VV Roden is terug waar het hoort: in de tweede klasse
Want wat begon Roden goed aan de competitie. De geoliede machine van trainer De Jong was amper te stoppen en aanvankelijk leek slechts Zuidwolde een concurrent. Na de winter – of eigenlijk kort er voor- werd alles anders. Zuidwolde haakte wat af, Roden liet punten liggen en de ploegen uit Assen – FC en Asser Boys- dienden zich aan. Sterker nog: FC Assen bleek na de winterstop niet te stoppen en werd kampioen. Roden moest genoegen nemen met plek twee en van Zuidwolde werd verder niet veel meer vernomen. De nacompetitie werd het werkterrein van de zwartwitten. Na Leovardia wachtte Drachten. De eerste wedstrijd in Friesland eindigde zoals het begon: 0-0. En dus moest het vorige week zondag gebeuren aan de Norgerweg.
Roden – Drachten was een tumultueus duel. De thuisclub was vooral in de eerste helft de betere ploeg en kreeg voldoende kansen om meteen een veilige marge te pakken. Uiteindelijk moest de pas 15-jarige Robin van der Tuin er aan et pas komen om de ban te breken. En hoe! Vooral de manier waarop de jongeling, die mogelijk naar FC Groningen verkast, de bal aannam en afmaakte, verried grote klasse: 1-0. Vincent van Santen en Gert Westerhof kregen in het eerste bedrijf kansen om te scoren, zij slaagden daar echter niet in.
Meteen na de rust sloeg het noodlot toe. Het noodlot voor met name doelman Rutger Beuzenberg, dit seizoen toch heel vaak een meer dan betrouwbare sluitpost. Beuzenberg dacht een schot van Tariq Alazabe stijlvol te klemmen. Dacht, want de leren knikker viel hem uit de handen en belandde- op knullige wijze- via zijn lichaam in het doel. De ploegen stonden weer op gelijke hoogte: 1-1. Toen echter liet Roden zien dat het gegroeid is. Zeker in mentaal opzicht. De ploeg gooide er nog maar eens een schepje bovenop en aanvoerder Jos Darwinkel maakte vanuit een hoekschop de 2-1. Toen Van der Tuin vervolgens in vrije positie weer zo koel als een routinier bleef en de derde treffer maakte, leek de wedstrijd gespeeld. Leek, want ook de gasten- inmiddels met een man minder na een oerdomme rode kaart van de heetgebakerde Alazabe- toonden mentale veerkracht. Via Hessel Okke de Vries werd het pal voor tijd namelijk 3-2. En in de absolute slotfase van de wedstrijd leek het alsnog mis te gaan voor Roden, toen de scheidsrechter in eerste instantie ene strafschop toekende aan de bezoekers. Toen bemoeide grensrechter Oord- neutraal- zich er mee. Hij was van mening dat de overtreding buiten de zestienmeter gemaakt was, waarna de arbiter de bal er dus ook buiten legde. De toegekende vrije trap leverde niets op. Het was meteen het laatste wapenfeit van de wedstrijd: Roden was gepromoveerd.
Wietze de Jong leverde daarmee vakwerk, werk waar hij in het amateurvoetbal al langer om bekend staat. Na Heiko van den Berg, geen schot in de roos, bleek De Jong een openbaring. Hij bracht duidelijkheid, een duidelijke speelwijze en zorgde voor een prima sfeer. De Jong ligt bij iedereen goed. In paniek raakte hij nooit. Ook niet toen bleke dat drie speler de wedstrijd tegen Drachten zouden missen vanwege een geplande vakantie. Hij posteerde de teruggekeerde Maikel Kenter gewoon linksback. De Jong weet wat hij wil en lijkt de juiste man op de juiste plaats.
En nu? Nu moet Roden zich zien te handhaven in de tweede klasse. Voorwaar geen eenvoudige opgave. Maar met De Jong aan het roer en wellicht wat verbreding van de selectie moet handhaving in elk geval mogelijk zijn.
