Verlengd seizoen
Nieuws
Toen ik begon met het meedoen aan paddenstoelenexcursies hield het seizoen ergens in november op. Dat is ruim 17 jaar geleden. Soms gooide vrij strenge nachtvorst eerder roet in het eten. Dat kon al ergens in oktober zijn. Maar allengs is het seizoen steeds verder opgerekt, hetgeen vooral te maken heeft met het uitblijven van serieuze nachtvorst. Er is dit jaar wel een keertje een beetje vorst geweest, maar dat was niet van dien aard dat de schimmels er een dusdanige optater van kregen dat ze geen paddenstoelen meer voortbrachten.
Afgelopen vrijdag hebben we met de Paddenstoelenwerkgroep IVN Roden officieel een punt achter het seizoen gezet. Dat doen we op de traditionele Zwamdag waaraan een twintigtal mensen deelnam. Deze dag vangt steevast aan met een excursie, die dit keer plaatsvond in het Mensingebos. Bij deze gelegenheid kon ik de deelnemers er nog even op wijzen waar ’natuurbarbaren’ een mtb-route dwars door het bos, tussen de bomen door (het moet uitdagend zijn), willen creëren. In mijn gezelschap was er (uiteraard) niemand die daar ook maar een goed woord voor over had. Bedenk daarbij dat het gros van de medewerkers van Staatsbosbeheer daar ook niets voor voelt, maar een stel ’dienstkloppers’ heeft kennelijk van hogerhand opdracht gekregen daaraan medewerking te verlenen. Maar goed, wij waren er dit keer niet om daarover een uitgebreide discussie te voeren, maar om een feestelijk einde aan het seizoen te maken. Tijdens de korte ronde, vanaf V.V. Roden om het grote ven heen en terug, noteerden we toch nog tegen de 70 verschillende soorten zwammen.
Het mooie van de ruim 50 inventarisaties van dit jaar waaraan ik deelnam of zelf organiseerde is dat er altijd wel weer een nieuwe soort bijzit en soms zelfs meerdere. Ook deze keer en dat betrof de Slakkenkloofjeszwam, een onooglijk zwart plakje zwam dat op de (levende) stam van Beuken groeit. Wat hij daar doet is niet bekend, maar ergens moet hij van leven en dus zou je kunnen vermoeden dat hij parasiteert op algen of korstmossen die op de stam zijn gevestigd. Dat moet nog worden onderzocht. Ik denk dat ik dit jaar wel weer tegen de honderd nieuwe soorten heb mogen begroeten en dat houdt maar niet op, want jaarlijks worden er tussen de zestig en tachtig nieuwe in Nederland ontdekt. Na de ochtendsessie in het ’natuurreservaat’ Mensinge volgde na een verrukkelijke, vegetarische paddenstoelensoep de middagsessie waar, op een serieuze wijze, nog heel wat werd nagezwamd. Dat ging onder andere over het paddenstoelenboek waar ik (met hulp van anderen) druk mee bezig ben. Dat boek ziet hopelijk in juni het levenslicht en wordt ter gelegenheid van het 60-jarig jubileum van IVN Roden aan alle leden en donateurs gratis uitgereikt. Er zitten al heel wat maandjes werk in en het zal nog heel wat maandjes werk vergen voordat het klaar is.
Dat werk vindt nu van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat alleen nog maar plaats achter mijn computer waarbij ik overdag gelukkig af en toe nog wel wat afleiding beleef in het gluren naar vogeltjes. Aan een tussen twee takken gespannen touw heb ik daartoe netjes met meelwormen, pinda’s, zonnebloempitten en een soort kerstkrans met vogelversnaperingen gehangen. Elders hangt een kastje met een pot (vogel)pindakaas en op het terras onder de netjes met voer is een voorziening getroffen voor de minder acrobatische vogels zoals allerlei vinkachtigen, de Roodborst, Merel etc. Natuurlijk komen daar grote snoepers op af, zoals Houtduiven, Gaaien, Zwarte kraaien en een erkende plunderaar als de Eekhoorn. De laatste doet er alles aan om bij de netjes met voer te komen, soms hangend aan zijn achterpootjes om ze binnen te hengelen, maar (afkloppen) voorlopig zijn ze nog gespaard gebleven. Met zijn allen verorberen ze best veel voer, maar ik ga voor mijn conditie drie keer per week naar de mooiste, beste en meest complete sportschool (het Fitnesscentrum van Bert de Groot c.s. in de Kanaalstraat) en neem, indien nodig, de gelegenheid te baat om bij buurman Buiter vogelvoer in te slaan. Als voorbereiding op de jaarlijkse tuinvogeltelling van IVN Roden is dat voeren een pre, want dan weten alle vogels, groot en klein, waar iets te halen valt. Daarover volgende week meer.
Afgelopen vrijdag hebben we met de Paddenstoelenwerkgroep IVN Roden officieel een punt achter het seizoen gezet. Dat doen we op de traditionele Zwamdag waaraan een twintigtal mensen deelnam. Deze dag vangt steevast aan met een excursie, die dit keer plaatsvond in het Mensingebos. Bij deze gelegenheid kon ik de deelnemers er nog even op wijzen waar ’natuurbarbaren’ een mtb-route dwars door het bos, tussen de bomen door (het moet uitdagend zijn), willen creëren. In mijn gezelschap was er (uiteraard) niemand die daar ook maar een goed woord voor over had. Bedenk daarbij dat het gros van de medewerkers van Staatsbosbeheer daar ook niets voor voelt, maar een stel ’dienstkloppers’ heeft kennelijk van hogerhand opdracht gekregen daaraan medewerking te verlenen. Maar goed, wij waren er dit keer niet om daarover een uitgebreide discussie te voeren, maar om een feestelijk einde aan het seizoen te maken. Tijdens de korte ronde, vanaf V.V. Roden om het grote ven heen en terug, noteerden we toch nog tegen de 70 verschillende soorten zwammen.
Het mooie van de ruim 50 inventarisaties van dit jaar waaraan ik deelnam of zelf organiseerde is dat er altijd wel weer een nieuwe soort bijzit en soms zelfs meerdere. Ook deze keer en dat betrof de Slakkenkloofjeszwam, een onooglijk zwart plakje zwam dat op de (levende) stam van Beuken groeit. Wat hij daar doet is niet bekend, maar ergens moet hij van leven en dus zou je kunnen vermoeden dat hij parasiteert op algen of korstmossen die op de stam zijn gevestigd. Dat moet nog worden onderzocht. Ik denk dat ik dit jaar wel weer tegen de honderd nieuwe soorten heb mogen begroeten en dat houdt maar niet op, want jaarlijks worden er tussen de zestig en tachtig nieuwe in Nederland ontdekt. Na de ochtendsessie in het ’natuurreservaat’ Mensinge volgde na een verrukkelijke, vegetarische paddenstoelensoep de middagsessie waar, op een serieuze wijze, nog heel wat werd nagezwamd. Dat ging onder andere over het paddenstoelenboek waar ik (met hulp van anderen) druk mee bezig ben. Dat boek ziet hopelijk in juni het levenslicht en wordt ter gelegenheid van het 60-jarig jubileum van IVN Roden aan alle leden en donateurs gratis uitgereikt. Er zitten al heel wat maandjes werk in en het zal nog heel wat maandjes werk vergen voordat het klaar is.
Dat werk vindt nu van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat alleen nog maar plaats achter mijn computer waarbij ik overdag gelukkig af en toe nog wel wat afleiding beleef in het gluren naar vogeltjes. Aan een tussen twee takken gespannen touw heb ik daartoe netjes met meelwormen, pinda’s, zonnebloempitten en een soort kerstkrans met vogelversnaperingen gehangen. Elders hangt een kastje met een pot (vogel)pindakaas en op het terras onder de netjes met voer is een voorziening getroffen voor de minder acrobatische vogels zoals allerlei vinkachtigen, de Roodborst, Merel etc. Natuurlijk komen daar grote snoepers op af, zoals Houtduiven, Gaaien, Zwarte kraaien en een erkende plunderaar als de Eekhoorn. De laatste doet er alles aan om bij de netjes met voer te komen, soms hangend aan zijn achterpootjes om ze binnen te hengelen, maar (afkloppen) voorlopig zijn ze nog gespaard gebleven. Met zijn allen verorberen ze best veel voer, maar ik ga voor mijn conditie drie keer per week naar de mooiste, beste en meest complete sportschool (het Fitnesscentrum van Bert de Groot c.s. in de Kanaalstraat) en neem, indien nodig, de gelegenheid te baat om bij buurman Buiter vogelvoer in te slaan. Als voorbereiding op de jaarlijkse tuinvogeltelling van IVN Roden is dat voeren een pre, want dan weten alle vogels, groot en klein, waar iets te halen valt. Daarover volgende week meer.
