Van Plein van de Hemelse Vrede naar de PI Lelystad

Gemeente Noordenveld

RODEN – Geert Willems is de luis in de pels van politiek Noordenveld. Hij bezoekt vrijwel elke politieke bijeenkomst en vormt zich vervolgens een eigen mening.

Veel verhalen gaan er over rond. Het leven in een gevangenis... in ons land. Zo maar wat teksten. Het is net een luxe hotel... en... Het zijn bijna allemaal “zwarten” die er zitten. De eerste opmerking wordt geuit door mensen die vinden dat gevangenen niet “in de watten gelegd moeten worden”. De tweede door mensen, die hun racistische vooroordelen bevestigd willen zien... Zaak dus het met eigen ogen nu eens zelf te bekijken. De kans kregen we op uitnodiging. De bekende vuurwerkhandelaar Henk Brink van Roderesch zit al weer geruime tijd in de gevangenis. Nu is ook nog huidkanker bij hem geconstateerd. Hij wou dolgraag, dat wij hem een opzochten. Wie zijn wij. De bekende projectontwikkelaar Sjors van der Heide. En ik... de bekende schrijver van deze colommen. Voor beiden was het nieuw. We hebben geen tot weinig contacten met mensen, die in de gevangenis zitten. We bewegen ons in geheel andere kringen. Toch wilden we het wel eens meemaken. Voor Sjors speelde bovendien, dat Henkie op het dieptepunt van zijn ziekte vanuit de gevangenis blijk gaf aan hem te denken. Hij wilde op deze manier wat terugdoen. Beiden hebben we een zwak voor Henk vanwege het feit, dat we hem al zo lang kennen. Voor Sjors was het een erekwestie. Toen ik hem het verzoek van Henkie een paar maand geleden overbracht, zegde hij direct toe. Toen ik er deze week op terugkwam, redeneerde hij: en man een man... een woord een woord. Zo trokken we zaterdagmorgen naar Lelystad. De Penitentiaire Inrichting ligt aan de westzijde van het stadje in het IJsselmeer. Het ziet er modern en compact uit. Het zou al een hele toer zijn er uit te breken. Er legaal binnenkomen, gaat ook maar zo niet. Jassen, tassen en portemonnees moesten we afgegeven. De Krant over de Man van het Jaar Sjors mocht voorlopig niet naar binnen. Kan wel een paar dagen duren, voor Henk het onder ogen krijgt. Benieuwd of Sjors er van de censuur mee door kan... Om in de zaal te komen moesten we door detectiepoorten die onheilspellend rinkelden, omdat ik een euro en een paar dubbeltjes in de zak had. Deuren gingen pas open, als de vorige goed afgesloten waren. We kwamen in een soort Bezoekzaal. Aan weerszijden eindeloze rijen bezoekers als wij. Daarnaast achter gewapend glas de boeven netjes op een rij, allen mannen en lelieblank van kleur... vrijwel allemaal... net als wij. Wij moesten helemaal achterin zijn. Daar kwam Henk uit een gat in de muur aangelopen... Sterk vermagerd, maar zo snel als zijn korte beentjes hem dragen konden. Blij dat ie ons zag. Nee hij kreeg verder niet veel bezoek. Een aardige rechter, die hem veroordeeld had. En hem was een mentor toe gewezen... De gemeenteraad Noordenveld had er kortgeleden nog een uitspraak over gedaan. Henk trof in zijn cel, toen nog in Veenhuizen, er een in de vorm van een hoogblonde vrouwelijke mentor. Wat dat betekende wilde Henk weten... Nou zei ze, ik treed namens u als mijn client op. Ik regel alles voor u. Als u vragen heeft stelt u ze aan mij. Henk wilde heel wat weten, vooral hoe het met zijn geld zat. Nergens wist ze antwoord op. Henk werd flauw. Dus ik heb met een spreekwoordelijk dom blondje te maken, stelde hij. Had ie beter niet kunnen doen. Gelijk werd ie afgevoerd naar de separeer. Die heeft een sjiek hotel niet. Zo was hij overgeplaatst. Wat doe je nou zoal dagelijks wilde Sjors weten. Ach zei Henk ik zit een beetje tussen de anderen in een grote zaal te ouwehoeren met de rest. Meer niet. Geen pretje zei Sjors, heb je je nu voorgenomen om hier niet weer terecht te komen. Nee, dit nooit meer, zei Henk, die dr als een ziek vogeltje bijzat. De handel in exotisch vuurwerk zal moeten wachten. Op andere avonturiers. Maar wie gaat er als Henk naar het Plein van de Hemelse Vrede in Peking om handel? Al weer dik 10 jaar geleden...  Wie spreekt er daar af met een leverancier, die een bord droeg met daarop de tekst: Henk Brink Roderesch. Henk is uniek. Nee op meelij zit ie niet te wachten. Hij liet ons als bewijs papieren van zijn advocaat zien. Hij had geld van justitie, dat in beslag genomen was terug gekregen. Een indrukwekkend bedrag. Zat ik daar in die bezoekersruimte ineens met twee miljonairs aan tafel... De een aan de goeie, de ander aan de verkeerde kant van de glazen afscheiding. Kort daarna moesten we alweer afscheid van Henk nemen. Hij verdween met het vooruitzicht nog een tijdje daar te moeten zitten. Met geld op de bank en kanker op de huid. Terug naar cel 17, afdeling A. Stuurt U lezer, hem een kaartje? Uit medemenselijkheid, net als wij... Sjors en ik konden de uitgang weer  opzoeken. Bij het passeren van de gedetineerden en hun bezoek hoorden we duidelijk... De Krant! Die is beroemd tot in de bajes aan toe. Kennelijk. Ach en ja. Henk Brink is ook maar een mens. Net als Sjors en ik. De reden dat we hem opzochten is medemenselijkheid... De nagepraate vooroordelen over de nor... waar ik mee begon... die kunnen zo de container in...

UIT DE KRANT