‘We zijn de ogen en oren van de gemeente, maar toch zeker niet de handjes?’
Het nut van wijkbelangenverenigingen
RODEN – Wijkbelangenverenigingen nemen een belangrijke plaats in de dorpen in. Dat is zonder meer waar. Wijkbelangenverenigingen zijn de ogen en oren van de gemeente. Opgepast moet echter wel worden dat het daar ook bij blijft. Dat de vrijwilligersorganisaties niet overvoerd worden. ‘We zijn de ogen en oren van de gemeente, maar moeten oppassen dat we straks niet ook nog de handjes van de gemeente worden’, werd dinsdag, tijdens de algemene ledenvergadering van De Hofsteden gemeld. Het Rijk legt steeds meer taken neer bij de gemeente, die op haar beurt meer taken af wil stoten naar bijvoorbeeld wijkbelangenverenigingen.
Neem de BOR. Een afkorting voor de staat van het groen en de straten in Roden. Iedereen zal gemerkt hebben dat het groen wat langer groen blijft. Dat gras later gemaaid wordt. Dat terreinen minder of helemaal niet meer door de gemeente onderhouden worden. Reden: geldgebrek. De politiek koos voor het openhouden van bieb en zwembad ten koste van dit onderhoud. En dus wordt meer en meer een beroep gedaan op de inwoners zelf. Wijkbelangenverenigingen zetten zich daar ook voor in. Maar moeten zij dat doen? Is dat hun taak? ‘De gemeente snoeit alles, behalve het groen. Iedereen heeft een eigen taak. De gemeente dus ook. Daar betalen we toch ook gemeentelijke belasting voor? Ik denk niet dat het een taak is voor de wijkbelangenverenigingen om te zorgen dat de werkzaamheden alsnog verricht worden door buurtbewoners, maar dat zij moeten signaleren dat het op bepaalde plekken echt niet zo kan. Geef je de gemeente namelijk één vinger, dan pakken ze de hele hand. Dan wordt er over een paar jaar eens in de maand een grasmaaier afgeleverd en mag één van de bewoners het grasveld gaan maaien. Volgens mij is dat de omgekeerde wereld’, schamperde een bezoeker van de ledenvergadering. Het bracht een aardige discussie op gang. Een discussie waar geen conclusie uit te trekken viel. Feit is wel dat meer en meer op de schouders komt van wijkbelangenverenigingen. Was er voorheen iets op het gebied van groen of lag er een stoeptegel niet goed, dan ging men naar de gemeente. Nu staat men onaangekondigd bij de voorzitter van de wijkbelangenvereniging op de stoep. En in veel gevallen pakt die zelf de snoeischaar of de hamer. En gaat zelf maar aan de slag. Maar of dat goed is? Zo krijgt de gemeente het wel heel gemakkelijk. Natuurlijk is zelfwerkzaamheid iets goeds, het moet allemaal wel kunnen.
Over wijkbelangenverenigingen gesproken. De positie daarvan wordt steeds belangrijker, de animo om een vergadering te bezoeken kennelijk niet. De Hofsteden bijvoorbeeld, zou tussen de 800 en 900 leden kunnen hebben. Op de jaarvergadering kwamen twaalf leden opdagen. Meer dan de helft zestig plussers. De jeugd weet kennelijk niet wat een wijkbelangenvereniging is of vindt het niet belangrijk genoeg.
Over het algemeen stelt een vergadering van een wijkbelangenvereniging ook niet heel veel voor. Het verslag behelst de ondernomen activiteiten, financieel gezien is er vrijwel nooit echt iets schokkends. ‘Wij hebben niet eens een kascommissie. De bedragen waar we over beschikken zijn laag en de geldstromen zijn buitengewoon overzichtelijk. We letten zelf wel goed op’, zei Bert Neven, penningmeester van De Hofsteden. Vervolgens komt de planning aan de orde en volgt de rondvraag. En dat levert meestal nog wel wat gespreksstof op. Het was dinsdag in dorpshuis Nij Roon niet anders.
De bomen aan de Slotlaan bijvoorbeeld en verlichting die niet werkt. Hondenpoep. En het ‘groen adoptieplan’. Het kwam allemaal aan de orde. Ook het feit dat bewoners hun containers te lang aan de straat laten staan bleef niet onbesproken. Net als parkeren. Zo stelde een meneer zich nogal te ergeren aan het feit dat andere mensen hun auto’s wel eens durven te parkeren op ‘zijn’ parkeerplaats. ‘Soms parkeren ze de auto om vervolgens op de bus te stappen’, zei hij. Probleem is echter dat het niet zijn, maar een parkeerplaats van de gemeente is. En dus mag iedereen er de auto parkeren. Sociaal of niet. Ook moeilijke uitritten kwamen aan de orde. De jaarlijkse opschoondag en elektriciteitskastjes evenzeer. Over dat laatste gesproken. ‘We zijn van plan nog tenminste twee en misschien wel drie kastjes te laten beschilderen. De TSR wil zeker weer meedoen. Bovendien willen we de scholen De Hoeksteen en Het Valkhof er bij betrekken. Wellicht volgt daarna nog een derde’, beloofde voorzitter Akker, die amper moeite had om de vergadering in goede banen te leiden.
Conclusie: wijkbelangenverenigingen zijn belangrijk. Maar het mag voor inwoners nooit een verplichting worden om werk aan de openbare ruimte te verrichten. Ook wijkbelangenverenigingen mogen zeggen als ze iets niet willen of iets niet zien zitten. Ook dat is democratie, al lijkt de morele verplichting vaak zwaarder te wegen.