‘Wij brengen die drie blikjes sinas echt niet in rekening’
actueel
Vrijwilligersbastion aula Leek houdt open dag
LEEK – Het is wat vreemd om de aula in Leek aan de Oude Zuiderweg mooi en sfeervol te noemen. Doe je niet, maar mooi en sfeervol dekken wel degelijk de lading. Voor wie dat zelf wil voelen en zien, de aula zet op 13 mei van 10.00 uur tot 16.00 uur de deuren wagenwijd open. ‘Het wordt geen open dag met standjes en verkoop, maar mensen kunnen een rondleiding, cake en koffie krijgen’, zeggen de bestuursleden Albert Berends (penningmeester), Martje van der Kaap (secretaris) en Jaap Zigterman.
Het stichtingsbestuur nam de aula in juli 2013 officieel in eigendom, daarvoor hadden de vrijwilligers een jaar de aula gerund onder de vlag van de gemeente Leek. Uitvaartverenigingen Leek en Tolbert kochten de aula, die formeel van de stichting is. ‘Tot die tijd stond de aula er niet altijd goed op bij de mensen. Hier kon zogezegd nooit iets. Het was allemaal moeilijk, de gemeente had geen geld en ook voor Vredewold, die de aula ook in beheer had, was het niet rendabel te krijgen. Vredewold moest telkens iemand vrijmaken en dus waren de kosten torenhoog. ‘Als er iemand van Vredewold ’s nachts of in het weekend op moest komen draven, kostte dat extra geld. Toelages hè, dan weet je het wel.’ Nu is het bestuur verantwoordelijk voor het reilen en zeilen. Allemaal vrijwilligers, zelfs beheerster Rigtje Heuker krijgt niet meer dan een vrijwilligersvergoeding maar is wel 24/7 beschikbaar. ‘Euh, ja. Het kost ons wat tijd. Dat is waar. Maar: we hebben de zaken organisatorisch goed in orde. Iedereen weet wat er van hem of haar verwacht wordt. Daar is geen misverstand over en dus vergaderen we eigenlijk niet vaker dan vier keer per jaar’, zeggen de bestuursleden.
Sinds de stichting de baas is, onderging het gebouw en de buitenkant een metamorfose. Het bestuur besefte dat er iets moest gebeuren. ‘Er is hier sinds 2013 nogal wat gebeurd. Schilderwerk. Daar begon het mee. Op ons witte pand waren allemaal kleine zwarte puntjes te zien. Dat hebben we eerst maar eens aangepakt. Verder hebben we nieuw meubilair aangeschaft en kunnen we de zaal nu aanpassen aan het aantal mensen dat er is. Het is niet leuk als je zestig stoelen hebt staan en er maar 25 mensen zitten. Maken we de zaal dus kleiner, zoals we die met onze wandafscheidingen op wieltjes ook groter kunnen maken én meer zitplaatsen hebben zonder een stoel aangeschaft te hebben. De kleuren zijn anders, er is een behangetje aangebracht en we hebben een beamer aangeschaft. Je kijkt om je heen en dan is het gewoon een feit dat je anno 2017 niet meer zonder beamer kunt, zoals mensen hier ook gebruik kunnen maken van een orgel. Ook kan de uitvaartplechtigheid op cd opgenomen worden. Onze laatste verandering betreft de overkapping die we hebben aangebracht. Het gebeurde wel dat als mensen gebracht werden, de kist en begeleiding in de regen moest staan. Vonden we niks. Nu kunnen ze droog staan. Om de chauffeurs de kans te geven fatsoenlijk weg te rijden, hebben we wel een deel van het gazon opgeofferd en er tegels neergelegd. We hebben drie opbaarkamers, bieden een familie- en obductiekamer. We bieden plek voor uitvaarten tot honderd bezoekers. We proberen zoveel mogelijk zelf te doen. Zonde als voor elk schroefje een expert moet komen. We smijten liever niet met geld. Maar: qua kleur en wat betreft de verrijdbare scheiding/zitwanden hebben we hulp ingeroepen van een architect, zoals De Zijlen de tuin doet.’
Prima voor elkaar dus. Netjes, opgeruimd, sfeervol en intiem. Je zou het haast knus noemen. ‘Verder proberen we transparant te zijn. In alles. We willen geen verschil in nota’s. We spreken van te voren af hoe en wat en daar houden we ons aan. En als een familie een keer een paar blikjes sinas uit de koelkast pakt, dan is het wat ons betreft niet meteen kassa hoor. Echt niet. Het gebeurt inderdaad dat mensen tijdens zo’n moeilijke periode met rekeningen geconfronteerd worden waar ze enorm van schrikken. Er wordt lang niet altijd rekening gehouden met het feit dat nabestaanden in rouw zijn en alles wel goed vinden, of niet eens horen wat er gevraagd wordt.’
Op de veranderingen die de aula onderging, reageerden de mensen zeer positief. ‘Het was wennen. Men was ofwel donker, ofwel steriel wit gewend. Oh ja, de nieuwe gordijnen zorgen ook al voor een heel andere uitstraling, net als de andere lak op de deuren. Tjonge, we hebben echt wel wat gedaan zeg’, lachen Jaap en Martje. Te wensen blijft er altijd iets. Albert bijvoorbeeld. Constateerde een logistiek en tochtprobleem in de wintermaanden. Heeft te maken met de openslaande deuren. Albert heeft al lang weer een plannetje bedacht, zal dus ook wel weer ten gunste aangepast worden. ‘Wat we merken is dat steeds meer mensen voor deze aula kiezen. Nabestaanden krijgen de sleutel en kunnen voortdurend terecht. Bij ons kan veel. En van misverstanden houden we niet. We hebben lijstjes. Worden die afgewerkt, dan kan het niet anders of een uitvaart loopt op rolletjes. En inderdaad, ook wij bieden de ‘moderne uitvaart’. We hebben dus een beamer, maar willen mensen soep en brood, een lopend buffet of wijn? Het kan allemaal. ‘
Het bezoek van VVD-Kamerlid Aukje de Vries noemen de bestuursleden een hoogtepunt. ‘En het was nuttig. Het was de bedoeling dat alle uitvaartverenigingen en dergelijke onder toezicht van DNB zouden komen. We hebben onze mond droog gepraat om dat te voorkomen en Aukje heeft zich daar met succes ook hard voor gemaakt. Alleen de grotere worden nu door DNB onder toezicht gehouden, wij dus niet. Wij zijn een stichting en hoeven geen winst te maken. Vandaar ook dat we wel eens wat sinas weg kunnen geven, haha. We zijn best trots dat we op 13 mei voor de tweede keer een open dag houden. Kunnen mensen met eigen ogen zie wat we te bieden hebben. Een uitvaart moet goed verlopen. Je kunt het niet over doen. We hechtend daarom aan duidelijkheid en lijstjes. Wij zijn hier de baas in de keuken maar altijd met nadrukkelijk oog voor het belang en de wensen van de nabestaanden.’
LEEK – Het is wat vreemd om de aula in Leek aan de Oude Zuiderweg mooi en sfeervol te noemen. Doe je niet, maar mooi en sfeervol dekken wel degelijk de lading. Voor wie dat zelf wil voelen en zien, de aula zet op 13 mei van 10.00 uur tot 16.00 uur de deuren wagenwijd open. ‘Het wordt geen open dag met standjes en verkoop, maar mensen kunnen een rondleiding, cake en koffie krijgen’, zeggen de bestuursleden Albert Berends (penningmeester), Martje van der Kaap (secretaris) en Jaap Zigterman.
Het stichtingsbestuur nam de aula in juli 2013 officieel in eigendom, daarvoor hadden de vrijwilligers een jaar de aula gerund onder de vlag van de gemeente Leek. Uitvaartverenigingen Leek en Tolbert kochten de aula, die formeel van de stichting is. ‘Tot die tijd stond de aula er niet altijd goed op bij de mensen. Hier kon zogezegd nooit iets. Het was allemaal moeilijk, de gemeente had geen geld en ook voor Vredewold, die de aula ook in beheer had, was het niet rendabel te krijgen. Vredewold moest telkens iemand vrijmaken en dus waren de kosten torenhoog. ‘Als er iemand van Vredewold ’s nachts of in het weekend op moest komen draven, kostte dat extra geld. Toelages hè, dan weet je het wel.’ Nu is het bestuur verantwoordelijk voor het reilen en zeilen. Allemaal vrijwilligers, zelfs beheerster Rigtje Heuker krijgt niet meer dan een vrijwilligersvergoeding maar is wel 24/7 beschikbaar. ‘Euh, ja. Het kost ons wat tijd. Dat is waar. Maar: we hebben de zaken organisatorisch goed in orde. Iedereen weet wat er van hem of haar verwacht wordt. Daar is geen misverstand over en dus vergaderen we eigenlijk niet vaker dan vier keer per jaar’, zeggen de bestuursleden.
Sinds de stichting de baas is, onderging het gebouw en de buitenkant een metamorfose. Het bestuur besefte dat er iets moest gebeuren. ‘Er is hier sinds 2013 nogal wat gebeurd. Schilderwerk. Daar begon het mee. Op ons witte pand waren allemaal kleine zwarte puntjes te zien. Dat hebben we eerst maar eens aangepakt. Verder hebben we nieuw meubilair aangeschaft en kunnen we de zaal nu aanpassen aan het aantal mensen dat er is. Het is niet leuk als je zestig stoelen hebt staan en er maar 25 mensen zitten. Maken we de zaal dus kleiner, zoals we die met onze wandafscheidingen op wieltjes ook groter kunnen maken én meer zitplaatsen hebben zonder een stoel aangeschaft te hebben. De kleuren zijn anders, er is een behangetje aangebracht en we hebben een beamer aangeschaft. Je kijkt om je heen en dan is het gewoon een feit dat je anno 2017 niet meer zonder beamer kunt, zoals mensen hier ook gebruik kunnen maken van een orgel. Ook kan de uitvaartplechtigheid op cd opgenomen worden. Onze laatste verandering betreft de overkapping die we hebben aangebracht. Het gebeurde wel dat als mensen gebracht werden, de kist en begeleiding in de regen moest staan. Vonden we niks. Nu kunnen ze droog staan. Om de chauffeurs de kans te geven fatsoenlijk weg te rijden, hebben we wel een deel van het gazon opgeofferd en er tegels neergelegd. We hebben drie opbaarkamers, bieden een familie- en obductiekamer. We bieden plek voor uitvaarten tot honderd bezoekers. We proberen zoveel mogelijk zelf te doen. Zonde als voor elk schroefje een expert moet komen. We smijten liever niet met geld. Maar: qua kleur en wat betreft de verrijdbare scheiding/zitwanden hebben we hulp ingeroepen van een architect, zoals De Zijlen de tuin doet.’
Prima voor elkaar dus. Netjes, opgeruimd, sfeervol en intiem. Je zou het haast knus noemen. ‘Verder proberen we transparant te zijn. In alles. We willen geen verschil in nota’s. We spreken van te voren af hoe en wat en daar houden we ons aan. En als een familie een keer een paar blikjes sinas uit de koelkast pakt, dan is het wat ons betreft niet meteen kassa hoor. Echt niet. Het gebeurt inderdaad dat mensen tijdens zo’n moeilijke periode met rekeningen geconfronteerd worden waar ze enorm van schrikken. Er wordt lang niet altijd rekening gehouden met het feit dat nabestaanden in rouw zijn en alles wel goed vinden, of niet eens horen wat er gevraagd wordt.’
Op de veranderingen die de aula onderging, reageerden de mensen zeer positief. ‘Het was wennen. Men was ofwel donker, ofwel steriel wit gewend. Oh ja, de nieuwe gordijnen zorgen ook al voor een heel andere uitstraling, net als de andere lak op de deuren. Tjonge, we hebben echt wel wat gedaan zeg’, lachen Jaap en Martje. Te wensen blijft er altijd iets. Albert bijvoorbeeld. Constateerde een logistiek en tochtprobleem in de wintermaanden. Heeft te maken met de openslaande deuren. Albert heeft al lang weer een plannetje bedacht, zal dus ook wel weer ten gunste aangepast worden. ‘Wat we merken is dat steeds meer mensen voor deze aula kiezen. Nabestaanden krijgen de sleutel en kunnen voortdurend terecht. Bij ons kan veel. En van misverstanden houden we niet. We hebben lijstjes. Worden die afgewerkt, dan kan het niet anders of een uitvaart loopt op rolletjes. En inderdaad, ook wij bieden de ‘moderne uitvaart’. We hebben dus een beamer, maar willen mensen soep en brood, een lopend buffet of wijn? Het kan allemaal. ‘
Het bezoek van VVD-Kamerlid Aukje de Vries noemen de bestuursleden een hoogtepunt. ‘En het was nuttig. Het was de bedoeling dat alle uitvaartverenigingen en dergelijke onder toezicht van DNB zouden komen. We hebben onze mond droog gepraat om dat te voorkomen en Aukje heeft zich daar met succes ook hard voor gemaakt. Alleen de grotere worden nu door DNB onder toezicht gehouden, wij dus niet. Wij zijn een stichting en hoeven geen winst te maken. Vandaar ook dat we wel eens wat sinas weg kunnen geven, haha. We zijn best trots dat we op 13 mei voor de tweede keer een open dag houden. Kunnen mensen met eigen ogen zie wat we te bieden hebben. Een uitvaart moet goed verlopen. Je kunt het niet over doen. We hechtend daarom aan duidelijkheid en lijstjes. Wij zijn hier de baas in de keuken maar altijd met nadrukkelijk oog voor het belang en de wensen van de nabestaanden.’