‘We zijn meteen opgenomen in de gemeenschap en dat is best bijzonder’

Afbeelding
actueel

Klaas en June Beets stoppen na 100 jaar slagershistorie

RODEN – Als westerlingen kwamen ze 23 jaar geleden naar Roden. Inmiddels zijn ze volledig opgenomen door de Noordenvelders die graag even langs wippen voor een lekker ambachtelijk worstje van de Keurslager. Met liefde kijken Klaas en June Beets terug op het slagersvak in Roden. Na 2 februari is het sloes. Tijd voor andere dingen. Meer tijd voor privé ook. Geen wekker meer die om half zes rammelt. En dat is best een lekker gevoel, bekent ondernemerspaar die de zaak verkocht heeft aan een slagersfamilie uit Bedum.
Het slagersavontuur begon allemaal in Monnikendam, waar de ouders van Klaas een eigen (Keur)slagerij runden. Ook zijn overgrootvader en grootvader hadden een slagerij. Al met al 100 jaar slagershistorie. Klaas en June Beets zijn de vierde generatie. “Wij werkten beide in de zaak van mijn vader”, begint Klaas. “Dat hebben we 20 jaar gedaan. Toen mijn vader aangaf ermee te willen stoppen, hebben we heel even gedacht om de zaak over te nemen. We vonden het geen haalbare optie. Monnikendam is een toeristische trekpleister, ze wilden de stad autovrij maken. Bovendien zaten we in een monumentaal pand. Een overname zou veel te duur worden. Dat vonden we geen toekomstperspectief. Toen iemand zei ‘ga ‘ns in het noorden kijken’, zijn we gaan karren.”
June weet het nog goed, toen ze met Klaas in februari op een zonnige sneeuwdag door het tunneltje bij Leek reed. Ze werd op slag verliefd op de omgeving, vertelt ze. “Toen ook nog de locatie in de Molenhof perfect bleek waren we om. Het voelde net als emigreren; in een volledig onbekende omgeving compleet opnieuw beginnen samen met onze drie jonge meiden. We zijn in september begonnen en hebben direct Rodermarkt gevierd met het personeel. Fantastisch was het. We zijn eigenlijk meteen opgenomen in de gemeenschap. Best bijzonder vinden we. We zijn toch westerlingen, het is bij ons lachen, gieren brullen. Er is altijd tijd voor een geintje en een goeie grap. Zo zijn we.” Klaas en June delen 40 jaar slagershistorie. Werkten altijd samen in de zaak. En hoewel dicht op elkaars lip heeft dat nooit tot trammelant geleid. “Natuurlijk, het is geven en nemen. Maar we zijn erg harmonieus met elkaar. De worsten zijn hier nooit door de tent gevlogen.”
Vorige week belde een vaste klant uit Ermelo. Hij had gehoord dat Beets zijn zaak verkocht had. “Of we wel even 20 leverworsten willen opsturen. Daar hebben we er veel van: vaste klanten die speciaal komen voor onze verse worsten. Onze ambachtelijk gemaakte droge worst bijvoorbeeld. Enorm populair in het westen. Dat kennen ze daar niet.” Het zal voor de meeste mensen in de omgeving wel even schrikken zijn. Na publicatie van dit interview wordt het ineens allemaal heel definitief, denkt June die heel veel lekkerbekken gelukkig maakte met ‘Moekes Hoekje’. Haar zelf bereidde hachee, aspergeschotel en houthakkersschotel waren mateloos populair. “Toen we hier begonnen stond er alleen nasi, bami en lasagne in de vitrine. Ik mag graag lekker koken. Heb inmiddels een boek vol recepten. Onze eigen gerechten hebben de zaak een flinke boost gegeven. Maaltijden in laagjes is mijn specialiteit. Mensen vinden dat handig omdat je het per portie af kunt snijden. Dat lukt niet met kant-en-klaarmaaltijden in een pak.” Geen nood trouwens, voor de liefhebbers van Moekes Hoekje. De nieuwe eigenaar (Vader en zoon Teerling uit Bedum, red.) hebben beloofd door te gaan met de recepten van June.
Het  voelt allemaal nog wat onwerkelijk. Dat straks niks moet en alles mag. Klaas en June durven er op het moment van het interview nog niet aan te denken. Stel dat er alsnog iets tussenkomt. Nog één keer kerststress, nog één keer een dolletje met het personeel, nog één keer Lieve Lita zijn, zoals June het noemt, en daarna is het klaar. “We hebben in al die jaren een band opgebouwd met onze klanten. Er zijn mensen die lief en leed met je delen. Dan ben je een beetje Lieve Lita, van de problemenrubriek in een vrouwenblad. Tuurlijk, dat zullen we zeker missen. We hebben 23 jaar met liefde en plezier gewerkt. Een mooie periode. Maar we kijken nu uit naar de tijd dat we niets meer moeten. Weekend was voor ons alleen zondag. En ook dan ging Klaas altijd nog even langs de zaak. Een borrel met vrienden zat er nooit in. Een avondje bios? Hadden we de fut niet voor. Dat je nu kunt doen wat je zelf leuk vindt zie ik als beloning voor 40 jaar hard werken.” Klaas en June Beets stoppen, maar de rest van het personeel blijft. En dat zal voor veel trouwe klanten een opluchting zijn.

UIT DE KRANT