‘Wij hebben het schip dankzij onze fantastische bemanning door de coronastorm geleid’

Afbeelding
actueel

Directeur Tineke van den Akker over de afgelopen maanden op CBS Van Panhuys


LEEK – De Krant volgt inmiddels al drie weken de christelijke basisschool Van Panhuys in Leek. Vanwege de uitbraak van het coronavirus en de daaraan vasthangende maatregelen is het een bijzondere tijd geweest voor de basisschool. Daarnaast heeft de school maanden uitgekeken om het nieuwe gebouw ‘de Violier’ te betrekken. Plotsklaps komt corona hard om de hoek, wordt de school gesloten en zitten leerlingen en leerkrachten thuis. “Het is een hele intense periode geweest, waarin werkweken van tachtig uur voor mij geen uitzondering waren”, vertelt directeur Tineke van den Akker. “Als we nu kijken naar waar we staan, dan kan ik alleen maar zeggen dat we de storm hebben doorstaan. We hebben het stuurwiel stevig vastgehouden en het schip dankzij onze fantastische bemanning naar rustiger vaarwater weten te leiden.”


Dat rustiger vaarwater komt mede door het feit dat de leerlingen weer op school zijn. Het nieuwe gebouw is inmiddels twee weken ingewijd en dat bevalt goed. “Er hangt hier een hele fijne sfeer en in de eerste weken zijn we natuurlijk wel een aantal hobbels op de weg geweest, maar dat is logisch. Het bevalt ons hier heel goed.” Een mooi voorbeeld van een dergelijke hobbel is het kleutertoilet. Die raakt in de beginweken verstopt en daardoor komt er elders rond de school de verder niet te noemen details naar boven: “Dat was op zijn zachtst gezegd niet heel fris.” Bovendien was er een klein probleempje met de zonneschermen: “Die stond op de stand ‘glazenwasser’, dus ze gingen niet naar beneden. Dat zijn kleine dingetjes waar je in het begin achter komt.”


De directeur vertelt dat de herstart van de scholen goed is verlopen: “Wij zijn dankbaar voor het feit dat we even een aantal weken met halve groepen hebben kunnen werken. Dat heeft ons de kans geboden om ieder kind voldoende aandacht te geven en hen uit te leggen wat er allemaal is gebeurd”, vertelt Van den Akker. Ze is inmiddels vier jaar directeur van de basisschool in Leek en ze houdt van de altijd aanwezige dynamiek op de basisschool: “Ik houd van die reuring.”


Volgens Van den Akker is het een heel intense periode geweest, waarin ze het vooral erg vindt voor collega’s die nog steeds thuis moeten werken: “We moeten ons ermee conformeren, maar in mijn hart had ik een andere keuze gemaakt.” Daarmee doelt ze op het feit dat een leerkracht na een bevalling in haar zwangerschapsverlof alweer licht mee heeft gedraaid. “Toen zijn we teruggefloten, want zij valt in de risisogroep.” In totaal zijn er vier medewerkers van de basisschool die thuis moeten blijven werken. “Dat zijn echt de rotste telefoontjes die ik heb moeten plegen”, laat de directeur weten.


De storm is tevens bedwongen doordat de directeur heeft kunnen leunen op een volgens haar ijzersterke bemanning: “Elke keer stond ik weer versteld van de flexibiliteit en creativiteit van mijn team.” Van den Akker benoemt ook de hechte band die het team onderling heeft: “We doen het echt met elkaar. Zelfs nieuwe collega’s voelen dat. In de thuiswerkperiode hebben we daarom ook op vrijdagochtend een koffiemomentje online gehouden. Om 9:00 uur belden dan steevast minimaal twintig collega’s in. Dat zegt wel wat.”


Het geheim van een goede directeur is volgens Van den Akker de kunst om de rust te bewaren en vertrouwen te houden in haar team. “Ik probeer vol overgave er voor iedereen te zijn, al is het alleen al door een luisterend oor te bieden. Het allerbelangrijkste vond ik de afgelopen periode dat mijn team overeind bleef staan. Als het namelijk goed met hen gaat, dan gaat het ook goed met de kinderen. Dat overeind blijven staan is ze overigens met verve gelukt.”


De directeur is trots op haar collega’s, de ouders en de kinderen die betrokken zijn bij haar school en kijkt uit naar 8 juni, het moment dat de school weer op volle sterkte gaat draaien: “Ik vind het heel mooi voor de kinderen dat ze het jaar alsnog met elkaar kunnen afsluiten, maar het is zuur voor mijn collega’s in de risicogroep. We kunnen niet meer dan alleen hoop houden voor alle collega’s, zodat zij binnenkort ook weer voor de groep mogen staan. Ik ben buitengewoon trots op de flexibiliteit, de loyaliteit en de intensiviteit van de leerkrachten, ouders en kinderen. Petje af. Als we straks met zijn allen zijn, dan kunnen we eindelijk samen weer Van Panhuys zijn en uitstralen.”

UIT DE KRANT

Lees ook