‘We hopen dat andere mensen het op gaan pakken’

Billie Turf Tocht: nog twee edities

ZEVENHUIZEN – Aan alles komt een einde. Dus ook aan de Billie Turf Tocht (BTT). Het bestuur van Stichting Wandelsport Zevenhuizen stopt er na de tiende editie (in 2016 dus) mee. Definitief. Of de inmiddels razend populaire wandeltocht blijft bestaan is aan anderen. Aan mensen die de taken van Joop en Geppy Posthumus, Coby Kuiper en Lidy Buma over willen nemen. Voorlopig zijn die mensen nog niet gevonden. De wandelvierdaagse, die ook werd georganiseerd door de stichting, is overigens niet in gevaar, want daar hebben zich al nieuwe organisatoren voor gemeld. Voor de BTT ligt dat anders. Simpelweg omdat het organiseren een meer dan behoorlijke klus is.
Hoewel de organisatie zich op dit moment richt op de negende editie op 13 juni, gaan de gedachten van het bestuur nu al wel eens terug naar de eerste edities. Naar de bijzondere plekken en de bijzondere mensen. ‘Uitgangspunt was vooral plezier. Een dagje uit. Kijk, je kunt een wandeltocht tamelijk simpel houden. Over de geijkte paden gaan lopen. Is een fluitje van een cent. Wij hebben altijd meer gewild, zonder het de deelnemers op te dringen. En dus is er onderweg vertier. Muziek en cultuur bijvoorbeeld. En wandelaars die daar niet van houden, die lopen maar gewoon door. Niets moet. Ja, we zijn een wandeltocht plus. Zo zou je het kunnen omschrijven. En we hebben de lat vanaf de eerste editie tamelijk hoog gelegd. En elke keer weer zochten we een uitdaging om de voorgaande editie te overtreffen.’
In die missie slaagde het bestuur- tot voor kort ook met Jan Willem Pieter Slotema- meer dan uitstekend. Zo werd bijvoorbeeld het Holmerpad na jaren weer eens opengesteld. Was er een wandeling door boerenschuren, over boerenerven. Werd de plek van uitvinder Eedse Jagersma aangedaan en werd de strijd aangegaan met zogenaamde onwelwillende boeren. ‘Het ging ons altijd om de uitdaging. Die lag soms bijvoorbeeld in het overtuigen van een boer om zijn terrein open te stellen voor deelnemers. Dan hoorden we al dat een boer dit absoluut niet wilde. En hoe meer we dit soort geluiden hoorden, hoe meer drive we kregen het toch voor elkaar te krijgen. We hebben bruggetjes over sloten gemaakt. Bomen gekapt, gesnoeid. Om de wandelaars iets moois te geven. Wandelen is toch al een manier om te zien hoe mooi je eigen omgeving is. Je ziet alles in een ander perspectief. De ‘vreemde’ paden, het entertainment onderweg en de sfeer maken de BTT tot wat het nu is. Vriendelijkheid bijvoorbeeld, is ook iets waar we enorm aan hechten. Het kan niet zo zijn dat onze vrijwilligers chagrijnig zijn. Dat mag gewoon niet. Gelukkig hebben we vrijwel nooit klachten gekregen. Onze organisatie wordt niet zelden vlekkeloos genoemd. En daar zijn we samen ongelooflijk trots op.’
De organisatie is –zo zeggen de bestuursleden- een hels karwei. ‘Je bent er echt het hele jaar mee bezig en omdat we de lat zo hoog leggen zit er ontzettend veel tijd in. We hebben allemaal onze eigen ingangen en samen zijn we tamelijk compleet. Toen we begonnen was het bestuur groter en vergaderden we vaker. Veel vaker. Nu niet meer. We weten precies van elkaar wat we willen en wie wat doet. Dat werkt echt ongelooflijk prettig. De hoeveelheid werk is groot, we zijn gelukkig minder tijd kwijt aan vergaderen. Vanwege de factor tijd staan mensen niet te trappelen van ongeduld om onze taken over te nemen. Wij vinden het straks na tien jaar echter wel goed. Het is voldoende zo. We kiezen bewust voor dit moment om het bekend te maken. Want uiteraard hopen we van ganser harte dat er mensen zijn die het op gaan pakken. Het zou in dat kader leuk zijn als dat voor de tiende editie een feit was. Kunnen ze namelijk meedraaien in de organisatie. En bovendien: we stoppen dan wel als bestuur, we willen uiteraard eventuele nieuwe mensen met raad en daad bijstaan. Want de BTT zit in ons hart.’
Maar eerst wacht nog editie negen. Dit keer is het thema ‘Grenzeloos Genieten’. ‘Bijzonder is dat we het inschrijfgeld verlaagd hebben van zeven naar vijf euro. Niet bijzonder zijn de afstanden die gelopen kunnen worden, want dat zijn de traditionele: 15, 25 of 40 kilometer. ‘Ook niet nieuw is dat we de tocht hebben gekoppeld aan ‘Spieren voor Spieren’. Vorig jaar konden we 1750 euro aanbieden. De route? Die gaat dit jaar langs de grens(palen) van Groningen, Friesland en Drenthe. Oude, vervallen wandelpaden zijn voor een dag weer in ere hersteld en op verschillende plaatsen kan men worden geïnformeerd over wetenswaardigheden van vroeger en nu over dit grensgebied. Ook dat is inmiddels iets dat echt bij de BTT hoort: het boekje met informatie. Ook dat is iets bijzonders.’
Start en finish van de negende Billie Turf Tocht is bij het Hervormd Verenigingsgebouw in Zevenhuizen. De starttijden zijn als volgt: 40 kilometer: 07.30 – 08.15 uur, 25 kilometer: 08.30 uur- 09.15 uur en 15 kilometer: 10.00 uur – 11.00 uur. Inschrijven en informatie via www.billieturftocht.nl of op 13 juni bij de start. Want dat kan uiteraard ook, zoals altijd.

Kogelgaten, grenspaal, oorlogsverhaal
Mensen die de 40 en 25 kilometer gaan wandelen, doen Allardsoog aan. Het terrein van Hans en Klaartje van Wijk om precies te zijn. Zij wonen op een boerderij met een rijke historie waar nog steeds oude munten in de grond worden gevonden. Die munten zullen tijdens de BTT tentoongesteld worden. Bijzonder op het terrein van Hans en Klaartje is ook de grenspaal. Grenspaal 24. Een stille getuige van de gebeurtenissen in april 1945. ‘Toen bevochten de Canadezen en Duitsers elkaar bij deze grenspaal’, weet Posthumus. ‘De grenspaal is wel gerenoveerd, maar volgens mij zitten de kogelgaten er nog in.’ Op een vroege zondagavond begin april 1945 aan het eind van de Tweede Wereldoorlog reed een gevechtswagen van het Canadees leger voorbij de woning van de familie De Vries met als opdracht de arrestatie van een NSB-boer in de even verderop gelegen Weazeplaats, ook wel Fryske Hiem genoemd. De tank werd begeleid door een lid van de Ondergrondse, Popke Blauw. Op kleine afstand van de boerderij aangekomen, maakten de Canadezen gebaren dat de omstanders ruim baan moesten maken. Wat volgde was een kogelregen die over de boerderij en de omgeving terechtkwam. Na de waarschuwingsschoten kwamen de landwachter en zijn vouw naar buiten met een wit laken aan een stok. De NSB-boer werd gevangen genomen en later op de avond in de gevechtswagen afgevoerd. De kogelgaten in grenspaal 24 zijn nog steeds een stille getuige van de gebeurtenissen in april 1945. Tijdens de BTT gaan de wandelaars dat met eigen ogen zien.