‘We proberen de lat steeds wat hoger te leggen’
actueel
‘Eerst Oefenen, Dan Spelen’ bestaat zeventig jaar
NIEUW RODEN – E.O.D.S bestaat zeventig jaar. Eerst Oefenen, Dan Spelen; zo gaat dat al zeventig jaar. Doorsnee is de vereniging niet. Bepaald niet zelfs. Goed is de club zeker wel. Het investeert in kwaliteit en weet dat ook te bieden. Het is bij E.O.D.S. altijd net even meer. Net weer even anders. Een mooier decor en een betere en betaalde regisseur. ‘Nee hoor, we willen ons zelf helemaal niet op de borst kloppen. Integendeel. Wel durven we te stellen dat we boven het gemiddelde uitsteken. We hechten wel aan kwaliteit en aan beter worden. Aan onderscheidend zijn. En dat zit ‘m soms in kleine dingen, zegt voorzitter Pierre Berghuis.
Berghuis laat zich bijstaan door Willie van der Kaap en Herman Kedde. Willie is een icoon van de club. Al 43 jaar is ze secretaris en ondertussen geldt ze met 71 lentes als oudste speler. Kedde is maar kort lid. Iemand gaf drie jaar geleden een rol terug, Kedde viel in en is sinds dat jaar gegrepen door het toneelvirus. Kedde doet meer, want vanwege het jubileum is hij bezig met het maken van een korte film over de vereniging. De film zal voor de vier komende voorstellingen getoond worden en toont het proces vanaf de eerste bijeenkomst tot de uitvoering van het stuk ‘De Nonnen van Navarone’. ‘Mensen onderschatten dat proces wel eens. Met de film wil ik laten zien dat toneelspelen meer is dan het leren van teksten alleen. In de film heb ik bovendien wat historisch materiaal verwerkt, al is daar niet heel veel van. Pas vanaf 1974 is echt wat bewaard gebleven’, zegt Kedde. E.O.D.S. werd opgericht in 1946, een jaar na de oorlog dus. Vanaf die tijd is het een niet meer weg te denken club. ‘Toch is het verschil met toen groot’, zegt Willie. ‘We speelden vroeger één voorstelling. De generale repetitie deden we voor kinderen van de basisschool en als het stuk dat niet toeliet voor bejaarden. Nu spelen we vier keer en is er meer dan alleen het toneelstuk. Het is breder geworden en kwalitatief zijn we aanmerkelijk beter geworden. We hebben 22 leden en die leden nemen met middelmaat geen genoegen. Neem alleen het decor. De tekeningen, van een Kitty van Wijk en Marijke Berghuis, zijn alleen al zo onderscheidend en bieden zoveel meer. Verder hebben we een betaalde regisseur in de persoon van Gonda Jonker. Ze past perfect bij ons. Even leek het er op dat ze zou stoppen, gelukkig is ze er nog steeds. Gonda is meer dan regisseur. Ze denkt mee, komt met kledingadvies en is net als ons iemand die de lat steeds wat hoger legt. En wee je gebeente als je de tekst niet kent. Dan hoor je die stem van Gonda hier wel ‘donderen’ hoor. Ze is kritisch, zoals we dat allemaal wel zijn. Is iets niet goed, dan wordt dat gezegd. En toch zijn we vooral heel hecht. Doen we alles samen. Dat gevoel gaat verder dan toneel. Ook bij tegenslag zoeken we elkaar op. Ook dat is de charme. Het samen zijn en het samen delen van leuke en minder leuke dingen.’ Herman knikt, voorzitter Berghuis ook. In de duivenmelker – zijn andere passie- heeft de vereniging een ambitieuze voorzitter. ‘Ik werd gevraagd om als souffleur te dienen en een keer langs te komen, ik vertrok met een rol in een toneelstuk en ben sinds enige jaren preses. Ik ben geen voorzitter die alleen op de winkel wil passen. Onze club op een hoger niveau proberen te krijgen, dat is iets wat ik wil. En dat lukt hoor. Met het decor, met een betaalde regisseur en ook met het feit dat we behalve de erkende kluchten en blijspelen ook serieuze stukken kunnen brengen. We zijn veelzijdig en mensen waarderen dat. Anders kan ik niet verklaren dat we vier avonden uitverkocht zijn. En: we maken het ons zelf niet gemakkelijk. Zijn we ziekenhuisbedden nodig, dan komen die. Dan nemen we met gewone bedden geen genoegen. We bieden verschillende soorten muziek na afloop. We maken écht werk van het decor. Allemaal zaken die ons onderscheiden van een gemiddelde toneelvereniging. Dat is niet arrogant, dat is gewoon zo.’
In het kader van de verjaardag, gingen de leden onlangs met elkaar op stap. Naar de Winsinghhof om precies te zijn. ‘Perfect geregeld. Heerlijk eten gecombineerd met toneel van ’t Aol Volk. Mensen leggen daar doorgaans 25 euro voor neer. Wij zijn geschrokken. De souffleur was vrijwel constant aan het woord. Mensen kenden de tekst niet eens. Ik kan je melden dat wij wel een souffleur hebben, maar er zelden gebruik van maken. Het kennen van de tekst is voor ons iets vanzelfsprekends. Bij ons zit de souffleur ook niet in een ‘bakje’ bij het podium. Dat is overbodig.’
E.O.D.S. staat vier keer op de planken: vrijdag 20, zaterdag 21, vrijdag 27 en zaterdag 28 januari. Mensen die een kaartje willen, moeten hopen dat iemand anders niet kan en zijn of haar kaartje inlevert bij het dorpshuis. ‘Donateurs staan in de rij voor kaartjes. Zo’n 450 mensen zien ons spelen, gevolgd door muziek. Dit jaar hebben we de eerste vrijdag geen muziek. Er zijn mensen die dat beslist niet willen. Ideaal speelt na de eerste voorstelling op zaterdag, vrijdag de 27e zorgt Deddy en de Mama’s voor de muziek en de afsluitende voorstelling op 28 januari wordt gevolgd door muziek van een DJ. Zo bedienen we elke doelgroep. Je ziet bijvoorbeeld dat de wat jongere bezoekers op de laatste zaterdag komen. Met de DJ dus. Ook daar houden we rekening mee’, zegt Berghuis.
Met de toekomst van de vereniging zit het goed. ‘Ook daar hebben we veel aandacht aan besteed de laatste jaren. We hebben een mooie mix wat betreft de leeftijd van de spelers. Er is een groep twintigers – dat zorgt ook voor een jonger publiek- wat dertigers, een vijftiger en wat oudere, ervaren spelers. De continuïteit is gewaarborgd. Overigens varen we wel bij de ontwikkeling van bijvoorbeeld Roderveld, en eerder de Vijfde Verloting. En nee, drang om naar een grotere zaal te gaan, hebben we niet. We horen bij het dorpshuis, we voelen ons hier thuis, zoals de leden van het allereerste uur zich waarschijnlijk thuis voelden bij Café Liewes (nu de Chinees), want daar werd onze vereniging geboren.’
Pierre, Willie en Herman kunnen uren praten over hun club. Met passie en liefde. E.O.D.S. is niet zomaar een clubje. Wil niet doorsnee zijn en is dat ook niet. Al zeventig jaar niet.
NIEUW RODEN – E.O.D.S bestaat zeventig jaar. Eerst Oefenen, Dan Spelen; zo gaat dat al zeventig jaar. Doorsnee is de vereniging niet. Bepaald niet zelfs. Goed is de club zeker wel. Het investeert in kwaliteit en weet dat ook te bieden. Het is bij E.O.D.S. altijd net even meer. Net weer even anders. Een mooier decor en een betere en betaalde regisseur. ‘Nee hoor, we willen ons zelf helemaal niet op de borst kloppen. Integendeel. Wel durven we te stellen dat we boven het gemiddelde uitsteken. We hechten wel aan kwaliteit en aan beter worden. Aan onderscheidend zijn. En dat zit ‘m soms in kleine dingen, zegt voorzitter Pierre Berghuis.
Berghuis laat zich bijstaan door Willie van der Kaap en Herman Kedde. Willie is een icoon van de club. Al 43 jaar is ze secretaris en ondertussen geldt ze met 71 lentes als oudste speler. Kedde is maar kort lid. Iemand gaf drie jaar geleden een rol terug, Kedde viel in en is sinds dat jaar gegrepen door het toneelvirus. Kedde doet meer, want vanwege het jubileum is hij bezig met het maken van een korte film over de vereniging. De film zal voor de vier komende voorstellingen getoond worden en toont het proces vanaf de eerste bijeenkomst tot de uitvoering van het stuk ‘De Nonnen van Navarone’. ‘Mensen onderschatten dat proces wel eens. Met de film wil ik laten zien dat toneelspelen meer is dan het leren van teksten alleen. In de film heb ik bovendien wat historisch materiaal verwerkt, al is daar niet heel veel van. Pas vanaf 1974 is echt wat bewaard gebleven’, zegt Kedde. E.O.D.S. werd opgericht in 1946, een jaar na de oorlog dus. Vanaf die tijd is het een niet meer weg te denken club. ‘Toch is het verschil met toen groot’, zegt Willie. ‘We speelden vroeger één voorstelling. De generale repetitie deden we voor kinderen van de basisschool en als het stuk dat niet toeliet voor bejaarden. Nu spelen we vier keer en is er meer dan alleen het toneelstuk. Het is breder geworden en kwalitatief zijn we aanmerkelijk beter geworden. We hebben 22 leden en die leden nemen met middelmaat geen genoegen. Neem alleen het decor. De tekeningen, van een Kitty van Wijk en Marijke Berghuis, zijn alleen al zo onderscheidend en bieden zoveel meer. Verder hebben we een betaalde regisseur in de persoon van Gonda Jonker. Ze past perfect bij ons. Even leek het er op dat ze zou stoppen, gelukkig is ze er nog steeds. Gonda is meer dan regisseur. Ze denkt mee, komt met kledingadvies en is net als ons iemand die de lat steeds wat hoger legt. En wee je gebeente als je de tekst niet kent. Dan hoor je die stem van Gonda hier wel ‘donderen’ hoor. Ze is kritisch, zoals we dat allemaal wel zijn. Is iets niet goed, dan wordt dat gezegd. En toch zijn we vooral heel hecht. Doen we alles samen. Dat gevoel gaat verder dan toneel. Ook bij tegenslag zoeken we elkaar op. Ook dat is de charme. Het samen zijn en het samen delen van leuke en minder leuke dingen.’ Herman knikt, voorzitter Berghuis ook. In de duivenmelker – zijn andere passie- heeft de vereniging een ambitieuze voorzitter. ‘Ik werd gevraagd om als souffleur te dienen en een keer langs te komen, ik vertrok met een rol in een toneelstuk en ben sinds enige jaren preses. Ik ben geen voorzitter die alleen op de winkel wil passen. Onze club op een hoger niveau proberen te krijgen, dat is iets wat ik wil. En dat lukt hoor. Met het decor, met een betaalde regisseur en ook met het feit dat we behalve de erkende kluchten en blijspelen ook serieuze stukken kunnen brengen. We zijn veelzijdig en mensen waarderen dat. Anders kan ik niet verklaren dat we vier avonden uitverkocht zijn. En: we maken het ons zelf niet gemakkelijk. Zijn we ziekenhuisbedden nodig, dan komen die. Dan nemen we met gewone bedden geen genoegen. We bieden verschillende soorten muziek na afloop. We maken écht werk van het decor. Allemaal zaken die ons onderscheiden van een gemiddelde toneelvereniging. Dat is niet arrogant, dat is gewoon zo.’
In het kader van de verjaardag, gingen de leden onlangs met elkaar op stap. Naar de Winsinghhof om precies te zijn. ‘Perfect geregeld. Heerlijk eten gecombineerd met toneel van ’t Aol Volk. Mensen leggen daar doorgaans 25 euro voor neer. Wij zijn geschrokken. De souffleur was vrijwel constant aan het woord. Mensen kenden de tekst niet eens. Ik kan je melden dat wij wel een souffleur hebben, maar er zelden gebruik van maken. Het kennen van de tekst is voor ons iets vanzelfsprekends. Bij ons zit de souffleur ook niet in een ‘bakje’ bij het podium. Dat is overbodig.’
E.O.D.S. staat vier keer op de planken: vrijdag 20, zaterdag 21, vrijdag 27 en zaterdag 28 januari. Mensen die een kaartje willen, moeten hopen dat iemand anders niet kan en zijn of haar kaartje inlevert bij het dorpshuis. ‘Donateurs staan in de rij voor kaartjes. Zo’n 450 mensen zien ons spelen, gevolgd door muziek. Dit jaar hebben we de eerste vrijdag geen muziek. Er zijn mensen die dat beslist niet willen. Ideaal speelt na de eerste voorstelling op zaterdag, vrijdag de 27e zorgt Deddy en de Mama’s voor de muziek en de afsluitende voorstelling op 28 januari wordt gevolgd door muziek van een DJ. Zo bedienen we elke doelgroep. Je ziet bijvoorbeeld dat de wat jongere bezoekers op de laatste zaterdag komen. Met de DJ dus. Ook daar houden we rekening mee’, zegt Berghuis.
Met de toekomst van de vereniging zit het goed. ‘Ook daar hebben we veel aandacht aan besteed de laatste jaren. We hebben een mooie mix wat betreft de leeftijd van de spelers. Er is een groep twintigers – dat zorgt ook voor een jonger publiek- wat dertigers, een vijftiger en wat oudere, ervaren spelers. De continuïteit is gewaarborgd. Overigens varen we wel bij de ontwikkeling van bijvoorbeeld Roderveld, en eerder de Vijfde Verloting. En nee, drang om naar een grotere zaal te gaan, hebben we niet. We horen bij het dorpshuis, we voelen ons hier thuis, zoals de leden van het allereerste uur zich waarschijnlijk thuis voelden bij Café Liewes (nu de Chinees), want daar werd onze vereniging geboren.’
Pierre, Willie en Herman kunnen uren praten over hun club. Met passie en liefde. E.O.D.S. is niet zomaar een clubje. Wil niet doorsnee zijn en is dat ook niet. Al zeventig jaar niet.
