Tour de Noordenveld (2)

Sport

Dikke boom en Bosrandburger’

Eigenlijk zouden we deze zondag niet fietsen. Volgende week pas weer. Maar ons artikel over fietsen en appeltaarttest is naar de Krant gestuurd. Ze willen het wel publiceren en mogelijk ook meer artikelen, voor de zomerrubriek. We moeten dan nog wel op de foto van de Krant. Zelfs “uut Stad” is gekomen. Op de fiets en hij kan maar een klein stukje mee. Zijn vrouw heeft een uitvoering van het zangkoor “en ik kan het niet maken om daar weg te blijven”. Wij horen enige spijt in zijn stem en knikken begripvol. We weten hoe dat voelt. Na met z’n allen op de foto te zijn gezet besluiten we met zes man, ondanks de regen, toch een stukje fietsen. De eerste stop is al heel vroeg en heel kort. Via het bospad achter de velden van V.V. Roden komen we bij de grote eikenboom tussen Roden en Lieveren. Vlakbij het Lieverse Diepje. Klaas woont zijn hele leven in Roden of directe omgeving, weet dat de boom in de volksmond gewoon “dikke boom” heet. Zo simpel kan het zijn. Jan B. vertelt dat zijn vrouw regelmatig op mooie avonden bij de boom op bezoek komt. Even de boom aanraken, contact maken. Volgens haar is het de oudste zomereik van Drenthe, meer dan 300 jaar. Na het bezoekje heeft ze veel nieuwe energie en is ze vrolijk. Zou prinses Irene dan toch gelijk hebben?

We fietsen langs Lieveren, Altena, Peize, Winde, Bunne en ontdekken een gloednieuw fietspad, richting airport Eelde. Daar moeten we natuurlijk even overheen. Het laatste gedeelte is echter nog niet aangepast en lijkt wel op Parijs-Roubaix. We besluiten om geen al te lange tocht te maken. Druppels gaan over in miezelregen. De weersvoorspelling en dreigende wolken helpen nog een handje mee in onze besluitvorming. Via Donderen, richting Norg, komen we bij onze ‘’testplaats”: Theehuis de Bosrand. De knusheid en warmte komen ons tegemoet als we naar binnen stappen. Een beetje de sfeer van het Engelse platteland. Dat Engelse zien we ook terug in de menukaart: diverse high-tea arrangementen, koffie met allerlei lekkernijen. De gewone appeltaart sneeuwt een beetje onder in dit geweld, maar is wel gewoon verkrijgbaar. Ook meer hartige gerechten kun je er krijgen. Ons oog valt op de Bourgondische Bosrandburger. Snel herstellen we ons, we zijn hier immers voor de test van koffie en appeltaart. Alleen Martin gaat vreemd en bestelt een broodje beenham. Als deze in een prachtig aangeklede verschijning op tafel komt, denkt een aantal van ons: hoe moet die Bourgondische Bosrandburger er dan wel niet uit zien? Gelukkig zijn koffie en appeltaart geen straf. Grote stukken appel, een beetje suikerpoeder en we ruiken alweer een mooie kaneelgeur. Enig minpuntje, de appeltaart wordt iets te koud geserveerd. Het begint steeds harder te regenen en desondanks zien we elkaars twinkelende ogen. Toch maar even langer blijven in deze mooie omgeving? De Bosrandburger komt toch nog in zicht. De bediening is een rustige jongeman, die losjes de bestelling opneemt en serveert. Hij denkt ook aan de commerciële belangen: hadden de heren nog iets willen hebben? De regen is echter opgehouden en we besluiten toch maar zo snel mogelijk richting Roden te gaan. Een vette 9 voor de Bosrand. We komen hier zeker terug en weten nu al wat we de volgende keer bestellen.

UIT DE KRANT