Verrassend

Afbeelding
Puur natuur

Afgelopen vrijdag bezocht ik met een journalist van de Krant één van de vier gebieden waar ik de broedvogels inventariseer. Dat het met de natuurkennis van de gemiddelde burger niet best is gesteld is bekend, maar vaak verbaas ik me er wel over dat men zelfs bepaalde vogels niet kent, waarvan ik verwacht dat iedereen ze wél kent. Niet dus. Een Fuut is bijvoorbeeld zo’n vogel. Maar nee, voor de verslaggeefster van de Krant was zelfs dit een onbekende vogel. Het was de aanleiding om met haar het veld in te gaan. Haar reportage vindt u elders in dit blad.

Van tevoren had ik haar al beloofd dat we die Fuut vast wel zouden tegenkomen. In het waterrijke gebied waar we waren is dat gewoon vaste prik. Daar vertoeven altijd wel enkele paartjes. Het was één van de vele soorten die we er tegenkwamen en bij vrijwel elke naam die ik noemde werd verrast gereageerd, want ook dat waren onbekende namen. Nou kun je dat wel verwachten bij soorten als de Bosrietzanger, Snor en de Sprinkhaanzanger. Dat zijn van die soorten die bij een breed publiek niet echt bekend zijn. We hadden het er nog over hoe enthousiast je kunt worden van de natuur en er je hobby (of werk) van maakt. Het is niet zo dat vroeger bij ons thuis de andere familieleden iets met natuur hadden. Het was hooguit leuk om in te verkeren, maar om je er in te verdiepen, nou nee. Uiteindelijk reageerde mijn metgezel erg enthousiast op de tocht en de zaken die werden gezien: ”Ik heb genoten. Nogmaals dank”. Behalve van de leuke vogeltjes was dat ook een gevolg van het gebied waar ze voor het eerst was. Om in dit voor het publiek niet toegankelijke terrein te komen moest wel een slenk worden overgestoken (foto), wat natuurlijk best een beetje spannend was. Overigens is het een been brekend terrein dat je liever links laat liggen.

Gezeur

In ’De Rijdende Rechter’ van 26 april jongsleden kwam een onderwerp aan bod waar ik met enige belangstelling naar heb gekeken. Het is trouwens een programma wat ik nog nooit eerder had gezien, maar nu toevallig in verzeild raakte. Tegenwoordig wordt je steeds vaker vooraf, middels korte impressies van wat komen gaat, ertoe verleid vooral te gaan kijken. Ik kreeg daarbij de indruk dat het vooral om burenruzies ging en dat heeft niet echt mijn interesse. Vandaar dat mr. Frank Visser voor mij een onbekende is, maar nu wel op de hoogte ben van de verrassende benadering van zijn opvolger mr. John Reid. Het programma ging over 40 elzen aan De Tamboer in Duiven waar alle bewoners van deze laan het unaniem over eens waren, ze moesten weg. Ze waren te hoog en gaven ontzettend veel overlast: blad, proppen, katjes, takken, stuifmeel en de duiven die erin zaten scheten de auto’s onder. Door de vogelpoep werd zelfs de autolak aangetast. En de vele ouderen die er woonden gleden er met hun rollators over uit. Bovendien kreeg men nog nauwelijks zonlicht in huis en de overlast werd het hele jaar door ondervonden. Wat een ellende!

Meester Reid wilde daarom van de gemeente horen waarom ze geen einde aan deze toestand maakte, die al 10 jaar duurde, en vanwege het algemene belang de bewoners niet tegemoet kwam door de elzen te kappen. De gemeente, vertegenwoordigd door wethouder Henk Nijland, bagatelliseerde de klachten enigszins en daarom werd door mr. Reid meerdere deskundigen gehoord die er iets over konden zeggen. Door de opstelling van Reid kreeg ik de indruk dat hij bij voorbaat een standpunt had ingenomen, maar dat bleek een verkeerde inschatting toen hij, bindend, uitspraak deed. Een verrassende, want de bewoners werden in het ongelijk gesteld. Op één boom na, die leed aan plakoksel, moesten de bomen blijven staan. De huizen stonden ver genoeg van de bomen, er was dus geen sprake van te weinig zonlicht. Alle huizen hadden een oprit waar een auto kon worden geparkeerd en je geen last had van duivenpoep. De elzen, de Alnus spaethii, staan bekend als een veilige boomsoort (weinig takbreuk). En men had slechts relatief korte tijd overlast van troep van de bomen. Kortom, men moest niet zeuren. Eén van de bewoners vond na de zitting dat de rechter meer medemenselijkheid had mogen tonen.

UIT DE KRANT

Lees ook