“Wat mijn ogen zien, willen mijn handen maken”
Kor Doewes: Creatief windmolenbouwer werd begaafd kunstschilder
NIEUW RODEN – Het grappige, uit roestvrijstalen buis geconstrueerde mannetje dat de rode brievenbus bij de woning van Kor Doewes aan de Poolswijk markeert, staat er nog steeds. En Kor zelf is ook nog dezelfde open en welbespraakte man van vijf jaar geleden toen we hem voor de Kleintje Cultuurrubriek interviewden. Vijf jaar ouder, 72, dat wel. Zijn collectie zelfgeschilderde (vooral) landschappen is ook beduidend groter geworden. Logisch, want Doewes’ liefde voor het schilderen – eerst in aquarel (‘voor mij te vlekkerig’), daarna in acryl (‘ook niet mijn stiel’) en nu al weer jaren in olieverf - is in die jaren beduidend toegenomen. “Olieverf is het helemaal voor mij,”vertelt hij. “Want zo’n schilderij heeft als de verf droog is exact dezelfde kleur zoals die uit de tube komt. En je kunt er heel precies mee werken. Dat past bij me.” Het zijn dezelfde woorden als hij vijf jaar geleden ook bezigde.
Kor Doewes woont bijna dertig jaar in Nieuw Roden en dat bevalt hem en zijn vrouw uitstekend. “Ik heb jarenlang als technicus bij Avebe in Veendam gewerkt en later bij het provinciaal zuiveringsbeheer in Leek, waarvoor we naar Nieuw Roden zijn verhuisd,” vertelt hij in vogelvlucht. “Van nature ben ik een technicus pur sang, het liefst knutsel ik, nog liever dan dat ik schilder. Maar die twee hobby’s zijn voor mij prima te combineren. In Veendam heb ik twee jaar lang aan een zelf ontworpen windmolen gewerkt om onze eigen energie op te wekken. Alles, van schetsplan tot vergunningenaanvraag tot de bouw heb ik in eigen beheer geconstrueerd. Dat blijft voor mij het hoogtepunt in mijn, als je dat zo noemen wilt, creatieve carrière. Zestien meter hoog was ie, ik haalde er zelfs landelijke publiciteit mee. Ik heb toen we in Nieuw Roden kwamen wonen even het plan gehad om ook hier zo’n windmolen te bouwen maar ik heb er uiteindelijk toch van afgezien. Te dicht bij de bebouwing en te veel administratieve rompslomp. De gemeente zat er ook niet op te wachten. Maar weet je, wat mijn ogen zien willen mijn handen maken,”erkent hij volmondig.
Schilderen bij de Teken en Schildergroep Roden (TSR) doet Doewes sedert een jaar of tien. “Dat werd aangewakkerd door bijna-buurman Ger Kuijlenburg, die mij destijds vroeg om als model te poseren bij een workshop portretschilderen die hij als docent organiseerde. Ook mijn buurmeisje was er als model voor gevraagd en toen ik moest wachten voordat ik aan de beurt zou komen, heb ik om de tijd te doden een stuk papier gepakt om haar te tekenen. En dat bleek volgens Ger, die ook nu nog mijn docent bij de Vrijdagmorgengroep van de tekenclub is, het geval. Hij adviseerde me om eens een paar lessen te volgen. Die zijn uitgegroeid tot nog steeds de vrijdagse gang naar het TSR-atelier,”vertelt hij droogjes. Thuis werkt hij bijna dagelijks in zijn eigen atelier aan de finishing touch van zijn creaties en zet hij nieuwe doeken op. De lijsten maakt Doewes ook zelf.
Het atelier van de TSR zit sinds kort in de voormalige school De Haven in de Kanaalstraat in Roden. Het pand wordt gedeeld met Verkuno, de vereniging van professionele kunstenaars in Noordenveld en de stichting Galerie. “We hebben gescheiden ‘appartementen’ maar ik zou – en ik denk met mij velen – een nauwe samenwerkring erg op prijs stellen,”zegt hij diplomatiek. De TSR heeft haar atelier sedert begin september al in gebruik; de gezamenlijke opening van het hele complex is voor 25 oktober gepland. Voor het inrichten van het TSR-gedeelte werd een beroep op de technische vaardigheden van Doewes gedaan. Dat deed hij met veel plezier. “We hebben nu een prachtige accommodatie. De schilderclub heeft meteen weer ledenaanwas gekregen nu de steile trappen naar het atelier aan de Jasmijnlaan niet meer beklommen hoeven te worden. Perfect!”
Tot half december kunt u schilderijen van Kor Doewes, vooral landschappen en stillevens - ‘want met abstract heb ik niets’ - in het kerkje van Roderwolde bewonderen.