Tenna-uitwisseling meer dan geslaagd
‘De verbinding zag je heel snel ontstaan’
LEEK – Dat het Italiaanse Tenna en het Groningse Leek een unieke band hebben, was al duidelijk. Al eerder bezocht een groep jonge Italiaanse kinderen het mooie Leek, om daar deel te nemen aan een voetbaltoernooi. Twee weken geleden bewandelden een aantal Nederlandse kinderen uit de omgeving van Leek de omgekeerde weg. Om samen te schilderen, van elkaar te leren en bovenal gewoon ontzettend veel plezier te maken. En dat is zeker gelukt.
De innige band tussen Tenna (Noord-Italië) en Leek kwam tot stand door Jacques en Anneke Brinker. Jacques, die Italiaans doceerde aan de Universiteit in Groningen, komt al jaren in Tenna. Daar bivakkeert hij wekenlang en kent hij de mensen als geen ander. Een uitwisseling tussen Leek en Tenna was altijd al zijn droom, en deze kreeg gestalte toen een team Italianen naar Leek kwamen om mee te doen aan een toernooi bij VV TLC.
Omdat men - naast een sportieve uitwisseling - ook eens een culturele wilde organiseren, werd de samenwerking met Nel Douma van Galerie Atrium gezocht. Zij stond uiteraard open voor het idee. ‘Maar er kwam wel wat bij kijken’, geeft Nel toe. ‘We hebben het er druk mee gehad, maar het was het allemaal meer dan waard. Het was fantastisch.’
Ook Gert, die onderdeel is van een speciaal opgerichte werkgroep, had het er druk mee. Samen met zijn vrouw Henriëtte nam hij bovendien twee meisjes mee naar Tenna. ‘Niet iedereen ging op dezelfde dag naar Italië. Daarbij ging de één per auto en de ander per vliegtuig. Wij namen twee meiden mee die anders niet mee zouden kunnen. We wilden iedereen de kans bieden om deze unieke reis mee te maken.’
En zo kon het dat er op de eerste dag van de uitwisseling liefst 34 kinderen (zowel Italiaans als Nederlands) zaten te schilderen onder een tent in hartje Tenna. ‘Iedere dag volgden de kinderen van half tien tot half één een schildercursus. Daarna was het tijd voor andere leuke dingen.’
Maryan is één van de leerlingen van Nel die meereisde naar Tenna. ‘Ik zat bij Gert en Henriëtte in de auto. Het was mijn eerste keer in Italië, maar het was heel leuk. Aan het eind van de week gaven we een expositie. We gaven rondleidingen aan bezoekers’, vertelt zij. Ervaring met exposeren hebben ze al, maar een internationale expositie is toch heel wat anders. Hoe zat het met de taalbarrière? ‘Ik kan al tot twintig tellen’, vertelt Audrey trots. ‘Iedereen beschilderde op de eerste dag ook petjes met hun naam erop, zodat wij elkaar konden aanspreken. En we leerden sowieso veel Italiaanse woorden’, zegt Melicia verder.
Omdat Nel toch één en ander moest uitleggen, was er een tolk mee. ‘En de meeste meiden hadden een telefoon met Google Translate’, vult Annelie aan. ‘Zo konden we ook nog met elkaar praten. Al werkte dat lang niet altijd.’
Al snel ontstond er een band tussen de Nederlandse en Italiaanse leerlingen. ‘En dat is precies wat wij voor ogen hadden’, zegt Gert. ‘We wilden een uitwisseling die leidt tot verbinding. En die verbinding zag je al heel snel ontstaan.’ Naast het schilderen, waren er ook uitstapjes naar bijvoorbeeld een nabijgelegen fort. Daar kregen de leerlingen uitleg over het fort. Jacques, die vooraf de Nederlandse kinderen een spoedcursusje Italiaans had gegeven, gaf op zijn beurt ook de Italiaanse kinderen een spoedcursusje Nederlands. ‘Maar in Italië kunnen ze de ‘g’ helemaal niet uitspreken!’
Na een intensieve, maar vooral zeer leuke en leerzame week, werd aan het eind een vriendschapsbeeld onthuld in Tenna. De burgemeester deed dat hoogstpersoonlijk. Het beeld behelst twee handen, gemaakt van hout van omgewaaide bomen uit de regio. Erop zijn de woorden ‘Vriendschap’ en ‘Amicizia’ te lezen.
Audrey weet nog te vertellen dat zij samen met anderen heeft mogen eten bij de burgemeester van Tenna thuis. ‘Er was echt sprake van vriendschap’, concludeert zij.
‘Of we weer zo’n uitwisseling op poten gaan zetten? Nou, we zijn nu eerst nog lekker aan het nagenieten’, zegt Nel. ‘Maar natuurlijk verdient dit een vervolg.’ Ook Gert is het daar roerend mee eens. ‘We denken aan een wielertour. Er moet absoluut een vervolg komen, vind ik.’
De week in Tenna werd afgesloten met een feestavond, waarbij ook een gezamenlijk lied werd gezongen. Nee, de band tussen Tenna en Leek kan niet meer stuk. De vraag is nu: wanneer vindt de eerstvolgende uitwisseling plaats?