‘We willen een investerende corporatie blijven’

Esther Borstlap, nieuwe directeur-bestuurder van Woonborg

REGIO – Ze is pas 37, maar nu al directeur-bestuurder van woningcorporatie Woonborg, Esther Borstlap. Erg jong nog, zou je kunnen zeggen. Maar ondanks haar leeftijd bepaald niet onervaren. Esther Borstlap is een aanpakker. Een doener. Iemand die met de voeten in de klei wil staan en ook daadwerkelijk staat, die begrijpelijke taal spreekt en onmiskenbaar leidinggevende capaciteiten bezit. De Krant sprak met Borstlap over onder meer de ambities van Woonborg, over ‘puntenpakkers’, urgentie en huisvesting van statushouders. Een verhelderend gesprek.

Sinds haar aanstelling, zo’n twee maanden geleden, beseft Borstlap dat ze voortdurend in een spagaat zit. ‘Je hebt aan de ene kant de korte termijn, terwijl je bij elke beslissing ook over de langere termijn na moet denken. Hoewel ik geen glazen bol heb, heb ik het beeld dat in 2030 in Noordenveld sprake zal zijn van een stabiele vraagontwikkeling. Aan de hand van dat beeld, willen we de aantallen woningen in de grotere kernen zoveel mogelijk in stand houden en zullen we in de kleinere kernen wat meer afstoten. Aan de andere kant heb je te maken met het hier en nu. Met mensen die nu een huis zoeken. Bij Woonborg staan zevenduizend mensen ingeschreven, twintig procent daarvan, zo’n 1500, zijn ook daadwerkelijk op zoek naar woonruimte. De rest heeft onderdak, en spaart vooral punten. Van de 1500 actieve woningzoekers, kreeg vorig jaar veertig procent binnen een half jaar een woning aangeboden. Tien procent kreeg dat na een jaar. Driekwart van de aangeboden woningen wordt geaccepteerd. Met deze cijfers kan ik zeker leven’, zegt Borstlap tevreden.

Over Woonborg, en zeker ook andere corporaties, en de werkwijze gaan nog wel eens verhalen. Over de ellenlange wachttijden bijvoorbeeld. Over vooral economische motieven die ten grondslag liggen aan het feit dat huizen te koop aangeboden worden en over het aantal woningen voor statushouders. Er zou amper nog oog zijn voor urgente gevallen. Woonborg zou het sociale karakter dat die organisatie jarenlang zo typeerde, totaal verloren zijn. Borstlap denkt daar anders over, zoals ze precies weet wat Woonborg wil en waar het voor staat.

‘Woonborg is er primair voor mensen die tot maximaal 35.000 euro verdienen. Dat is onze doelgroep en daar ligt onze focus op. 85 procent van onze huurders verdient overigens minder dan die 35.000 euro. Ons systeem deugt, dat durf ik best te zeggen. Het sparen van punten, elke maand is een punt, is in elk geval eerlijker dan loten, want dat is het alternatief. Waar ik nog wel eens vraagtekens bij plaats is het aantal keren dat iemand een woning weigert. Nu kan iemand dat zonder consequenties doen. Je blijft gezien het aantal punten gewoon bovenaan de lijst. Ik wil toch eens kijken of we daar iets mee kunnen. Natuurlijk kan het dat een woning geweigerd wordt. Maar soms sta ik echt versteld van het feit dat mensen heel vaak een woning weigeren. Of er nog zoiets als urgentie is? Absoluut. Het klassieke verhaal van een moeder die met de kinderen op straat staat, inderdaad. Voor hen zoeken we snel een oplossing. Dat kan echter ook in een ander dorp zijn. Of in een andere gemeente. Anders ligt het als wij zelf iets met een huis van een huurder van plan zijn. Dan gaan we op zoek naar een passende oplossing, in het dorp zelf dus. Ik heb totaal geen moeite met mensen die wel ingeschreven staan, maar niet reageren op aangeboden woningen. Dat zijn puntenspaarders, en voor mij heeft dat woord geen negatieve lading. Misschien willen die mensen pas over een aantal jaren verhuizen. Woonborg is in mijn optiek nog steeds een heel sociale corporatie. Zo nemen we snel contact op als er sprake is van incassoproblemen. Je kunt pas na drie maanden een brief naar je huurder sturen als de huur niet overgemaakt is, beter is het om na een maand al contact te zoeken. We sturen nog eerder een briefje, leggen eerder contact. Niet rond kunnen komen en dus de huur niet kunnen voldoen is een signaal. In alle gevallen proberen we huisuitzetting te voorkomen. En nee, dat is geen kwestie van kwijtschelden. Elke huurder betaalt, we kunnen het niet verkopen richting andere huurders om mensen dan maar even niet te laten betalen. Dat doen we beslist niet. ‘

Borstlap vertelt dat vorig jaar tien procent van de vrijgekomen woningen naar statushouders gingen ‘Er zijn afspraken met de gemeente over het huisvesten van statushouders. Een statushouder krijgt het eerste huis dat vrijkomt, mits geschikt uiteraard. Maar ook daar kijken we heel goed naar. Als je het over één persoon hebt en er geen sprake zal zijn van gezinshereniging bijvoorbeeld, is Assen een goed alternatief voor die mensen. Daar zijn simpelweg meer kleinere woningen beschikbaar. De situatie wat betreft statushouders blijft spannend. Naar verluidt komen er straks weer grote groepen deze kant op. We vinden dat deze doelgroep bij uitstek op ons is aangewezen en onderzoeken nu al hoe we dat eventueel aan kunnen pakken. Waar we concreet aan denken is het huisvesten van vier statushouders in een woning. Ook dit is weer een voorbeeld van continu met de toekomst bezig zijn.’
Woonborg zal de komende periode nog intensiever gaan samenwerken met de gemeentes waarin het actief is. ‘We zijn het niet altijd met elkaar eens. Aa en Hunze bijvoorbeeld, is duidelijk tegen het feit dat we vrijgekomen huurwoningen in de verkoop doen. Dat doen we vooral op basis van het onderzoek van Companen. Uit dat onderzoek blijkt dat er bij jongeren en startende gezinnen behoefte is aan betaalbare koopwoningen. Verkoop doen we niet uit winstoogmerk, niet om economische redenen. Woonborg hoeft geen winst te maken. Voor elke woning is een maximale prijs vastgesteld. Wij gaan nooit hoger dan 59 procent van die prijs zitten. Het is heel simpel. Gemeentes moeten maar aangeven wat ze willen. De huren omlaag? Dan kunnen we minder investeren. Over dit soort zaken hebben we goed contact, maar we liggen zeker niet aan de leiband van de gemeente. Laat dat ook duidelijk zijn’, zegt Borstlap.

Borstlap is niet van het zoete broodjes bakken. Ze benoemt zaken zoals ze zijn. De discussie gaat ze ook al niet uit de weg. ‘We willen doen wat in het belang van Noordenveld is. In 2012 dreigde voor ons een fusie. We hebben toen even op de pauzeknop gedrukt als het gaat om investeringen en hebben de huren wat verhoogd. Nu echter is de situatie totaal anders. We investeren volop. Neem de Koerskamp en Padkamp in Roden, terwijl ook de procedure over de Raadhuisstraat loopt. Daarbij houden we opnieuw ook rekening met de langere termijn. Met het feit dat het aantal grotere gezinnen in de toekomst gaat afnemen bijvoorbeeld. En zo willen we steeds zo optimaal aansluiten bij de vraag. Nog even over de verkoop van woningen, iets waar ook Noordenveld het met ons over wil hebben. Mensen kunnen wel denken dat dit economische achtergronden heeft, maar vergeet niet dat een huis dat we verkopen geen huur meer opbrengt. We verkopen alleen huizen waaraan over twintig jaar geen behoefte meer is. Een ding staat als een paal boven water: Woonborg wil een investerende corporatie blijven. En de manier waarop we nu aan de weg timmeren, zeker ook in Roden, vertelt dat verhaal ook.’
Borstlap voelt zich ondertussen thuis bij Woonborg. ‘Het is een compacte club. We doen het samen. Zelf ben ik al met de huismeester en een vakman mee geweest, om te ervaren en voelen wat er in het veld speelt en leeft. Ik ben niet van het gedraai, ik wil gewoon van de huurders weten wat we wel en vooral niet goed doen. Daar gaat het tenslotte allemaal om.’