Van je eigen woning naar woonzorg, een nieuw thuis is niet niks

Afbeelding
actueel

‘We hebben niets te zeuren, ik ervaar hier geen gevoel van heimwee’


RODEN – Dementie is een vreselijke ziekte die helaas nog steeds een grote impact heeft op ouderen en families in onze samenleving. Op een gegeven moment kan door de gevolgen van dementie het zelfstandig wonen moeilijk worden. Dan bestaat de mogelijkheid tot doorstroming naar bijvoorbeeld een kleinschalige woonvoorziening of een verzorgingstehuis. Maar hoe gaat het er nou aan toe in zo’n huis? Daarover spraken wij Klaas Notenbomer en Els Luijten, de zorgpioniers van het Gastenhuis in Roden.


Bij ontvangst is het al duidelijk dat iedereen lekker bezig is. Sommigen zijn eten aan het koken, anderen zijn gezellig aan het kletsen of genieten van het zonnetje. ‘Bij onze woonvoorziening kunnen wij maximaal 22 mensen huisvesten, vertelt Notenbomer. ‘Iedereen is bezig met zijn of haar eigen ding’. Dit beaamt ook een bewoonster die spontaan aanschuift. ‘Als mensen aan het koken zijn, val ik bijvoorbeeld graag even in’. Het is namelijk echt teamwerk bij Het Gastenhuis. Behalve de staf, dragen ook de bewoners graag een steentje bij.


‘Elke bewoner heeft zijn eigen appartement’, vertelt Notenbomer. Een andere bewoonster die rustig de aardappelen aan het schillen is vult aan; ‘We hebben zo onze eigen meubels en eigen ruimte’. Op de benedenverdieping van de woning is een gezamenlijke woonkamer en keuken waar, wie zin heeft, de gezelligheid kan opzoeken. Iedereen heeft zo zijn of haar eigen dagelijkse bezigheden. ‘Gezond eten en lekker veel naar buiten gaan vinden we belangrijk’, vertelt Notenbomer. ‘Maar een wijntje op zijn tijd mag natuurlijk ook’, grapt een bewoonster, ‘natuurlijk moet je rekening met elkaar houden, maar ik ervaar veel vrijheid. Het is gewoon een hele fijne sfeer’. Luijten die ondertussen vers aan het koken is zegt: ‘De deuren bij ons zijn ook altijd open, niks zit op slot’. Notenbomer is het hier mee eens: ‘De mensen gaan veel naar buiten, voor een dagelijkse boodschap of gewoon even lekker het dorp in. En er zijn natuurlijk ook activiteiten zoals de beweegjuf die af en toe langs komt, de stoelyoga, muziek en filmavonden. Bewoners hoeven zich niet te vervelen. Wij hebben ook een heerlijke tuin met kippen en een moestuin. De families van de bewoners beschikken ook over een sleutel’.


Grote stap


Toch is het nog steeds een grote stap om van woonsituatie te veranderen. Veel bewoners hebben voor het Gastenhuis gekozen op aandringen van de kinderen of omdat ze zichzelf niet goed meer kunnen redden. ‘Bij ons gaat het niet alleen om de zorg, maar echt om het wonen. Je verzorgt iemand zodat die dit optimaal kan ervaren’, vertelt een gepassioneerde werknemer. ‘Daar gaat het ook om, vertelt Notenbomer. ‘We zien graag dat ouderen een onderdeel van de samenleving blijven, dus dat mensen blijven doen wat ze nog kunnen doen en fijn vinden, want wat je niet gebruikt raak je kwijt’.


‘Wat enorm van belang is, is dat mensen er in een vroeg stadium bij zijn, raadt Luijten aan. ‘Mensen moeten nog wel cognitief kunnen wennen aan zo’n verandering. Helaas zien we vaak dat mensen toch pas in een te laat stadium van de ziekte komen informeren naar de mogelijkheden’. Het is duidelijk dat de bewoners een goede band hebben met het team en Klaas en Els, die wonen dan ook in de woning ernaast. Notenbomer: ‘Het heeft veel waarde dat wij er eigenlijk altijd zijn. Als een bewoner ergens iets van vindt, wordt dit gewoon aangegeven. We evalueren ook vaak met de families over de zorg en begeleiding van de bewoners en hoe zij dit ervaren’. Een bewoonster vertelt: ‘Maar we hebben niets te zeuren hoor. Ik ervaar hier geen gevoel van heimwee’.

UIT DE KRANT

Lees ook