Super-Volksvermaker Jan Cazemier was een man van weinig woorden maar veel daden
In Memoriam
Het zat er aan te komen. Jan Cazemier, jarenlang hét boegbeeld van de Vereniging voor Volksvermaken Roden, is overleden. Hij werd 82 jaar en sukkelde al jaren met zijn gezondheid. Jan Cazemier was jarenlang een ‘gezicht’ in Roden. Als volksvermaker was hij overal ter plekke, niets was hem te veel of te min om de talrijke evenementen die ‘zijn’ Volksvermaken organiseerde – en nog steeds organiseert! – in goede banen te leiden. In Leek geboren werd hij een echte ‘Roner’, wat – voor wie de destijdse verhoudingen kende – heel wat betekende.
Veertig jaar geleden leerde ik als pas in Roden – toen nog een zelfstandige gemeente – beginnende journalist Jan Cazemier als gemeente ambtenaar kennen. Hij was belast met grondzaken en daarnaast (samen met Kees Kuiper) ook parttime voorlichter. Een onderwerp, dat toen veel minder om het lijf had dan nu, maar ik kon altijd bij hem terecht. Hij vertelde me – vaak onder embargo dus ‘nog nait opschrieven’ – veel ins en outs. Kortom: ik had veel aan hem want hij kende het dorp van haver tot gort. Voor mij als journalist was hij een betrouwbare en dankbare bron.
Een breekpunt in Jans leven was het overlijden in 1997 van zijn vrouw Grietje Meek, die zijn steun, toeverlaat en vaste ankerpunt was. Jan was daarmee zijn richtpunt kwijt en dat merkte je aan hem. Ook toen hij gepensioneerd was, bleef Jan actief bezig, zij het op een steeds lager pitje. Je zag en merkte aan hem, dat zijn gezondheid slechter werd. Toch bezocht hij tot voor een jaar geleden nog vrijwel wekelijks de redactielokalen van deze krant. Zonder poeha nam hij dan een kop koffie en bleef een poosje stil zitten rondkijken. Waarna hij, iedereen groetend en het beste wensend, weer vertrok.
Jan Cazemier heeft meer dan we wellicht beseffen veel voor de Roder gemeenschap betekend. Terecht was hij dan ook drager van de eremedaille in goud, verbonden aan de Orde van Oranje Nassau en kreeg hij ook de eremedaille van de gemeente Noordenveld. Old soldiers never die, they just fade away…
Henk Hendriks, mede namens Janet en Henk Hovingh
