‘Weemoed en afscheid van een burgemeester...’

RODEN – Geert Willems is de luis in de pels van politiek Noordenveld. Hij bezoekt vrijwel elke politieke bijeenkomst en vormt zich vervolgens ene eigen mening

Word er weemoedig van. Ik weet het wel. Ieder vak is vervangbaar. Dat van een burgemeester ook. Maar deze, Hans van der Laan, is wat speciaals, wat bijzonders. Daar wou ik het bij zijn afscheid wegens pensioen over gaan hebben. Een van zijn eigenschappen is dat hij kort van stof is. Hij is de man van de quotes. Korte treffende uitspraken. Simpel op te schrijven. Voorbeeldje. Op de laatste jaarbeurs werd hem door interviewer Geert Wolters gevraagd naar diepte-en hoogtepunten. Als dieptepunt noemde hij het gebrek aan ontwikkeling in het Haarveen. “Ach, quote ik Hans, maar bij een van mijn vorige posten, als burgemeester van Eemsmond maakte de Eemshaven pas na mijn vertrek een bloeiperiode door...” Typisch Hans van der Laan. Van een negatieve zaak, wat positiefs maken, zonder dat je onzin beweert. Ideaal voor die journalist, die citaten van politici moet op schrijven. Bij Hans van der Laan ben je gauw klaar. Hij weet er ook makkelijk een wat onzinnige discussie mee af te kappen. Voorbeeldje. Het ging over de Drentse taal en de betekenis ervan. In de raad zitten een paar Drentse Taolpuristen zoals Jan Kemkers en Anne Doornbos, respectievelijk schulte en drost van het Huus van de Taol. Als ze de kans krijgen benadrukken ze hun taalvaardigheid. Die hebben ze. De Drentse ao moet niet als de Groningse oa geschreven worden, benadrukte Anne... “Wat moakt het oet, wat moakt het oet” was Hans’ onmiddellijke quote. Geheel in het geest van de beroemde Groningse Troubadour Ede Staal. Ja, Hans kent zijn klassiekers. En die keer, dat hij stevig aangepakt werd door Lijst Groen Noordenveld. Over zijn band met de eigenaar van de Vrijbuiter. Hij zat met de goede man in een stichtingsbestuurtje voor een goed doel. Dus waren het vrienden, redeneerde Groen Noordenveld. En dus bedreven ze vriendjespolitiek. Dat zou niet integer zijn... Tegen Van der Laan, de integriteit zelve... De raad was des duivels over het handelen van LGN. Kom niet aan onze burgemeester, was de boodschap. Hans, over zijn vermeende vriendschap met deze van Zuylekom: “Ik wist niet, dat ik er zo maar een vriend bij heb...” Hans van der Laan probeert zo neutraal mogelijk over te komen, heb ik gemerkt. Zijn gezicht is er enigszins naar gaan staan, dat neutrale. Het verraad zelden persoonlijke voorkeuren. Op andere maak dat gezicht soms een wat norse, soms chagrijnige indruk. Zoals op mijn kleindochter Josefien Maas, destijds als “Stuurlui aan Wal” geinterviewd. Wie viel je laatst op in dat forum in de Winsinghhof vroeg de interviewer. “Dat was die man met dat chagrijnige gezicht” zei Josefien. Zo kwam het in de Krant en de burgemeester vond dat niet leuk. Reden voor Josefien en mij  de beledigde burgemeester thuis op te zoeken met een bosje bloemen. “Hier staat die vreselijke chagrijn” sprak een lachende Hans van der Laan, toen zijn huisdeur gastvrij openzwaaide... Nee, hij hield ervan zich reeel neer te zetten. In Nieuw Roden hoorde ik, dat hij op een Plattelands Vrouwen vereniging zich neer had gezet als een eenvoudige plattelandsjongen uit Loppersum, waar zijn vader was begonnen als boerenarbeider. Zijn nederige afkomst, waar hij geen punt van maakte, zorgde ervoor, dat mensen hem regelmatig aanspraken. Hij was de aanspreekbaarheid zelve. Wat mezelf betreft herinner ik mij vooral de loslopende Stier In Het Windgat. Een jonge stier was losgebroken uit een kampje naast Hans en Wilma’s huis aan het Windgat. Ik fietste daar net langs met Josefien op de brommer. Ik riep stop Josefien en ging met haar achter me aan het Windgat in. Achteraf besefte ik pas, dat de stier mij op de horens had hunnen nemen. De stier keek mij aan, maar maakte tot mijn verbazing rechtsomkeert... Hans bleek thuis en ging de zaak in ogenschouw nemen. Daar trof hij Josefien aan in gesprek met de boer, die kennelijk ook net ter plekke kwam. De boer schrok vooral van de naderende burgemeester... Ik heb alles onder controle, sprak hij. Toen de stier twee dagen later weer uitbrak en dezelfde boer hem tegen wou houden, nam de stier hem op de horen. Wekenlang thuis met gekneusde ribben was het gevolg. Toen ik dit voorval beschreef in de Krant wou ik nog melden, dan hij de oude Volvo van Hans op een haar na miste. Maar Geert sprak Hans, ik heb geen ouwe Volvo... Hij is maar 5 jaar. Dan maak ik er toch een Volvo van middelbare leeftijd van, sprak ik. En zo geschiedde. Hans benaderbaarheid zorgde ervoor, dat je het nieuws ook op zijn waarheidsgehalte kon checken. Dat scheelt fouten.
U begrijpt dat de weemoedigheid komt door zijn stijl van besturen. Altijd ontspannen, haast laconiek, maar wel degelijk scherp. En altijd die verrassende korte quotes. Zijn opvolger wens ik die quotes van harte toe. Om als kleine parodie op wat Hans in de raad laatst richting zijn opvolger zei, deze quote aan het adres van de nieuwe burgemeester mee te geven: “kan best zijn, dat hij dit leest... dus daarom Klaas, denk dr’ om!”