‘Tussenstand 8-8’

LEEK – Soms kun je even de smoor flink in hebben. Na maanden van voorbereiding aan de expositie over de Leekster Courant ben ik net als Epko Bult behoorlijk uit de running. Ondanks de ziekenboeg is er dan nog altijd Siebrand Homan die met hulp van o.a. Albert Graansma alles op tijd voor elkaar kreeg. Op zaterdag 4 oktober vond de opening plaats.Een groot aantal oud- medewerkers van Drukkerij Bronsema maakte van de gelegenheid gebruik om er een reünie aan vast te knopen. Dit alles in en rondom de expositieruimte de Oranjerie bij het Museum Nienoord. Is dit een onderwerp voor Politiek Leek? Jazeker, want ook de raad was een paar dagen later uitgenodigd om zich te verlustigen aan oud nieuws, waaronder raadsverslagen uit o.a. het begin van de vorige eeuw. Siebrand gaf vooraf een leerzame uitleg, waarbij de geschiedenis van de Leekster Courant op een boeiende wijze door hem werd verteld. Tijdens de reünie was natuurlijk ook Gerard Bosman aanwezig, de laatste eigenaar van de voormalige boekhandel Bronsema. Hij zal daar met een dubbel gevoel hebben rondgekeken. Weet dan ook veel van alles wat zich achter de muren, of vooral de grote ramen heeft afgespeeld, waaronder lief en leed, gefluister, geschreeuw en ’stop de persen’ . Een dag later was ik met mijn eega en tevens chauffeuse, want met een kruk kun je geen gas geven en ook de medicatie staat dit niet toe, in de nog niet helemaal lege winkel van Gerard. Hij zat op zijn vertrouwde plekje. Halverwege de zaak, achter een soort toonbank en gelukkig een koffieapparaat, of wat er ook allemaal uit kan worden gehaald. Wat een moed om nog steeds aanwezig te zijn in de winkel, waar je jaren hebt gewerkt als eigenaar. De winkel die niet meer van jezelf is en waar een curator de scepter zwaait. Een dame legde drie boeken neer, waaronder een woordenboek van de Dikke van Dale.’Wat zijn de kosten?’, vroeg ze. ‘Drie euro’ antwoordde Gerard. Verbaasd keek ze Gerard aan, ‘maar drie euro en dat inclusief het dikke woordenboek?’. ‘Klopt’ zei Gerard. ‘1 Euro per boek’. Ze betaalde met klinkende munt drie euro, nog steeds verbaasd. Van een goedlopende boekenzaak, sinds jaren bekend als één van de beste in de verre omgeving, ‘vandaag besteld, binnen een paar dagen voorradig’, naar een één euro winkel. Wees er dus bij, 1 euro voor een boek. ‘Toch’ zei Gerard, ‘zit ik hier goed op mijn vaste plekje achter in de winkel’. Zolang ik hier nog op mijn stoel zit, is de winkel er ook nog. Want pas als de curator de deur echt voor het laatst sluit is Boekhandel Bosman, voorheen Bronsema geschiedenis geworden. Hoewel ik niet zo mobiel ben zijn er genoeg vrienden of familieleden die mij brengen en halen waar ik hoor te zijn. Zo ook bij de laatste commissievergadering. Na deze vergadering gaf mijn lichaam aan dat het genoeg was geweest en werd voordat de raadsvergadering begon naar huis gebracht. Niemand kon op dat moment bevroeden dat dit niet de verstandigste beslissing was. Agendapunt 7 vermeldde Kaderbrief 2014-2018. Er volgde een stemming. Nu is het geval dat de coalitiepartijen samen 9 zetels hebben en de oppositie 8. Krappe meerderheid dus. De stemming eindigde in 8-8. Eén coalitielid lag thuis onder de wol. De oplossing van een schorsing aanvragen van een kwartier, bellen en de wol de wol laten werd even vergeten, zodat het agendapunt tijdens een volgende raadsvergadering opnieuw aan de orde zal komen. Het kan verkeren. Helaas weten we niet alles van tevoren, want dan konden we met het ouderwetse dubbeltje de wereld rond. Gerard zit nog op zijn vaste plekje en ‘ik groet u vanuit bed’ ’Moi’.