Stichting Ouderenvervoer Norg viert 25 jarig bestaan
Het is niet alleen het rijden, maar juist het omgaan met mensen’
NORG - De SON, Stichting Ouderenvervoer Norg, bestaat 25 jaar. Dat werd onlangs door de vrijwilligers gevierd met een etentje bij de Norgerberg. Burgemeester Klaas Smid at niet mee, maar was wel aanwezig om de aanwezigen een compliment te geven. Ook nam hij een cheque van 100 euro mee.
Voorzitter Kor Haan kijkt terug op een leuke avond. ‘We bestaan nu dus 25 jaar. We zijn ook best een grote organisatie. We hebben 16 chauffeurs, een aantal planners en nog bestuursleden. Zelf ben ik, naast voorzitter, ook nog chauffeur. Het is erg dankbaar werk. Je moet niet alleen kunnen rijden, maar vooral sociaal betrokken zijn. We vervoeren ouderen, maar ook mensen met een verstandelijke beperking. Dus je moet vooral met mensen om kunnen gaan.’
Het aantal vrijwilligers is nog steeds voldoende, maar er kunnen altijd nog mensen bij. ‘Mensen gaan later met pensioen en dit zijn dan toch voornamelijk de mensen die bij ons chauffeuren. Daar komt bij dat we een leeftijdsgrens hanteren van 75 jaar. Het is niet gezegd dat mensen van 75 niet meer vertrouwd zijn achter het stuur, maar we moeten ergens een grens trekken. Dus ja, er vallen ook wel eens chauffeurs af. Het scheelt wel dat mensen maar zo’n twee keer per maand hoeven te worden ingezet en daar wordt al snel wel tijd voor gevonden.’
De SON is in 1997 opgericht. Het Groene Kruis in Norg werd opgeheven, maar dat had nog startkapitaal over voor een ander project. ‘Dat werden de ouderen in Norg, waar dat startkapitaal, en dan hebben we het over zestigduizend gulden, in die tijd een behoorlijk bedrag, aan besteed kon worden. Bob Hulshof was daar, samen met de directeur van de Wieken, de grote initiator van. Later kwam er nog dertigduizend gulden bij en kon er een tweedehands bus gekocht worden.’ De stichtging bedruipt zichzelf inmiddels al die tijd al. ‘We krijgen geen subsidie van de gemeente. Alhoewel, dat is niet helemaal waar. Om de ongeveer acht jaar komt er een andere bus, die ingericht moet worden met een lift en dergelijke, om ook rolstoelen te kunnen vervoeren. Dat wordt betaald door de gemeente. En reken maar dat dat niet goedkoop is. Daarnaast hebben we sponsoren, die met hun naam op de bus staan. En we hebben ook particuliere donateurs, wel rond de tachtig mensen. In 2013 hebben we een oproep gedaan om particuliere donateurs te vinden en daar kwam veel respons op. En de ritten zijn niet gratis, mensen betalen er wel voor. Niet heel veel, maar wel noodzakelijk.’
De brandstofprijzen lopen behoorlijk op, maar dat wordt niet meteen doorberekend. ‘We hebben nu twee grote verhogingen gehad wat betreft brandstof. De eerste hebben we uiteindelijk doorberekend door de prijs ietsje te verhogen. De verhoging nu wachten we eerst even af. De brandstofprijs gaat alweer wat naar beneden, dus eerst maar even kijken wat er gebeurt.’
De SON vervoert zo’n 3000 mensen per jaar. ‘We rijden zes dagen per week, in Norg en omgeving. Aanvankelijk eerst alleen oudere mensen, maar nu ook mensen die van en naar de dagbesteding gaan. We doen zo’n twaalf ritten per dag, en dat zijn dus korte ritten. Mensen die mee willen rijden, moeten zich een dag van te voren aanmelden, tussen 10 en 11 uur. We rijden dus voor ouderen, maar we vragen niet om een paspoort. Dus als er eens een dochter met haar ouders mee gaat doen we niet moeilijk. Er wordt geen misbruik van gemaakt.’
De kracht van de SON is de kleinschaligheid. ‘We kennen elkaar. De klanten kennen de planners, en andersom. Het is daardoor laagdrempelig. En we hebben niet voor niets vorig jaar het Compliment van Drenthe ontvangen. Dat is een teken dat we als vrijwilligersorganisatie gewaardeerd worden. En dat doet wel iets, ja.’
