‘We kunnen niet eens fatsoenlijk afscheid nemen. Dat is wrang’

Afbeelding
actueel

Boegbeelden Zomerbad Peize Betsy en Jeannette aan de kant gezet


PEIZE/NORG – Teleurgesteld en verdrietig. En een beetje boos ook best wel. Dat is hoe de badjuffen Betsy de Vries en Jeanette Radstaak zich op dit moment voelen. Al bijna 20 jaar draaien de dames het Zomerbad in Peize. Vol overgave. Dit jaar bestaat het bad vijftig jaar. Op de achtergrond werkten ze al vol aan de voorbereiding voor een groot feest. Jeannette moet nog een jaartje werken tot haar pensioengerechtigde leeftijd, Betsy nog twee. Zover zal het niet komen. Door het bestuur is hen medegedeeld dat ze niet weer hoeven te komen. Het Zomerbad Peize maakt niet langer gebruik van hun diensten. “De contracten worden niet verlengd. ‘We gaan niet verder’, kwam het bestuur ons in december vertellen. Een reden wilden ze niet geven. ‘Die houden we voor onszelf’, luidde de mededeling. Dat doet zeer. We hebben ons altijd voor honderd procent ingezet.”


De emoties lopen hoog op aan de keukentafel van Jeannette Radstaak en Betsy de Vries in Norg. Waar Betsy nu en dan moeite heeft haar tranen te bedwingen, ontvlamt Jeannette op sommige momenten in woede. De manier waarop is wat haar zo stoort. Terug naar 2002. Betsy en Jeannette werkten bij de voor de zwembaden Leemdobben en Lemferdinge in de gemeente Tynaarlo. Betsy: “Ik werd gebeld door de toenmalig voorzitter van het Zomerbad, Gert Visser. Of ik misschien een middag het bad in Peize wilde draaien. Hij kreeg de bezetting niet rond. Dat deed ik. Ik was onder de indruk. Zo netjes was alles geregeld in Peize, de schoenen keurig op een rij, tasjes erachter. Alsof je in de tijd teruggaat, dat gevoel. Leemdobben en Lemferdinge zijn grote baden, niet te vergelijken met het Zomerbad. Het seizoen erop vroeg Gert of ik er misschien wilde werken. Dat aanbod nam ik aan. Jeannette volgde snel. Vanaf het allereerste beging voelden we ons als een vis in het water.” Jeannette: “De sfeer is relaxed en gemoedelijk, geen geklier. In de andere baden waren we meer politieagent. Grote groepen tegenover elkaar, brandjes blussen. Dat heb je in Peize niet. We hadden regels en daar werd naar geluisterd.” Jeannette en Betsy waren samen verantwoordelijk voor het reilen en zeilen van het hele bad. Achttien jaar lang. “Het bestuur heeft ons altijd alle ruimte gegeven. Als we hulp nodig hadden, moesten we maar aan de bel trekken. We zagen het als ons eigen bedrijfje. Keken nooit op de klok.”


Molenduinbad


Het was november van 2019 toen Betsy en Jeannette naar het zwembad moesten komen. De samenwerking met het Molenduinbad in Norg zou verder uitgebreid worden, werd hen verteld. “Het zou kunnen dat we in dienst van het Molenduinbad komen, vertelde de voorzitter Wim Stroetinga. Ook zei hij dat de move alleen financiële gevolgen zou hebben voor het Zomerbad. Wel uitten ze de zorg: wat als jullie er alle twee mee stoppen? Logisch, dat begrijpen we. We waren met z’n tweeën leading op de werkvloer. We hebben gezegd dat we dat nooit tegelijk opstappen. Sinds de komst van het nieuwe bestuur is er een hoop veranderd. We werden niet meer betrokken bij beslissingen. Een voorbeeld: In 2018 werd ons verteld dat we geen zwemlessen meer hoefden te geven. Die gaan naar Norg, luidde de mededeling. We hadden honderd leskinderen per seizoen. We gaven alles: van  het zwem ABC tot snorkelen en survivallessen. En voelden we dat leerlingen nog een beetje te kort kwamen voor het diploma, gaven we ze extra lessen in onze eigen tijd zodat ze het toch nog zouden redden. En dat de lessen naar Norg gingen, snappen we. Maar het is de manier waarop. Waarom niet even overleg: ‘dit zijn de plannen, misschien iets voor jullie om te begeleiden?’ Er werd helemaal niets overlegd. Toen bekroop ons het gevoel: o jee, we moeten nog een paar jaar, straks gooien ze ons eruit.”


Met veel liefde kijken Betsy en Jeannette terug op hun tijd bij het Zomerbad. Ze waren vergroeid met inwoners van Peize en met de klanten van het bad. Peize is een hecht en betrokken dorp, vinden ze. “Met een gemakkelijke en enthousiaste bevolking. Er was eens ingebroken bij het bad. Onmiddellijk kregen we uit iedere hoek de vraag of we hulp nodig hadden. Ook een mooi voorbeeld zijn de afdekkleden om de banen warm te houden. Vijftigduizend euro kostte dat. De gemeente wilde wel wat bijleggen, maar we moesten zelf ook een deel voor onze rekening nemen. Wat er toen gebeurde is ongelofelijk. Het hele dorp kwam in actie. Er werden Facebook-challenges georganiseerd. Uiteindelijk is er bijna 35.000 euro bij elkaar gebracht. Het vijftig jarig bestaan moest een groot feest worden. Voor de inwoners van Peize en voor de vrijwilligers. We waren al volop bezig met de voorbereidingen, hebben oude foto’s opgezocht. Maar helaas. Zover komt het niet. We zijn er niet bij. We kunnen niet eens fatsoenlijk afscheid nemen. Dat is wrang.”


Op social media wemelt het van de reacties naar aanleiding van het plotselinge vertrek van de dames. Ongeloof en woede over de manier waarop de badjuffen van Peize aan de kant zijn gezet. Zelfs burgemeester Klaas Smid wordt via Twitter aangesproken op de gebeurtenis. Hij moet zich er als burgervader mee bemoeien, vindt de Twitteraar. Jeannette: “Al twee jaar voel ik me tegen de muur gezet. Nu hebben ze ons erdoorheen getrapt. Ondanks het niet prettige gevoel wilden we toch door. We zitten er niet voor het bestuur maar voor de mensen. Wim Stroetinga was voor ons altijd een fijne man. Geen kwaad woord over hem. Hij kan alleen geen vuist maken. Laat zich overrulen door anderen. Ik ben bang dat we met dit bestuur over een paar jaar geen zwembad meer hebben in Peize. De bodem moet nodig gecoat worden, de speeltoestellen hebben ze weggehaald, die zijn nog steeds niet terug. Een zwembad is ook een ontmoetingsplek, een chillplek voor de jeugd. Speeltoestellen horen daar bij. We gaan het zien.”


Wat Betsy en Jeannette beslist niet willen is natrappen. Hoe zuur ook, het is wat het is. Ook voelen ze geen enkel wrok tegenover het Molenduinbad. Zij kunnen er niets aan doen, zeggen ze beide. “We willen niet schoppen. Daar hebben we niets aan. En komt er een nieuw bestuur, zijn we de eerste die terug zijn. Maar of het zover komt? Ik denk het niet”, zegt Betsy die Peize momenteel even niet opzoekt. “Je wordt er zoveel op aangesproken, al die emoties die bovenkomen, dat kan ik nu niet aan.” Dat beide dames de toezegging  hebben gekregen om tot hun pensioen te mogen blijven werken bij het Zomerbad, daar lijkt het bestuur geen boodschap te hebben. Een regeling is er niet. Van seizoenswerkers kun je kennelijk zo af. Ook na 18 jaar.


Reactie voorzitter Zomerbad Wim Stroetinga:


Voorzitter Wim Stroetinga wil inhoudelijk niet op de zaak ingaan. Wel zegt hij dat er  teveel is gebeurd om verder te gaan met de dames. “Als bestuur gaan wij niet in op personele aangelegenheden. We hebben besloten om de dames geen nieuwe aanstelling te geven. Er zijn dingen gebeurd dat verdere samenwerking niet mogelijk maakt. We hebben ze aangeboden om op een waardige manier afscheid te nemen van de vrijwilligers van het Zomerbad. Daar is nog niet op gereageerd. Wat ik ook wil zeggen is dat iedereen op hetzelfde moment is geïnformeerd. Ook het personeel is direct op de hoogte gesteld van de ontwikkelingen. Dat hebben we gedaan om ruis te voorkomen. Sinds kort zijn we de samenwerking aangegaan met het Molenduinbad in Norg. Zij verzorgen ook de zwemlessen. Als het in de zomer slecht weer is kunnen kinderen toch de zwemlessen blijven volgen, dat is het idee erachter. De lessen vallen onder verantwoordelijkheid van Norg, net als het gediplomeerd personeel bij het Zomerbad, daar zorgt het Molenduinbad voor. De leiding van het Zomerbad blijft bij het bestuur in Peize. Voor de zwemmers verandert er niets. De openingstijden blijven hetzelfde, de tarieven ook. We zetten in op een toekomstbestendig zwembad. We zijn al van het gas af, we proberen met de aanleg van zonnepanelenweide ook van de elektriciteit af te komen. Hoe ik er tegenaan kijk dat de dames niet aanwezig zijn bij het 50-jarig bestaan van het bad? Ze mogen er zeker bij zijn. Maar niet als personeel. Dat soort dingen moet je scheiden.”

UIT DE KRANT