Tasmaanse Molly Marquis vermaakt zich opperbest in Nederland
De fiets gaat mee naar Australië
MARUM – De Abel Tasman Art Prize. Het is voor jongeren in de gemeente Grootegast en op het Australische eiland Tasmanië haast de jackpot uit de loterij. De winnaar gaat namelijk op bezoek naar de andere kant van de wereld. Daar waar vorig jaar Sibylle Lange uit Gieten de trip naar Tasmanië won, mocht Grootegast nu Molly Marquis ontvangen.
De Abel Tasman Art Prize is een gevolg van de jarenlange relatie tussen de gemeente Grootegast en Kingborough, de plaats op het eiland Tasmanië. Dat eiland werd honderden jaren geleden ontdekt door Abel Tasman, de wereldreiziger uit Lutjegast. Enfin, die geschiedenis is bij menigeen bekend en behoeft geen verdere uitleg. Feit is wel dat Molly Marquis een van de winnaars is van deze gewilde prijs, door het ontwerpen van een driedimensionaal kunstwerk. Ondanks het feit dat de Tasmaanse nog maar negentien jaar is, heeft ze al in negen huizen gewoond. Dat gegeven inspireerde haar om het driedimensionale kunstwerk te ontwerpen waarmee ze won. “Vooraf had ik niet gedacht dat ik zou winnen”, vertelt ze. “De meeste studenten ontwierpen een tweedimensionaal kunstwerk, ik koos juist voor iets anders. De jury was er heel positief over.”
Molly Marquis kwam de prijs op het spoor via de winnaar van twee jaar geleden, Tim Haley uit Hobart. En dat spoor heeft haar ondertussen mooie dingen gebracht, want ze werd groots ontvangen op het gemeentehuis in Grootegast en is gastvrij ontvangen door twee gastgezinnen. Want na een verblijf van ruim anderhalve week bij de familie Van der Sluijs in Zuidhorn werd ze vorige daarna opgehaald door Elly Oosterhoff, aangezien dit het volgende gastgezin voor Molly Marquis was. Ze heeft het naar haar zin gehad bij de familie Van der Sluijs waar ze bij Simon van der Sluijs en Kirsten Stadermann en hun vier kinderen Lisa, Nathan, Hannah en Thale uiterst gastvrij is ontvangen. “Het was heel leuk”, vertelt Molly met een glimlach. Aangezien de kinderen van Simon en Kirsten allemaal tieners zijn, vond ze de aansluiting bij generatiegenoten. Dat Engels voor deze periode de voertaal was in huize Van der Sluijs in Zuidhorn, was voor het gezin geen probleem. “We hebben vorig jaar al een half jaar geruild van woning met een gezin uit Vancouver”, vertelt Kirsten Stadermann. “Onze kinderen gingen daar naar high school en leerden daar goed Engels.” Ook bij de familie Oosterhoff in Marum werd reikhalzend uitgekeken naar de komst van Molly. “We zagen het in de krant en onze dochter en ik werden direct enthousiast. We zijn vaker gastadres geweest voor kinderen. Via Pax Kinderhulp kwam tot enkele jaren geleden een gastkind uit Berlijn drie keer per jaar bij ons op vakantie. Onze oudste dochter is ook na haar studie voor een periode naar het buitenland geweest”,vertelt Elly Oosterhoff.
Deze periode is er dan ook één om niet snel te vergeten voor Molly. Ze heeft genoten in Nederland. “Het is hier heel plat”, lacht ze. “Verrassend plat. Ik hou ook van de fietscultuur hier.” Die fietscultuur heeft ze zelf overigens ook al ondervonden, want ze heeft per fiets de stad Groningen bezocht. “Ze was erg verbaasd over hartige pannenkoeken op het Pannenkoekenschip”, vult Kirsten Stadermann lachend aan. “Alleen maar pannenkoeken. Ik hou er van, echt ‘lovely’”, legt Molly uit.
Ook de komende tijd wordt het genieten. Nadat ze met Schiermonnikoog, de stad Groningen, Den Haag en Amsterdam al diverse ‘hotspots’ bezocht, staat haar nog iets moois te wachten: een reis via Londen, door Frankrijk naar Spanje, richting Italië, Oostenrijk, Zwitserland en Duitsland, om via Amsterdam en Londen terug te reizen naar Tasmanië, iets waar ze zelf voor heeft gespaard. Een droom van iedere tiener aan de andere kant van de wereld. En daarna wacht het serieuze werk, verhuizen naar Melbourne, waar haar broers ook al studeren. “Ik ga Science studeren”, weet ze. “En daarna Medicijnen. En ik ga er een fiets kopen, definitely.”
Het is duidelijk, Nederland heeft een plek in haar hart gekregen. Waar het winnen van de Abel Tasman Art Prize allemaal niet toe kan leiden.
