Vechtende supervrijwilliger in de schijnwerpers, tegen wil en dank

Afbeelding
actueel

Oeuvreprijs voor Rikus Sunderman uit Peize

PEIZE – ‘Naar dat soort organisatorische zaken heb ik verder geen omkijken. Dat regelt Rikus’. Aan het woord is Reint Jan Auwema, pal voor de eerste editie van de Red Bull Kop over Kop wedstrijd, die deze zomer voor het eerst in Roden werd gehouden. Auwema zegt het alsof het de normaalste zaak van de wereld is, en dat is het eigenlijk ook. Want of het nou gaat om het aanvragen van vergunningen, het uitzetten van routes, het regelen van motorbegeleiders of het maken en plaatsen van routebordjes, Rikus regelt dat wel. Dat is een gegeven, niet eens een vraag. Die Rikus Sunderman kreeg zaterdagavond de Ben Boers Oeuvreprijs overhandigd uit handen van Glen, de kleinzoon van wijlen Boers. Of dat terecht was? De vraag stellen, is hem ook beantwoorden. Ja dus. Volkomen terecht.

Sunderman was, als hij geweten had dat hij op een podium – voor een volle zaal- en letterlijk in de schijnwerpers kwam te staan, thuis gebleven. Dat is namelijk niets voor Rikus, al die aandacht. Is ook niet nodig, hij doet het immers graag. Vanzelfsprekend. Regelt Rikus wel. Zonder morren, heel graag zelfs. Wat veel mensen misschien niet weten, is dat Rikus tientallen jaren als voetbalscheidsrechter actief was. Pas later ging hij recreatief fietsen bij die club met die mooie naam: NOAD: vrije vertaald nooit opgeven, altijd doorgaan. Gaandeweg rolde hij in het bestuur. Ging hij dingen organiseren. En daar was – zo bleek al snel- Sunderman een kei in. Zelf fietste hij er ook lustig op los. Zo reed hij in 1999 Parijs – Brest, een tocht over 1200 kilometer, afgelegd in 67 uur. Hij fietste gewoon vier keer Groningen – Munster en ook Oslo –Trondheim was geen probleem voor Rikus. Langer is de ‘erelijst’ van evenementen waar hij bij betrokken was en is. Nooit op de voorgrond, maar vreselijk belangrijk. Hij werd bestuurslid van dus NOAD maar ook van Wielercomité Peize én van de Stichting Wielerpromotie Noord Nederland. Sunderman was nauw betrokken hij evenementen als de Jeugdtour in Assen, de Energiewachttour, Olympia’s Ronde, de Bikelife veldtoertocht, de Slag om Norg, de Drenthe 200 en de dus al eerder genoemde Red Bull Kop over Kop. Ooit zei z’n vrouw eens dat Rikus in het hoogseizoen- de periode dus waarin de meeste activiteiten plaatsvinden- zelden zijn eigen bed ziet. Altijd maar bezig dus. Niet voor zichzelf, maar voor een ander. De werkzaamheden ontgingen ook de Nederlandse Toer Fiets Unie niet. In 2009 werd hij uitgeroepen tot vrijwilliger van het jaar. Ook de Unie beoordeelde de werkzaamheden van Sunderman als onmisbaar.

Johan Wekema moest Rikus zaterdag overhalen maar eens mee te gaan naar de Pompstee. Als hij geweten had dat hij bekroond zou worden, was hij thuisgebleven. Rikus doet zijn werk niet voor waardering, niet voor een schouderklopje. Hij doet het omdat hij het leuk vindt. Sunderman vecht op dit moment tegen een ziekte. Dat is al lang geen geheim meer. Gezien de mentaliteit van de Peizer is die ziekte nog lang niet klaar met hem, zoals hij nog lang niet gemist kan worden. Privé niet, en niet voor met name de wielersport in de regio. Rikus Sunderman is onmisbaar. En onzichtbaar. Een man om te koesteren. Nooit opgeven, altijd doorfietsen Rikus!

UIT DE KRANT

Lees ook