‘Waar moeten al deze mensen heen?’
actueel
Gerard en Tineke maken zich zorgen, maar blijven positief
LEEK – Dienstencentrum de Schutse staat onder druk. Nu de groep Vlechter – waar onder andere Vredewold/De Schutse onder valt – buiten de aanbestedingsprocedure voor welzijnswerk in het Westerkwartier is gevallen, is ook de toekomst van De Schutse ongewis. Om een toekomst voor het dienstencentrum veilig te stellen, zijn medewerkers van De Schutse bezig met een ‘positieve campagne’. Het doel: laten zien waarom De Schutse zo belangrijk is en wat men gaat missen mocht De Schutse verdwijnen. Hoogste tijd voor een bezoekje aan Oldenoert 32 te Leek. In een kantoortje naast de balie, zitten Tineke Turksema en Gerard Kosse aan een tafel. 18 jaar geleden, op 1 juni 2000, begonnen de twee welzijnswerkers bij Dienstencentrum de Schutse. Er is een foto en een krantenartikel van hun aanstelling. Wanneer de twee het stukje weer onder ogen komen, beginnen ze te glimlachen. ‘Wat ben je veranderd’, plaagt het duo elkaar. Bijna twee decennia zijn Gerard en Tineke hier iedere dag te vinden. Ze moeten er daarom niet aan denken dat De Schutse straks zal verdwijnen. ‘Niet voor onszelf hoor’, verduidelijkt Gerard. ‘Wij zijn medewerkers van Vredewold, dus daar maken wij ons geen zorgen over. Het gaat om de mensen die hier regelmatig komen.’ Dat beaamt Tineke, die met een treffend voorbeeld komt van waarom De Schutse zo belangrijk is voor de mensen in Leek en omstreken. ‘Het afgelopen jaar alleen al hebben wij liefst zeshonderd mensen geholpen met hun belastingaangifte. Waar moeten zij straks heen, wanneer De Schutse komt te verdwijnen?’ Goed, zover is het gelukkig nog niet. Want ondanks dat de groep Vlechter geen rol zal betekenen in de aanbesteding, betekent dat niet dat De Schutse automatisch zal komen te verdwijnen. Dat is namelijk afhankelijk van wat de partij wil die de aanbesteding ‘wint’. ‘We gingen er vanuit dat we bij de laatste drie zouden zitten’, vertelt Tineke. ‘Toen we hoorden dat de groep Vechter afviel, waren we verbijsterd. Ik denk dat dát het goede woord is: verbijstering.’ Over de manier waarop de groep Vlechter afviel, hebben Gerard en Tineke hun bedenkingen. ‘We hebben het vermoeden dat er is gemeten met een dubbele maat’, zegt Gerard. ‘We hebben vragen over de objectiviteit.’ Dat is ook de reden dat de groep Vlechter nog naar de rechter stapt om de procedures aan te vechten. Deze rechtszaak staat op 11 september aanstaande gepland. Dat juridische geschil speelt echter op de achtergrond. Gerard en Tineke staan zogezegd met ‘hun voeten in de klei’. Zij zien wat de onzekerheid met de vrijwilligers en vaste bezoekers van De Schutse doet. ‘De vrijwilligers zijn niet terneergeslagen’, stelt Tineke. ‘Het zijn meer de mensen die hier diensten afnemen, die onzeker zijn. De vraag is waar zij terecht moeten, wanneer De Schutse verdwijnt. Een vergelijkbaar dienstencentrum in de buurt is er niet.’ Gerard: ‘Wij leveren hier alles. Naast ontmoeting, doen we vooral veel aan dienstverlening. De Stichtingen die zijn aangesloten bij De Schutse, hebben elkaar nodig. Neem nu het ouderenvervoer. Veel ritten worden geregeld via De Schutse. Als dat verdwijnt, verdwijnt het ouderenvervoer wellicht ook.’ Dagelijks komen er veel mensen over de vloer aan de Oldenoert. Het gaat dan niet alleen om de ouderen. Sinds 1 april zetelt SPiNN namelijk ook in De Schutse, waardoor er een leuke mix van leeftijden ontstaat in het gebouw. Honderden mensen per dag lopen de deur van De Schutse plat. Dit alles wordt gecoördineerd door zo’n vijfhonderd vrijwilligers. Kijkend naar de diensten die het centrum aanbiedt, dan zien we een brede variëteit aan activiteiten. Van het RepairCafé tot SeniorWeb en van bingomiddagen tot het Alzheimercafé. ‘Het voordeel’, zo stelt Tineke, ‘is de laagdrempeligheid.’ Ze vindt een instelling als deze niet te vergelijken met dorpshuizen zoals die in het Westerkwartier veel te vinden zijn. ‘Wij zijn een dorpshuis plus plus. De Schutse dient bijvoorbeeld ook als vraagbaak. Wanneer dat wegvalt, gaan veel mensen dit zeker missen. Waar moeten zij dan heen?’ De Schutse is al wel in gesprek met de overgebleven partijen voor de aanbesteding van het welzijnswerk. ‘We benaderen hen positief’, zegt Gerard. ‘We moeten laten zien dat we er toe doen, zodat ze niet om ons heen kunnen. Moddergooien en frustraties uiten over de gang van zaken heeft geen zin.’ Het positieve belichten dus. Is dat lastig, wanneer er zoveel onzekerheid is over het voortbestaan van het dienstencentrum? ‘Ik zou liegen als ik zei dat alles “gewoon” doorgaat’, zegt Gerard. ‘Je denkt er wel over na, maar ik moet zeggen dat ik nog steeds fluitend naar het werk ga. Dat heb ik altijd al gehad en zal niet veranderen.’ Dat beaamt Tineke van harte. ‘Als ik hier ben, dan is het goed. Het probleem is het plannen. Dat kun je nu nog maar een half jaar van tevoren doen, want je weet niet hoe de situatie na 1 januari 2019 is.’ Ze zullen het niet snel over zichzelf zeggen, maar Gerard en Tineke zijn zeer geliefd bij de gebruikers van De Schutse. Dat komt vooral door het feit dat zij wars zijn van een negen-tot-vijf instelling. Om vrijwilligers te activeren, moeten zij het goede voorbeeld geven en dat beseffen ze zich terdege. ‘Als je mensen wil activeren, moet je zelf ook extra werk verzetten. Wij hebben allebei een contract met 36 werkuren’, zegt Gerard, ‘maar daar komt aardig wat vrijwilligerswerk bij. Neem nu het Alzheimercafé wat ’s avonds plaatsvindt. Daar ben je dan ook bij aanwezig.’ Dat extra werk ervaren zij zeker niet als vervelend en is bovendien dé manier om andere vrijwilligers te motiveren. Momenteel zijn er nog drie partijen die strijden om de aanbesteding van het welzijnswerk in het Westerkwartier. Tot die tijd wacht De Schutse af, maar niet zonder zich te presenteren. Dat doen zij bijvoorbeeld op zaterdag 1 september, wanneer er een grote Open Dag gepland staat. De verschillende welzijnspartijen zijn uiteraard uitgenodigd, maar ook de plaatselijke politiek wordt uitgenodigd. Wat duidelijk is, is dat de aanstaande herindeling aardig wat verwarring teweeg heeft gebracht bij De Schutse. ‘Een herindeling was niet tegen te houden en ik denk dat het goed is’, zegt Gerard hierover. ‘Ik begrijp ook dat het lastig is om zo’n aanbestedingsverhaal dan in goede banen te leiden.’ Tineke vult aan: ‘De partij die de aanbesteding wint, zal zorgvuldig moeten kijken wat ze gaan doen met de verschillende organisaties. Daarbij moeten ze zich realiseren dat mensen zich niet alleen verbinden aan een organisatie, maar nog meer aan de mensen binnen die organisatie.’ Totdat er meer duidelijk is over de toekomst van De Schutse, gaat het werk aan de Oldenoert gewoon door. Tineke en Gerard blijven positief en staan – zoals altijd – klaar voor de mensen die naar De Schutse komen. Buiten poseert het duo, dat zo af en toe overkomt als een getrouwd stel, voor de foto. Op dezelfde manier als achttien jaar terug, toen zij bij hun aanstelling voor De Schutse stonden. Nu – 18 jaar later – is de toekomst onzeker. Bestaat De Schutse ook in 2019 nog? Het antwoord op die vraag is nog niet bekend. Maar Gerard en Tineke blijven lachen. Zoals altijd.
LEEK – Dienstencentrum de Schutse staat onder druk. Nu de groep Vlechter – waar onder andere Vredewold/De Schutse onder valt – buiten de aanbestedingsprocedure voor welzijnswerk in het Westerkwartier is gevallen, is ook de toekomst van De Schutse ongewis. Om een toekomst voor het dienstencentrum veilig te stellen, zijn medewerkers van De Schutse bezig met een ‘positieve campagne’. Het doel: laten zien waarom De Schutse zo belangrijk is en wat men gaat missen mocht De Schutse verdwijnen. Hoogste tijd voor een bezoekje aan Oldenoert 32 te Leek. In een kantoortje naast de balie, zitten Tineke Turksema en Gerard Kosse aan een tafel. 18 jaar geleden, op 1 juni 2000, begonnen de twee welzijnswerkers bij Dienstencentrum de Schutse. Er is een foto en een krantenartikel van hun aanstelling. Wanneer de twee het stukje weer onder ogen komen, beginnen ze te glimlachen. ‘Wat ben je veranderd’, plaagt het duo elkaar. Bijna twee decennia zijn Gerard en Tineke hier iedere dag te vinden. Ze moeten er daarom niet aan denken dat De Schutse straks zal verdwijnen. ‘Niet voor onszelf hoor’, verduidelijkt Gerard. ‘Wij zijn medewerkers van Vredewold, dus daar maken wij ons geen zorgen over. Het gaat om de mensen die hier regelmatig komen.’ Dat beaamt Tineke, die met een treffend voorbeeld komt van waarom De Schutse zo belangrijk is voor de mensen in Leek en omstreken. ‘Het afgelopen jaar alleen al hebben wij liefst zeshonderd mensen geholpen met hun belastingaangifte. Waar moeten zij straks heen, wanneer De Schutse komt te verdwijnen?’ Goed, zover is het gelukkig nog niet. Want ondanks dat de groep Vlechter geen rol zal betekenen in de aanbesteding, betekent dat niet dat De Schutse automatisch zal komen te verdwijnen. Dat is namelijk afhankelijk van wat de partij wil die de aanbesteding ‘wint’. ‘We gingen er vanuit dat we bij de laatste drie zouden zitten’, vertelt Tineke. ‘Toen we hoorden dat de groep Vechter afviel, waren we verbijsterd. Ik denk dat dát het goede woord is: verbijstering.’ Over de manier waarop de groep Vlechter afviel, hebben Gerard en Tineke hun bedenkingen. ‘We hebben het vermoeden dat er is gemeten met een dubbele maat’, zegt Gerard. ‘We hebben vragen over de objectiviteit.’ Dat is ook de reden dat de groep Vlechter nog naar de rechter stapt om de procedures aan te vechten. Deze rechtszaak staat op 11 september aanstaande gepland. Dat juridische geschil speelt echter op de achtergrond. Gerard en Tineke staan zogezegd met ‘hun voeten in de klei’. Zij zien wat de onzekerheid met de vrijwilligers en vaste bezoekers van De Schutse doet. ‘De vrijwilligers zijn niet terneergeslagen’, stelt Tineke. ‘Het zijn meer de mensen die hier diensten afnemen, die onzeker zijn. De vraag is waar zij terecht moeten, wanneer De Schutse verdwijnt. Een vergelijkbaar dienstencentrum in de buurt is er niet.’ Gerard: ‘Wij leveren hier alles. Naast ontmoeting, doen we vooral veel aan dienstverlening. De Stichtingen die zijn aangesloten bij De Schutse, hebben elkaar nodig. Neem nu het ouderenvervoer. Veel ritten worden geregeld via De Schutse. Als dat verdwijnt, verdwijnt het ouderenvervoer wellicht ook.’ Dagelijks komen er veel mensen over de vloer aan de Oldenoert. Het gaat dan niet alleen om de ouderen. Sinds 1 april zetelt SPiNN namelijk ook in De Schutse, waardoor er een leuke mix van leeftijden ontstaat in het gebouw. Honderden mensen per dag lopen de deur van De Schutse plat. Dit alles wordt gecoördineerd door zo’n vijfhonderd vrijwilligers. Kijkend naar de diensten die het centrum aanbiedt, dan zien we een brede variëteit aan activiteiten. Van het RepairCafé tot SeniorWeb en van bingomiddagen tot het Alzheimercafé. ‘Het voordeel’, zo stelt Tineke, ‘is de laagdrempeligheid.’ Ze vindt een instelling als deze niet te vergelijken met dorpshuizen zoals die in het Westerkwartier veel te vinden zijn. ‘Wij zijn een dorpshuis plus plus. De Schutse dient bijvoorbeeld ook als vraagbaak. Wanneer dat wegvalt, gaan veel mensen dit zeker missen. Waar moeten zij dan heen?’ De Schutse is al wel in gesprek met de overgebleven partijen voor de aanbesteding van het welzijnswerk. ‘We benaderen hen positief’, zegt Gerard. ‘We moeten laten zien dat we er toe doen, zodat ze niet om ons heen kunnen. Moddergooien en frustraties uiten over de gang van zaken heeft geen zin.’ Het positieve belichten dus. Is dat lastig, wanneer er zoveel onzekerheid is over het voortbestaan van het dienstencentrum? ‘Ik zou liegen als ik zei dat alles “gewoon” doorgaat’, zegt Gerard. ‘Je denkt er wel over na, maar ik moet zeggen dat ik nog steeds fluitend naar het werk ga. Dat heb ik altijd al gehad en zal niet veranderen.’ Dat beaamt Tineke van harte. ‘Als ik hier ben, dan is het goed. Het probleem is het plannen. Dat kun je nu nog maar een half jaar van tevoren doen, want je weet niet hoe de situatie na 1 januari 2019 is.’ Ze zullen het niet snel over zichzelf zeggen, maar Gerard en Tineke zijn zeer geliefd bij de gebruikers van De Schutse. Dat komt vooral door het feit dat zij wars zijn van een negen-tot-vijf instelling. Om vrijwilligers te activeren, moeten zij het goede voorbeeld geven en dat beseffen ze zich terdege. ‘Als je mensen wil activeren, moet je zelf ook extra werk verzetten. Wij hebben allebei een contract met 36 werkuren’, zegt Gerard, ‘maar daar komt aardig wat vrijwilligerswerk bij. Neem nu het Alzheimercafé wat ’s avonds plaatsvindt. Daar ben je dan ook bij aanwezig.’ Dat extra werk ervaren zij zeker niet als vervelend en is bovendien dé manier om andere vrijwilligers te motiveren. Momenteel zijn er nog drie partijen die strijden om de aanbesteding van het welzijnswerk in het Westerkwartier. Tot die tijd wacht De Schutse af, maar niet zonder zich te presenteren. Dat doen zij bijvoorbeeld op zaterdag 1 september, wanneer er een grote Open Dag gepland staat. De verschillende welzijnspartijen zijn uiteraard uitgenodigd, maar ook de plaatselijke politiek wordt uitgenodigd. Wat duidelijk is, is dat de aanstaande herindeling aardig wat verwarring teweeg heeft gebracht bij De Schutse. ‘Een herindeling was niet tegen te houden en ik denk dat het goed is’, zegt Gerard hierover. ‘Ik begrijp ook dat het lastig is om zo’n aanbestedingsverhaal dan in goede banen te leiden.’ Tineke vult aan: ‘De partij die de aanbesteding wint, zal zorgvuldig moeten kijken wat ze gaan doen met de verschillende organisaties. Daarbij moeten ze zich realiseren dat mensen zich niet alleen verbinden aan een organisatie, maar nog meer aan de mensen binnen die organisatie.’ Totdat er meer duidelijk is over de toekomst van De Schutse, gaat het werk aan de Oldenoert gewoon door. Tineke en Gerard blijven positief en staan – zoals altijd – klaar voor de mensen die naar De Schutse komen. Buiten poseert het duo, dat zo af en toe overkomt als een getrouwd stel, voor de foto. Op dezelfde manier als achttien jaar terug, toen zij bij hun aanstelling voor De Schutse stonden. Nu – 18 jaar later – is de toekomst onzeker. Bestaat De Schutse ook in 2019 nog? Het antwoord op die vraag is nog niet bekend. Maar Gerard en Tineke blijven lachen. Zoals altijd.