Sunterklaos, redder in nood.

Afbeelding
actueel

Jannes zag het niet meer zitten. Hij haar grote zörgen. Hou mus e nou nog rondkommen van zien AOW-gie. Die drei grote dochters die e in hoes haar, kosten allemaol veul geld en met de hoge gas- en stroompriezen van tegenwoordig was het armoedje troef. Sinds de dood van zien vrouw Grietje was het er niet beter op worden. Ten eerste het verdreit van heur plotselinge dood en de grote leegte die ze achterluit en nou dus de hoge priezen en komp aarmoude om de houk kieken. De wichter haren besloten dat ze maor weer bai pap in hoes wonen mussen nou e zo allent was. Ze woonden op kaomers en met het overlieden van heur mamme waren ze allemaol een poossie in hoes west. Der mus veul regeld worden en Jannes vond het wel makkelk dat zien wichter hum daor bai hölpen. Maor toen het eigelek tied wör dat ze weer naor heur eigen kaomers gingen, haarn ze met heur dreien besloten om bai pap in hoes te blieven. Dan konden ze de kaomers opzeggen. Jannes vond dat in het begun netuurlijk mooi maor dat brocht ok wel huil veul onkosten met zich met. En om eerlijk te wezen, hij kon niet meer rondkommen. Het was eerst nog wel een paor jaor goud gaon maor nou kon het niet meer. De bosschuppen, gas, licht, alles was duurder worden. De wichter haarn wel wat baibaonties maor dat zette gien zoden an de diek. Jannes bedocht een plan. Hij vond het zölf niet zu’n fraai plan maor het kon niet aans.


’s Aovends ruip e de wichter bai mekaor om zien plan oet te leggen. Hij was best wel zenuwachtig. De wichter zagen wel dat er wat biezunders was. ‘Weiten jullie wel’, begon e naodat e eerst nog ies dulek verteld haar dat e zo aarm was, ‘waorom de kinder rond Sunterklaostied vaok een nettie met munties van sukkelao kriegen?’. Nee, dat wussen de wichter neit. ‘Nou’, zee Jannes, ‘dan za’k jullie dat ies vertellen’. Huil vrouger was der, volgens de legende, een aarme boer die drei dochters haar. De boer vond het huil slim dat hij gien bruidsschat veur zien dochters haar. Hij wol ze daorum in de prostitutie waarken laoten om zo het geld veur zien gezin te laoten verdeinen. Sunterklaos, die dit heurde gooide toen tot dreimaol tou een bruidsschat naor binnen zodat de wichter eerbaor trouwen konden. En daorom worden der vandaog de dag golden en zilveren munten in de schoun daon’. Het wör stil in de kaomer. ‘Wat woj daor met zeggen pap?’, vruigen de wichter. ‘Woj ons ok in de prostitutie hebben? Je geleuven toch niet meer in Sunterklaos wel? Denk je nou echt dat de golden munten hier ok deur de kaomer vleigen? Kom nou, wai wollen jou wiezer hebben’. Tja, zee Jannes ‘ik vind het netuurlijk verschrikkelijk dat het zo moet maor an de aandere kaant kun het wel een oplössing wezen. Wai hebben het zo aarm, ik kan niet meer rondkommen’. ‘Dit mein je toch niet serieus!’ reernde de wichter. Dit kuj toch niet meinen! Woj ons achter de raomen hebben? Je kunnen wel niet wies wezen. Ik wol dat ik mien kaomer niet opzegd haar.’ Jannes snapte zien wichter wel. Hij was zölf ok niet bliede met het idee want hij was slim wies met zien wichter. Hij schaomde hum nou al dat e zien gedachten oetsproken haar.


De sfeer was ’s aovends in hoes om te snieden. Jannes zat in de keuken en de wichter waren in de kaomer drok in overleg hou ze hier onderoet kommen kunnen. Zullen ze de studie opzeggen en gewoon een volle baon nemen of eerst de studie op een leeg pittie zetten en as de tieden weer wat beter gingen dat ze dan de studie weer op gingen pakken. Ze verzonnen van alles as ze maor niet achter de raomen huifden.


Het was al laot toen ze op berre gingen. En netuurlijk konden ze niet in slaop kommen. Gedachten maolden deur heur koppen en een oplössing was der neit.


Het was boezig boeten. Heur de wind waait deur de bomen was vannaacht wel van toupassing en de maon scheen zeker neit. De wind rammelde an het hoes en an de deuren. Takken waaiden van de bomen aof en de wind hoelde net zo as een verdwaolde wolf. Toch waren ze binnen in hoes een poossie in slaop vallen want van aal dat geweld kregen ze maor weinig met.


De volgende mörgen toen het licht begon te worden wör de oldste dochter wakker. Ze wus geliek weer waoras het de veurige aovend over gaon was en ze stun dan ok geliek naost ’t bèr. Ze prakkezeerde heur röt. Hou kon ze hier onderoet kommen? Toen heur zusters om aacht uur ok wakker waren gingen ze naor beneden. Het gesprek ging weer wieder waoras het de veurige aovend opholden was. Ze konden an pap wel zein dat e die naacht ok gien oog dicht daon haar en hij dus zien wichter ok maor amper an te kieken. Zoas dat gebruukelijk is vandaog de dag griepen de jongelui geliek naor heur mobieltje. Zo ok vanmörgen. De oldste dochter wus niet wat ze zag toen ze heur bankappje opende. ‘Moej….. moej…. moej ies kieken, der staait een huil groot bedrag op mien bankrekening. Ze kreeg ogen as theeschöttelies. De aandere wichter keken en waren wel een  beettie jaloers. ‘Waor komp dat weg’, ruipen ze. Gien idee maor toen de aandere wichter heur bankapp bekeken stun der net zu’n groot bedrag op. Ze keken mekaor an en wussen niet wat ze zeggen mussen. Veur Jannes lag der een breif in de bus en daor staon in dat e nooit weer zo stom wezen mug en dat zien bedrag binnenkört ok overmaokt worden zal. De vreugde was groot maor de vraog waoras dit weg kwam nog groter. Zul Sunterklaos dan toch bestaon?  

UIT DE KRANT