijn twee springlevende organisaties met een rijke historie’, onderbouwt hij. Janna Lietmeijer nam namens de rederijkerskamer Vredewold de cheque in ontvangst en Abel Ten Have deed dit voor Ons Genoegen. Zo, dat was het dan. De laatste handeling van de Culturele Raad Leek. Een Stichting met rijke historie is niet meer. Voorzitter Wim de Haas wordt echter niet sentimenteel. ‘Het is goed geweest. Het is nu tijd dat de mensen die zich hard willen maken voor cultuur, zelf initiatief gaan nemen. Dat is ook mijn advies aan iedereen die iets met cultuur heeft en graag wat wil organiseren. Doe het zelf! Wees niet bang om zelf iets te doen en blijf niet aan de kant zitten foeteren.’
Wim de Haas speelt voor even Sinterklaas
LEEK – De Stichting Culturele Raad Leek is per afgelopen week officieel opgeheven. Na vijftig jaar boordevol culturele activiteiten en evenementen, is het tijd dat om er mee te stoppen. Wim de Haas, al meer dan tien jaar voorzitter van de Culturele Raad, vindt het spijtig maar tegelijkertijd ook goed dat de culturele raad wordt opgeheven. ‘Cultuur in Leek is nog steeds springlevend, dus de activiteiten worden nog steeds wel georganiseerd. Zonder ons gaat het gewoon door’, zegt hij. ‘De Culturele Raad werd zo’n vijftig jaar geleden in samenwerking met de gemeente Leek opgericht. De gemeente krijgt namelijk ontzettend veel subsidieaanvragen binnen, zeker op het gebied van cultuur. De Culturele Raad werd opgericht, zodat zij zich hierover konden buigen en de gemeente hier niet mee belast werd. De Raad keek dan welke instellingen een subsidie verdienden’, zegt Wim. De Stichting, want dat is de Culturele Raad, was geboren. Zij zetten zich sindsdien in voor alles op het gebied van cultuur in de gemeente. ‘De Stichting coördineerde niet alleen de subsidies, maar verenigde ook de instanties die onder de overkoepelende Culturele Raad vielen. De Culturele Raad werd vaak ‘de koepel’ genoemd, omdat wij als een koepel boven de culturele instellingen in de gemeente opereerden. Zaken die wij coördineerden was bijvoorbeeld de beeldende kunst in de gemeente, maar ook Podium Nienoord en het culturele erfgoed in de gemeente. Vroeger, tot zo’n vijftien jaar geleden, waren we zelfs nauw betrokken bij de bibliotheek. Bij iedere vergadering schoof iemand van de bieb bij ons aan’, zegt Wim, waarmee hij de invloed van de Culturele Raad benadrukt. Wim is zelf inmiddels al zo’n twintig jaar actief in de Culturele Raad. ‘Of het moeilijk wordt om afscheid te nemen van de Culturele Raad? Voor mij is het een dubbel gevoel. Aan de ene kant vind ik het jammer. Het is namelijk een deel van je leven. Eens per maand kwamen wij bij elkaar voor een vergadering, en dat was steevast erg interessant, leuk en boeiend. Maar de laatste jaren heeft de Culturele Raad gewoon minder te doen gekregen. Dan kun je wel zeggen: we blijven vergaderen omdat het zo leuk is en omdat we dan gezellig een kopje koffie met elkaar kunnen blijven drinken, maar daar doe je het niet voor. In dat opzicht is het dan ook goed dat de Culturele Raad wordt opgeheven.’ De oorzaak dat de Culturele Raad door de jaren heen minder te doen heeft gekregen, ligt bij de gemeente. ‘De gemeente kwam financieel in zwaar weer terecht en bezuinigde op cultuur. Hierdoor werden wij als Stichting niet meer gesubsidieerd en konden wij dus niets meer organiseren. Daarnaast waren de subsidies voor cultuur helemaal geschrapt en hoefden wij dus ook niet meer te beslissen aan welke culturele instanties er wel of niet een subsidie werd verstrekt. Eigenlijk was toen onze rol al helemaal uitgespeeld’, zegt Wim. Dat is nu ongeveer vijf jaar geleden, en tot op de dag van vandaag worden er nog steeds nauwelijks subsidies verstrekt. ‘De houding van de overheid is sowieso veranderd. Zij rekenen steeds meer op de zelfredzaamheid van de mensen zelf. Of ze ooit nog een Culturele Raad gaan opzetten? Ik denk het niet.’ Volgens Wim is dat ook niet per se nodig. ‘De andere leden van de Culturele Raad zullen het wellicht met me oneens zijn, maar de mensen kunnen zelf best een en ander regelen. Daarnaast is het goed gesteld met de cultuur in de gemeente. Alles komt op zijn pootjes terecht, denk ik.’ Ondanks dat de Culturele Raad al vijf jaar geen subsidies meer ontvingen, gingen ze toch nog een tijdje door. ‘Ons takenpakket werd flink kleiner en we vergaderden lang niet meer iedere maand. Activiteiten die voorheen door onze stichting werden georganiseerd, worden nu deels overgenomen door nieuwe initiatiefnemers. Eén van de redenen om nog even door te gaan, was de Werkgroep Podium Nienoord die onder onze hoede viel. Als wij stopten als Stichting, zouden zij zelf verantwoordelijk worden voor de concerten en hierdoor ook aansprakelijk worden. Hier moest een oplossing voor komen, want anders sta je niet sterk bij het organiseren van concerten. Om puur administratieve redenen, was het dus beter dat wij nog even door zouden gaan. Momenteel is Podium Nienoord ondergebracht bij een aparte Stichting, en nu kunnen wij dus ‘de stekker eruit trekken’’, zegt Wim. Dat laatste doet de Stichting nu ook, maar niet zonder eerst het resterende saldo te verdelen. Wim: ‘Ik vind het zeker in deze tijd passend om voor Sinterklaas te spelen.’ Het overgebleven saldo wordt verdeeld onder culturele instellingen in de regio. Hierover is erg lang nagedacht. ‘We hebben een aantal criteria opgesteld, waaraan de instellingen moesten voldoen. We hadden kunnen besluiten om iedere stichting iets te geven, maar dan kreeg eenieder een paar tientjes en daar heb je niets aan. Vandaar dat wij lang hebben vergaderd over hoe wij het geld gingen besteden’, zegt Wim. ‘We wilden het geld niet zomaar weggeven, het moest een weloverwogen besluit zijn. Eén van de criteria was, dat een instelling nog actief is. Oftewel: de culturele instelling moet regelmatig dingen organiseren. Daarnaast was het van belang dat zij een deugdelijke boekhouding hadden. Aan de hand van die criteria zijn uiteindelijk vijf instellingen door ons gekozen.’ Zo krijgt de Stichting Leek Klassiek, Speelgroep Leek, Stichting Podium Leek en de rederijkerskamers Vredewold en Ons Genoegen ‘Sinterklaascadeau’ van de –inmiddels voormalige- Stichting Culturele Raad Leek. Beide rederijkerskamers kregen in de Raadzaal te Leek een cheque van zeshonderd euro uitgereikt. Wim vond het maar al te logisch dat zij een bijdrage ontvingen. ‘Het zijn twee springlevende organisaties met een rijke historie’, onderbouwt hij. Janna Lietmeijer nam namens de rederijkerskamer Vredewold de cheque in ontvangst en Abel Ten Have deed dit voor Ons Genoegen. Zo, dat was het dan. De laatste handeling van de Culturele Raad Leek. Een Stichting met rijke historie is niet meer. Voorzitter Wim de Haas wordt echter niet sentimenteel. ‘Het is goed geweest. Het is nu tijd dat de mensen die zich hard willen maken voor cultuur, zelf initiatief gaan nemen. Dat is ook mijn advies aan iedereen die iets met cultuur heeft en graag wat wil organiseren. Doe het zelf! Wees niet bang om zelf iets te doen en blijf niet aan de kant zitten foeteren.’
