‘Uit Betrouwbare Bron’ smaakt naar héél veel meer

Prachtig openluchtspel op de Schans in Een

EEN – Iedereen was onder de indruk. Op de havezate in Roden, daar zou je zoiets ook heel goed kunnen doen, of bij de Borg op Nienoord. Dat soort geluiden klonken uit vele kelen, donderdagavond. Aanleiding: het openluchtspel ‘Uit Betrouwbare Bron’ dat donderdag, vrijdag en zaterdag opgevoerd werd op de Schans in Een. De locatie was geweldig, het spel mooi en vol meesterlijke symboliek. Een waar meesterwerkje van schrijver Anne Doornbos, daarbij kundig geassisteerd door Tjitske van der Meulen, Leny Hamminga en Janna Koops. Drenten, Groningers en Friezen zijn te nuchter om voor een openluchtspel op de banken te gaan, verdiend zou het zeker geweest zijn. Dit smaakt, zo vond wel iedereen, maar héél veel meer.
Donderdagmorgen, 10.00 uur. In zijn huis aan de Hoofdstraat in Een is Anne Doornbos met iets heel anders bezig. Hij timmert een lijst waarin kunstwerken van z’n kleindochter geplaatst kunnen worden. Anne kan kennelijk alles. Schrijven, besturen of timmeren; hij beheerst het. Zenuwachtig voor de première van vanavond is Anne niet. Behalve dan over het weer. ‘Ast mor dreug blieft.’
Anne heeft wel eens voor hetere vuren gestaan. Bovendien kent hij de beperkingen die vanavond – zo denkt hij- aan de oppervlakte kunnen komen. ‘Als je een militaire exercitie verwacht waarbij iedereen in de pas loopt, dan kom je bedrogen uit. Let wel: we hebben met amateurs te maken en in de slotscene staan er tachtig mensen op de ‘vloer’. Hoe groter de groep, hoe groter de kans op een foutje.’ En zo wringt Doornbos zich in allerlei bochten om eventuele onvolkomenheden later op de dag te verklaren. Ongevraagd, Toch iets van nervositeit?
De telefoon gaat. Een mevrouw neemt vanmiddag de vlag van Groningen mee. Kan ze mooi doen, ze werkt er toch. De bel gaat. Er wordt een vlag bezorgd. ‘De laatste periode was het inderdaad net werk. Heel druk allemaal. Er moet heel veel gebeuren, zeker als je budget beperkt is’, zegt Doornbos, die zelf ook de boer op ging om de begroting sluitend te krijgen. ‘Dat is gelukt, al zijn we heel zuinig geweest. We konden niet met geld smijten en dus hebben we dat ook niet gedaan. Zo geven we de spelers na afloop een roos in plaats van een verdiende bos bloemen. Uit kostenoverwegingen. De steun die we vanuit bepaalde hoeken gekregen hebben, is trouwens geweldig. De hulp uit het dorp ook. En het zit ‘m niet altijd in geld. Aanvankelijk was het bijvoorbeeld de bedoeling om met solexen een motorbende uit te beelden. Vanwege het terrein lukte dat niet. Moesten er quads komen. En die kwamen; overal vandaan. Je staat verbaasd hoeveel mensen zo’n ding hebben. En het kostte ons dus niets, behalve tijd om uit te zoeken wie zo’n ding had staan.’
Tien uur later. Vierhonderd mensen zitten op de tribune, die deze week vanuit Gieten naar Een werd getransporteerd. Dat transport had overigens nogal wat voeten in aarde. De vrachtwagen kreeg onderweg een lekke band. En dus reed er iemand achter de vrachtwagen aan om eens per tien minuten een beetje lucht in de lekke band te doen. Uiteindelijk arriveerde de tribune daardoor uren te laat in Een, waar vijftien vrijwilligers gewoon uren bleven wachten op de komst van de houten tribune met rugsteun. Een volle bak dus voor een prachtig stuk. Een stuk vol symboliek, al zal dat een aantal mensen ongetwijfeld ook ontgaan zijn. Doornbos moet in topvorm geweest zijn toen hij ‘Uit Betrouwbare Bron’ schreef. De namen: fantastisch. De humor: onovertroffen. De timing: perfect. Oerol-niveau; liet een kenner op de tribune weten. Hoewel Doornbos zijn eigen rol altijd probeert te bagatelliseren (‘ ik schrief gewoon wat’), verdient hij simpelweg alle lof. Hoe hij het thema werken met behoud van uitkering neerzette bijvoorbeeld, hoe hij een parallel trok met de problemen van nu: je moet het maar kunnen. Puur talent. Pure klasse.
Ook zoiets: wethouder Alex Wekema (en vrijdag en zaterdag Alssema en Auwema) vertolkten de rol van locoburgemeester in het spel. En zo was eigenlijk alles bijzonder. De locatie, de unieke samenwerking tussen de toneelverenigingen van Zevenhuizen, Een en Haulerwijk, de taal, een hond met schaapjes, de details. Anne Doornbos verdient een groter podium. Net zoals dit openluchtspel navolging verdient. In de regio zijn bijzondere locaties genoeg. Anne schrijft wel. Meesterwerkjes.