‘Weet je wat, ik schrijf een brief. Ik probeer het gewoon’

|
| Foto: |
actueel

Klaas Smid lijkt dé ideale burgemeester voor Noordenveld

RODEN – Klaas Smid is nu een week of zes burgemeester van de gemeente Noordenveld. Hoewel er geen zinnig woord te zeggen is over zijn functioneren, valt de nieuwe sterke man vrijwel overal goed. Smid is sympathiek, belangstellend en doet normaal. Een echte Drent. No-nonsense. Smid zelf heeft het ook bijzonder goed naar zijn zin. Hij voelt en proeft hier de kenmerkende Drentse gemoedelijkheid nog. Van hufterigheid is hier gelukkig nog geen (of minder) sprake. Gesprek met Klaas Smid, ogenschijnlijk dé ideale burgemeester voor Noordenveld.
‘Ik zit al een kwart eeuw in de politiek. Was al griffier en wethouder. Dan denk je wel eens na over je toekomst. Toen kwam ook een eventueel burgemeesterschap wel eens aan de orde. Aanvankelijk nam ik dat voor kennisgeving aan. Meer dan een gedachte was het nooit. Totdat Noordenveld vrij kwam. Ik las de profielschets en die sprak me aan. Ik ben met m’n vrouw een middag door Noordenveld gereden en toen ook zij liet weten hier wel te willen wonen, dacht ik: ‘weet je, ik schrijf gewoon een brief. Ik probeer het.’ Toen Smid vervolgens uit de media vernam dat er liefst 43 mensen solliciteerden, dacht hij dat zijn kansen wel verkeken waren. ‘En dus was ik al heel blij met het feit dat ik op gesprek mocht komen. En de rest is ondertussen bekend. Kennelijk heb ik een goede indruk gemaakt in die gesprekken’, zegt Smid in zijn nieuwe werkkamer. Die kamer onderging overigens nog weinig veranderingen. Er staat tegenwoordig een ronde tafel, aan de muur hangen nog dezelfde posters waarop de gemeente Noordenveld aangeprezen wordt als toen Hans van der Laan er regeerde. Ook het bankstelletje staat er nog. ‘Die ‘moest’ ook maar weg. Nou, ik dacht het niet. Het bankje staat er prima. Niets mis mee, toch?’
Klaas Smid is een open boek. Een echte Drent. Iemand die bij voorkeur niet gewichtig doet en niet wil scoren met het gebruiken van moeilijke en voor de doorsnee inwoner onbegrijpelijke woorden. Hij schenkt zelf de koffie in en praat zonder enig voorbehoud. Dat Smid wat in z’n mars heeft, is in politiek Drenthe alom bekend. Als wethouder van Hoogeveen bijvoorbeeld, stond hij aan de basis van de verhuizing van de twee voetbalclubs, HZVV en Hoogeveen. Op het nieuwe terrein staat ook een nieuwe school en een sporthal. Knap werk van Smid, die bovendien drie jaar lang voorzitter was van VV Hoogeveen. En als je dát kunt, kun je veel. ‘Haha, Hoogeveen is inderdaad geen gemakkelijke club. Een volkse club. Er lopen wel wat mensen rond met erg korte lontjes. De club zat in verval, ook financieel. Ik en een aantal andere mensen ben toen gevraagd te helpen. Ik herkende de club amper. Spelers van het eerste zaten na de wedstrijd verveeld in de businessruimte. Dat heb ik meteen aangepakt. Een half uurtje oké, maar daarna was het toch echt richting kantine. Richting supporters. Hoogeveen was Hoogeveen niet meer. De selectie was vervreemd van de achterban. Kees Kist was trainer. Ik kreeg het dringende advies hem te ontslaan, want Kees kon er niets van, zo was de algehele opinie. Ik heb Kees echter gewoon laten zitten. We hadden een niet al te beste naam als het om trainers ging en ik wilde rust. Gaandeweg hebben we de neuzen weer in dezelfde richting gekregen en nu is Hoogeveen een stabiele club. Of Kees echt zo’n slechte trainer was? Euh, nou ja. Ze zijn er ongetwijfeld wel beter ja, haha.’
Burgemeester worden was niet dé jongensdroom van Smid. ‘ Het burgemeesterschap heeft heel veel boeiende aspecten. Politiek ben je weliswaar minder uitgesproken, wat meer teruggetrokken, maar je hebt zeker inbreng. Het is veel meer dan lintjes doorknippen. Mensen in de goede positie plaatsen, proberen een rol te spelen als verbinder, lokaal aanwezig zijn; dáár wil ik een goede rol in vervullen. Mensen in Noordenveld moeten je zien. Moeten het gevoel hebben serieus genomen te worden. Sterker nog: die horen ook serieus genomen te worden. Gelukkig heb je als burgemeester van Noordenveld kansen genoeg om je te laten zien. Er wordt hier – en ik heb vergelijkingsmateriaal- echt ontzettend veel georganiseerd. Op allerlei vlakken. Echt geweldig veel. Netwerken is in deze positie ook belangrijk. Ik weet dat mijn voorganger daar een kei in was. Weet je, ik denk dat er veel overeenkomsten met Hans zijn, maar ook veel verschillen. Ook ik probeer als burgemeester overal binnen te komen als dat goed is voor onze gemeente, en ook ik heb in de afgelopen 25 jaar al een heel behoorlijk netwerk opgebouwd. Een netwerk dat ik zal gebruiken als dat onze gemeente verder kan helpen.’
Smid heeft ook de portefeuille Veenhuizen toebedeeld gekregen. Hét project van voorganger Van der Laan. ‘Er is heel goed werk verricht, er ligt een heel goede basis. Daar gaan we uiteraard op voortborduren. We zitten bovendien nu in een andere fase. Ik weet dat Van der Laan wel eens het verwijt kreeg teveel met Veenhuizen bezig te zijn. Ik durf echter hardop te zeggen dat mocht Veenhuizen op de Werelderfgoedlijst komen, dat een prima ontwikkeling is voor de gehele gemeente Noordenveld. Zonder enige twijfel. Daar vaart iedereen wel bij. Dit is een unieke kans, net als het Pauperparadijs. Ook ik zal proberen er alles aan te doen om met Veenhuizen op de Werelderfgoedlijst te komen. Ik doe dat echter op mijn eigen manier.’
Smid heeft een klik met het college. ‘De sfeer is goed. Behalve dat er heel veel gelachen wordt, is er ook veel discussie. We vertellen elkaar de waarheid, zonder dralen. De samenstelling van het college is divers. Je hebt Gerrit Alssema als ervaren rot en ook Henk Kosters is dat op zekere hoogte. Met Wekema en Auwema hebben we daarnaast twee jongen honden. Heel verschillend, maar wel wethouders die echt iets willen met deze gemeente. Aan mij de taak dit prima team bij elkaar te houden.’ Op dit moment maakt de burgemeester individueel kennis met de raadsleden, nadat hij dat eerder al deed met de verschillende raadsfracties. Hij is benieuwd naar hun achtergronden, naar de drijfveren van de mensen. ‘Ik moet zeggen dat ik me ook in de Raad vanaf het eerste moment echt welkom heb gevoeld. De verhoudingen zijn goed, er wordt op een constructieve manier gedebatteerd. Dat was in bijvoorbeeld Ommen toch wel iets anders. Daar lagen de politieke verhoudingen echt veel scherper. Ik heb gemerkt dat er ook hier flink gedebatteerd kan worden, maar dat na afloop het contact gewoon goed is. Zoals het hoort. Nee, ik heb niet de indruk dat mensen me hebben willen testen. Integendeel. Ik voelde oprechte interesse. Had echt de indruk dat ze wilden weten wie die nieuwe man nou eigenlijk precies was. Ik ervaar dit dan ook als een heel prettige omgeving.’
Smid maakt lange dagen. Klagen doet hij niet. ‘De factor reistijd speelt nu nog een rol. Ik doe er veertig minuten over om van mijn woonplaats Hoogeveen in Roden te komen. Dat is maar tijdelijk. Ons huis in Hoogeveen staat te koop. Ik heb goede hoop dat onze woning binnen afzienbare tijd verkocht wordt. In Noordenveld hebben we al heel wat leuke stekjes gezien. Wat we precies willen? Ach, een plek waar we ons prettig voelen. We zijn met z’n tweeën, de kinderen zijn de deur uit. Het is een cliché, maar zonder de onvoorwaardelijke steun van m’n vrouw is het bijkans onmogelijk burgemeester te zijn. Als je vrouw het niet ziet zitten, dan moet je er niet aan beginnen. Ze is immers vaak alleen. Ik prijs me gelukkig met m’n vrouw. Ze is ook iemand die straks in Noordenveld haar weg wel weer vindt. Daar ben ik helemaal niet bang voor. ‘
De extra reistijd en de ontelbare kennismakingsbijeenkomsten vallen Smid niet zwaar. ‘Totaal niet zelfs. Ik ben iemand die graag bezig is. Als ik s‘ avonds met de hond wandel dan zie ik vaak mensen onderuitgezakt voor de televisie hangen. Niets voor mij, ik doe liever iets. Daarnaast probeer ik te ontspannen. Door bijvoorbeeld te lezen, met de hond te wandelen of een voetbalwedstrijd te bezoeken. Ik neem m’n werk niet mee naar huis. Ik weet niet wat slapeloze nachten zijn. Kerst gebruik ik straks wel om even tot rust te komen. Mijn ouders zijn er helaas niet meer, traditie is dat ik samen met m’n enige broer Jan en onze gezinnen kerst vier. De ene keer is dat bij Jan, het andere jaar bij ons. Daar kan ik echt van genieten. Daar zie ik naar uit. Jan is tien jaar ouder en hij was zoals bekend aan begenadigd voetballer. Ik kon ook aardig ballen, maar zo goed als Jan was ik zeker niet. Wel hebben we nog één seizoen samen gespeeld. Bij De Weide, in de Vierde Klasse. We werden dat jaar ook kampioen. In m’n jeugdjaren speelde ik bij Hoogeveen, in de selectieteams. Ik heb een seizoen bij de eerste selectie gezeten. In combinatie met mijn studie was dat niet te doen. We moesten in die tijd geloof ik vier keer per week trainen. Toen ben ik op lager niveau bij de zaterdagtak gaan spelen. Later werd de zaterdagtak van Hoogeveen dus VV De Weide. Wist je trouwens dat voetballen op zondag vroeger uit den boze was in Hoogeveen? Vandaar ook dat VV Hoogeveen aanvankelijk op een sportpark net over de gemeentegrens speelde. Voetballen op zondag lag heel gevoelig. Ik kan je daar een leuke anekdote over vertellen. Er was eens een speler die tijdens een wedstrijd zijn ribben kneusde. Hij verging van de pijn en werd zelfs naar het ziekenhuis gebracht. Daar hebben ze hem ergens in een kamertje neergelegd en pas na middernacht- het was inmiddels dus maandag- geholpen. Dan weet je wel hoe gevoelig dat toen lag, haha.’
Smid staat op. Hem wacht een ontmoeting met een echtpaar dat zestig jaar getrouwd is. Ook dat aspect van zijn beroep vindt hij leuk. ‘In de gespreken met die mensen steek je altijd weer wat op. Bovendien vinden mensen het leuk dat je langs komt. Dat merk je aan alles. Dat merk ik overigens nu wel, dat mensen de burgemeester toch als een bijzonder iemand zien. Dat het héél bijzonder is dat de burgemeester komt. En dat terwijl ík het juist bijzonder vind dat ik bij die mensen op bezoek mag.’
Smid moet nu toch echt gaan. Nog even over de Rodermarkt dan. Of hij dat fenomeen ook kent. ‘Jazeker’, lacht Smid. ‘Ik heb het nog nooit gevierd, maar ik weet wel dat het iets heel bijzonders is. M’n dochter studeerde in Groningen en van haar hoorde ik al dat veel studenten naar Roden gaan om feest te vieren. Ik onderga het straks wel. Ik laat het op me afkomen. En ja, ik lust best een biertje en een wijntje. En ik rook, al probeer ik echt te minderen.’

Dan is hij echt weg. Klaas Smid. De plicht roept. Als de voortekenen niet bedriegen, dan heeft Noordenveld dé perfecte opvolger van Hans van der Laan gevonden. Geen poespas. Gewoon Klaas. Gewone man met kennis van zaken. Sprookjeshuwelijk?

|

UIT DE KRANT